Search This Blog

Followers

Εταιρια - Company

Τα ΦΥΤΩΡΙΑ DELTA – TREES ΕΠΕ είναι επιχείρηση με ευρείες δραστηριότητες στον κλάδο της παραγωγής – εμπορίας - αντιπροσωπείας καλλωπιστικών φυτών και δένδρων. Σκοπός της εταιρείας είναι η προμήθεια φυτών ιδιαίτερα μεγάλης ανάπτυξης στον δημόσιο τομέα, σε φυτώρια , σε εταιρείες πρασίνου, ξενοδοχειακές μονάδες ,σε ιδιώτες ,είτε από παραγωγική διαδικασία είτε από εισαγωγές σε συνεργασία η αντιπροσωπεία με τους μεγαλύτερους οίκους του εξωτερικού. Η εταιρία DELTA – TREES ΕΠΕ διαθέτουν κάθετες μονάδες παραγωγής φυτών στη γη, σε ιδιόκτητες εκτάσεις άνω των 100.000 τμ με συνεχείς βελτιώσεις και αυξητικές τάσεις, στην ευρύτερη περιοχή του ΑΣΤΑΚΟΥ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ. Η επιχείρηση εκτός της παραγωγικής και εμπορικής διαδικασίας ειδικεύεται στην μεταμόσχευση όλων των ενηλίκων αλλά ταυτόχρονα και σπανίων δένδρων. Η περικοπή η μεταμόσχευση η μεταφορά και η εκφόρτωση αυτών των δένδρων απαιτούν συγκεκριμένες τεχνικές πού υπονοούν υψηλή τεχνογνωσία και μεγάλη εμπειρία. DELTA–TREES LTD company is a business with expanding activities in the field of production trading and representation of ornamental plants and trees. Purpose of the company is the supply of plants of high growth in the public section, in plants companies, hotel units, in faculties or from productive procedure or from imports in cooperation or represent with the biggest companies of exterior. DELTA – TREES LTD nurseries dispose integral production units of plants in owned areas over 100.000 m2 with continuous improvements and increasing tensions located in the area of Astakos Etoloakarnanias. The business except the production and trading procedure is being specialized in eradication of all the adults as well as rare trees. The retrenchment, eradication, transportation and unloading of these trees demands specific techniques which undermining high technical knowledge and big experience.

ΣΥΚΙΑ (Ficus carica)

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Τρίτη 27 Ιουλίου 2010 0 σχόλια

Φίκος ή Συκή η καρική (Ficus carica) Higuera, fico domestico,

Οικογένεια: Μορείδες (Moraceae)
Η συκιά είναι ένα οπωροφόρο δέντρο που κατάγεται από τη Μικρά Ασία και απαντά αυτοφυής στις παραμεσόγειες χώρες όπως και σ’ολόκληρη τη χώρα μας όπου καλλιεργείται κυρίως στα νότια. Το είδος Φίκος ή Συκή η καρική (Ficus carica) περιλαμβάνει τα υποείδη Φίκος η καρική ήμερη (Ficus carica sativa) δηλαδή την καθαυτό την κοινή συκιά στην οποία ανήκουν όλες οι καλλιεργούμενες ποικιλίες και ο Φίκος η καρική αγρία (Ficus carica caprificus) την αγριοσυκιά ή ορνιό που είναι πιο μικρή από τη συκιά με μικρότερα φύλλα και καρπούς που δεν τρώγονται.
Το υποείδος Φίκος η καρική ήμερη έχει μέτριο ανάστημα (6-7μ) απλωτή μορφή και χαμηλή στρογγυλωπή και διακλαδισμένη «κόμη». Ο κορμός και τα εύρωστα κλαδιά της σκεπάζονται από ένα λείο, γκρίζο φλοιό. Πρόκειται για φυλλοβόλο δέντρο με αρκετά μεγάλα, σαρκώδη φύλλα διαιρεμένα σε 3-5 λοβούς, βαθυπράσινα και γυαλιστερά στην επάνω επιφάνεια και καλυμμένα με πολύ μικρές και σκληρές τρίχες στην κάτω. Τα σύκα από βοτανική άποψη δεν είναι καρποί αλλά ταξιανθίες που κατόπιν γίνονται ταξικαρπίες. Το σύκο είναι μια ταξιανθία που αποτελείται από μια σαρκώδη ανθοδόχη στο εσωτερικό της οποίας βρίσκονται τα μικρά λουλούδια. Αυτά στην συνέχεια μετατρέπονται σε μικρούς σκληρούς καρπούς που θεωρούνται σπόροι. Οι ποικιλίες της ήμερης συκιάς παράγουν γενικά δύο τύπους ταξιανθιών (σύκων). Τα πρώτα ωριμάζουν τον Ιούνιο και ονομάζονται φρακασάνες ενώ τα δεύτερα που είναι και τα πραγματικά σύκα ωριμάζουν κατά τον Αύγουστο- Σεπτέμβριο. Σχηματίζονται στη μασχάλη των φύλλων πάνω στα μικρά κλαδιά που αναπτύχθηκαν την άνοιξη. Στα ίδια αυτά κλαδιά σχηματίζονται κι άλλες ταξιανθίες που ωριμάζουν μόνο την επόμενη άνοιξη και γίνονται φρακασάνες. Η αγριοσυκιά παράγει τρεις διαφορετικούς τύπους ταξιανθιών (όψιμα σύκα, προσύκα, ερινεοί) και όμως δεν είναι εδώδιμες.
Όπως αναφέραμε τα λουλούδια είναι κλεισμένα μέσα σε μια σαρκώδη ανθοδόχη η οποία έχει ένα στρογγυλωπό άνοιγμα. Για να φτάσει η ταξιανθία στην πλήρη ωρίμανση είναι απαραίτητο να γονιμοποιηθούν τα λουλούδια. Στην αγριοσυκιά η γονιμοποίηση εξασφαλίζεται από ένα έντονο τον Βλαστοφάγο τον ψήνα (Blastophaga psenes) που καθώς μπαινοβγαίνει μέσα στις ταξιανθίες εξασφαλίζει τη μεταφορά της γύρης. Το έντομο αυτό επισκέπτεται επίσης τα πραγματικά σύκα της ήμερης συκιάς και τα γονιμοποιεί : χάρη στον Βλαστοφάγο πολλές ποικιλίες ήμερης συκιάς που καλλιεργούνται στην χώρα μας μπορούν να παράγουν τέλεια αναπτυγμένα σύκα. Για τον λόγο αυτό ήταν κάποτε διαδομένη η τεχνική του «ερινεασμού» ή «ορνιάσματος» δηλαδή το κρέμασμα πάνω στην ήμερη συκιά μερικών κλαδιών αγριοσυκιάς με καρπούς από τους οποίους βγαίνουν οι βλαστοφάγοι κατά την άνοιξη. Σήμερα ο ερινεασμός δεν είναι πια πολύ διαδομένος μια και υπάρχουν ποικιλίες ήμερης συκιάς που μπορούν να σχηματίζουν εδώδιμα σύκα τέλεια ανεπτυγμένα χωρίς να χρειάζονται γονιμοποίηση (παρθενοκαρπία). Τα σύκα παρθενοκαρπικής προελεύσεως διακρίνονται από εκείνα στα οποία έχει γίνει η γονιμοποίηση επειδή δεν περιέχουν τους μικρούς καρπούς (δηλαδή τους «σπόρους»).
Ποικιλίες
Οι ποικιλίες που παράγουν μόνο πραγματικά σύκα λέγονται μονόφορες, ενώ αυτές που παράγουν τόσο φρακασάνες ή αυγόσυκα όσο και πραγματικά σύκα λέγονται δίφορες. Οι ποικιλίες είναι πάρα πολλές και μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με διάφορα κριτήρια :χρώμα του σύκου (άσπρα και μαύρα σύκα) εποχή ωριμάνσεως προορισμός του προιόντος (νωπή κατανάλωση, αποξήρανση). Στη χώρα μας είναι περίφημα τα ξερά σύκα Καλαμών και Κύμης. Οι καλύτερες ποικιλίες νωπών σύκων είναι τα βασιλικά και τα μαντουλάρικα της Αττικής. Επίσης πολύ καλή ποικιλία συκιάς είναι η σμυρναική (σύκα μπαρδατζίκια). Γενικά μπορούμε να πούμε ότι οι ποικιλίες συκιάς που καλλιεργούνται κατά τόπους είναι αποτέλεσμα τοπικής προσαρμογής γι’αυτό και κάθε περιφέρεια έχει τις δικές της ποικιλίες έστω και αν τα δέντρα που αρχικά είχαν φυτευθεί ήταν ξενικών ποικιλιών.
Τεχνική της καλλιέργειας
Η συκιά αναπτύσσεται καλά στις ζώνες με ήπιο κλίμα αλλά αντέχει και στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα αρκεί να μην κατεβαίνουν κάτω από τους -100C. Στα πολύ ψυχρά κλίματα ωστόσο θα πρέπει να φυτεύεται σε προστατευμένα και πολύ ηλιόλουστα μέρη (για παράδειγμα κοντά σε έναν τοίχο στραμμένο στο νοτιά).
Φυτεύεται το φθινόπωρο ή στις αρχές της ανοίξεως σε εδάφη εμπλουτισμένα με κοπριά και ανόργανα λιπάσματα. Γενικά προτιμά τα βαθιά, δροσερά και ελαφρά χρώματα. Η συκιά μπορεί να αναπτυχθεί και σε ασβεστώδη εδάφη αλλά δεν αντέχει στα υπερβολικά συμπαγή και υγρά.
Τα σύκα μαζεύονται όταν είναι τελείως ώριμα(η ωρίμανση είναι σταδιακή) όταν δηλαδή είναι μαλακά και η φλούδα τους σκάζει. Τα φρέσκα σύκα διατηρούνται δύσκολα και γι’αυτό καταφεύγουμε στην αποξήρανση. Γενικά τα ώριμα σύκα αφήνονται στο φυτό για να αρχίσουν να στεγνώνουν. Στην συνέχεια μαζεύονται και τοποθετούνται στον ήλιο για μια περίπου εβδομάδα για να ξεραθούν (στη βιομηχανία μπαίνουν σε βραστό νερό). Πολύ εύγεστα και γλυκά τα σύκα είναι γνωστά από τα πανάρχαια χρόνια: αναφέρονται στην Αγία Γραφή και σε πολυάριθμα αρχαία κείμενα (τα αναφέρει και ο Όμηρος στην Οδύσσεια.)
Πολλαπλασιασμός
Γίνεται με μόσχευμα. Το καλοκαίρι κόβονται κλαδιά 2-3 χρόνων μήκους 30-40 εκατ και φυτεύονται σε φυτώριο ή απευθείας στην οριστική θέση.
Για τον πολλαπλασιασμό μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και έρριζες παραφυάδες που αποσπώνται από το μητρικό δέντρο και φυτεύονται στο τέλος του καλοκαιριού- φθινόπωρο.
Κλάδεμα
Η συκιά δεν αντέχει στο κλάδεμα γι’αυτό και διαμορφώνεται σε φυσικό σχήμα. Στο κλάδεμα παραγωγής (που γίνεται το χειμώνα) αφαιρούνται μόνο τα ξερά ή άρρωστα κλαδιά. Δεν πρέπει να κόβονται οι κορυφές των κλαδιών γιατί στην άκρη τους σχηματίζονται οι καρποί. Αν θέλετε να ανανεώσετε ένα δέντρο που έχει πάθει ζημές αρκεί να μεγαλώσετε μια παραφυάδα του.
Σημ: Στις φωτογραφίες έχουμε ενα πειθαρχημένο κλάδεμα δέντρου νωρίς την άνοιξη και εμβολιασμό ( μπόλιασμα - κέντρωμα ) συνήθως προς το τέλος Αυγούστου.

| | edit post

Λειριόδεντρον ή Λιλιόδενδρον (Liriodendron)

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010 0 σχόλια

Λειριόδεντρον ή Λιλιόδενδρον (Liriodendron)
Οικογένεια : Μαγνολίδες (Magnoliaceae)

Γένος που περιλαμβάνει μόνο δύο είδη δέντρων τα οποία είναι εξαιρετικά διακοσμητικά. Καλλιεργούνται για το ωραίο τους φύλλωμα που παίρνει το φθινόπωρο χρυσοκίτρινες αποχρώσεις και για τα χαρακτηριστικά λουλούδια τους τα οποία μοιάζουν με τουλίπες. Από τα δύο αυτά είδη μόνο το Λειριόδενδρον το τουλιπανθές (Liriodendrous tulipifera) που κατάγεται από τη βόρεια Αμερική ευδοκιμεί στο κλίμα της Ευρώπης όπου είναι πολύ διαδομένο στους κήπους και τα πάρκα. Πρόκειται για ένα δέντρο ύψους 30-40 εκατ με ευθύ κορμό χωρίς πολλές διακλαδώσεις ανερχόμενα κλαδιά και κάπως απλωτή πυραμιδοειδή «κόμη». Έχει λείο και μαυριδερό φλοιό και μάλλον μεγάλα έμμισχα φύλλα με 4 σχεδόν τριγωνικούς λοβούς από τους οποίους οι 2 ανώτεροι σχηματίζουν έναν «ακρωτηριασμένο» λοβό που δίνει στο φύλλο ένα σχήμα σχεδόν τετράγωνο. Το φύλλωμα έχει ζωηρό πράσινο χρώμα το καλοκαίρι ενώ το φθινόπωρο παίρνει μια όμορφη χρυσοκίτρινη απόχρωση. Παρουσιάζει όμορφα αρωματικά και αρκετά μεγάλα μονήρη λουλούδια σε σχήμα τουλίπας με 6 κίτρινα πέταλα και διάφορες αποχρώσεις από το πορτοκαλί ως το πρασινωπό. Τα δέντρα αρχίζουν να ανθίζουν σε ηλικία 15 χρονών. Η ανθοφορία παρατηρείται από τον Μάιο ως τον Ιούλιο.
Από τις πολυάριθμες ποικιλίες του είδους αναφέρουμε την «Κορυφαία» ή «Πυραμιδοειδή» (Pyramidale) με όρθια κλαδιά κατάλληλη για καλλιέργεια σε περιορισμένους χώρους μαζί με άλλα δέντρα. Την ποικιλία με «Χρυσή Παρυφή» (Aureo-Marginata) με φύλλα διάστικτα την άνοιξη και την Ακεραιόφυλλη (Integrifolium) με φύλλα χωρίς λοβούς.
Τεχνική της καλλιέργειας
Τα λειριόδεντρα χρειάζονται βαθιά, δροσερά και γόνιμα εδάφη καθώς και ηλιόλουστες απάνεμες θέσεις. Σε ευνοϊκές συνθήκες η ανάπτυξη τους είναι μάλλον γρήγορη. Όπως η λικιδάμβαρη μαζί με την οποία καλλιεργείται συχνά στα πάρκα επειδή έχουν τις ίδιες περιβαλλοντολογικές απαιτήσεις αναπτύσσεται καλύτερα κοντά σε μικρές λίμνες και σε ρυάκια. Δεν αντέχει τα κλαδέματα και μάλιστα μεγαλώνει καλύτερα και πιο γρήγορα αν δεν πειράξετε καθόλου την κόμη του.
Πολλαπλασιασμός
Το είδος αυτό πολλαπλασιάζεται με σπόρο. Η σπορά γίνεται το φθινόπωρο σε ένα μείγμα από χώμα και τύρφη και οι σπόροι φυτρώνουν την επόμενη άνοιξη. Στο σημείο αυτό υπάρχουν δύο δυνατότητες να συνεχιστεί η καλλιέργεια του σπορείου στο ύπαιθρο ( τα μικρά φυτά προστατεύονται μ’ένα στρώμα ξερών φύλλων αλλά ο τρόπος αυτός συνεπάγεται κινδύνους τη στιγμή της μεταφυτεύσεως. Ο δεύτερος τρόπος είναι να μεταφυτευτούν τα μικρά φυτά σε γλάστρες όπου θα διατηρηθούν μέχρι την στιγμή που θα φυτευτούν στην οριστική τους θέση.
Για να πολλαπλασιάσει και να διατηρήσει κανείς σταθερά τα χαρακτηριστικά των ποικιλιών θα πρέπει να εμβολιάσει την επιθυμητή ποικιλία χρησιμοποιώντας σαν υποκείμενο δενδρύλλια του είδους Λειριόδενδρον το τουλιπανθές (L.tulipiflera)
Λίγα φυτά υπάρχουν στον ιστό της πόλης. Μερικά είναι στο πεζοδρόμιο σε κάποιο μικρό δρόμο στο Χαλάνδρι, Το άνθος τους οπως βλέπετε και στην φωτογραφία είναι υπέροχο. 

| | edit post

Βραχυχίτων - Brachychiton

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010 0 σχόλια


Brachychiton (Kurrajong, Bottletree) είναι ένα γένος από 31 είδη δεντρων και μεγάλων θάμνων, ιθαγενή στην Αυστραλία, και Νέα Γουινέα (ένα είδος).


Το όνομα Brachychiton προέρχεται από το ελληνικό σύντομο brachys, και τη λέξη χιτώνας, πουκάμισο. Μπορούν να αυξηθούν σε 4 - 30μ ύψος. Αρκετά είδη (αν και όχι όλα είναι φυτά με ένα πολύ χοντρός στέλεχος για το μέγεθός τους και χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση νερού σε περιόδους ξηρασίας. Τα φύλλα τους είναι γυαλιστερά, σκούρα πράσινα, ακέραια η με λοβούς. Τα άνθη κόκκινα η κιτρινωπά, πολλά μαζί στις άκρες των βλαστών, κατά τον Μάιο-Ιούνιο. Όλα τα είδη είναι μονόικα με ξεχωριστά αρσενικά και θηλυκά άνθη στο ίδιο φυτό. Τα λουλούδια έχουν σχήμα καμπάνας. Ανθεκτικό στη ρύπανση των πόλεων, κατάλληλο για τις νότιες περιοχές της χώρας μας και κατάλληλο για δεντροστοιχίες. Ο ρυθμός ανάπτυξης του είναι γρήγορος.

Κυριότερα είδη

Brachychiton Acerifolius, Brachychiton Discolor, Brachychiton Platanifolia,

Brachychiton Populeneus, Brachychiton Diversifolia, Brachychiton Rupestris,

Brachychiton Foetida, Brachychiton Iberidifolia.

Στή φωτογραφία κάπου στο Χαλάνδρι υπέροχα άνθη  Brachychiton Discolor, ποικιλία με λίγα δέντρα στήν Ελληνική επικράτεια, είναι όμως υπέροχο δέντρο για πάρκα και πλατείες με ιδιαίτερη προσθετική αξία στο αστικό και περιαστικό πράσινο.
Σημ: Αν κάποιος γνωρίζει κι΄ άλλα τέτοια δέντρα στη χώρα μας, ας επικοινωνήσει.       

| | edit post

ΣΥΚΙΑ (Ficus carica)

Φίκος ή Συκή η καρική (Ficus carica) Higuera, fico domestico,

Οικογένεια: Μορείδες (Moraceae)
Η συκιά είναι ένα οπωροφόρο δέντρο που κατάγεται από τη Μικρά Ασία και απαντά αυτοφυής στις παραμεσόγειες χώρες όπως και σ’ολόκληρη τη χώρα μας όπου καλλιεργείται κυρίως στα νότια. Το είδος Φίκος ή Συκή η καρική (Ficus carica) περιλαμβάνει τα υποείδη Φίκος η καρική ήμερη (Ficus carica sativa) δηλαδή την καθαυτό την κοινή συκιά στην οποία ανήκουν όλες οι καλλιεργούμενες ποικιλίες και ο Φίκος η καρική αγρία (Ficus carica caprificus) την αγριοσυκιά ή ορνιό που είναι πιο μικρή από τη συκιά με μικρότερα φύλλα και καρπούς που δεν τρώγονται.
Το υποείδος Φίκος η καρική ήμερη έχει μέτριο ανάστημα (6-7μ) απλωτή μορφή και χαμηλή στρογγυλωπή και διακλαδισμένη «κόμη». Ο κορμός και τα εύρωστα κλαδιά της σκεπάζονται από ένα λείο, γκρίζο φλοιό. Πρόκειται για φυλλοβόλο δέντρο με αρκετά μεγάλα, σαρκώδη φύλλα διαιρεμένα σε 3-5 λοβούς, βαθυπράσινα και γυαλιστερά στην επάνω επιφάνεια και καλυμμένα με πολύ μικρές και σκληρές τρίχες στην κάτω. Τα σύκα από βοτανική άποψη δεν είναι καρποί αλλά ταξιανθίες που κατόπιν γίνονται ταξικαρπίες. Το σύκο είναι μια ταξιανθία που αποτελείται από μια σαρκώδη ανθοδόχη στο εσωτερικό της οποίας βρίσκονται τα μικρά λουλούδια. Αυτά στην συνέχεια μετατρέπονται σε μικρούς σκληρούς καρπούς που θεωρούνται σπόροι. Οι ποικιλίες της ήμερης συκιάς παράγουν γενικά δύο τύπους ταξιανθιών (σύκων). Τα πρώτα ωριμάζουν τον Ιούνιο και ονομάζονται φρακασάνες ενώ τα δεύτερα που είναι και τα πραγματικά σύκα ωριμάζουν κατά τον Αύγουστο- Σεπτέμβριο. Σχηματίζονται στη μασχάλη των φύλλων πάνω στα μικρά κλαδιά που αναπτύχθηκαν την άνοιξη. Στα ίδια αυτά κλαδιά σχηματίζονται κι άλλες ταξιανθίες που ωριμάζουν μόνο την επόμενη άνοιξη και γίνονται φρακασάνες. Η αγριοσυκιά παράγει τρεις διαφορετικούς τύπους ταξιανθιών (όψιμα σύκα, προσύκα, ερινεοί) και όμως δεν είναι εδώδιμες.
Όπως αναφέραμε τα λουλούδια είναι κλεισμένα μέσα σε μια σαρκώδη ανθοδόχη η οποία έχει ένα στρογγυλωπό άνοιγμα. Για να φτάσει η ταξιανθία στην πλήρη ωρίμανση είναι απαραίτητο να γονιμοποιηθούν τα λουλούδια. Στην αγριοσυκιά η γονιμοποίηση εξασφαλίζεται από ένα έντονο τον Βλαστοφάγο τον ψήνα (Blastophaga psenes) που καθώς μπαινοβγαίνει μέσα στις ταξιανθίες εξασφαλίζει τη μεταφορά της γύρης. Το έντομο αυτό επισκέπτεται επίσης τα πραγματικά σύκα της ήμερης συκιάς και τα γονιμοποιεί : χάρη στον Βλαστοφάγο πολλές ποικιλίες ήμερης συκιάς που καλλιεργούνται στην χώρα μας μπορούν να παράγουν τέλεια αναπτυγμένα σύκα. Για τον λόγο αυτό ήταν κάποτε διαδομένη η τεχνική του «ερινεασμού» ή «ορνιάσματος» δηλαδή το κρέμασμα πάνω στην ήμερη συκιά μερικών κλαδιών αγριοσυκιάς με καρπούς από τους οποίους βγαίνουν οι βλαστοφάγοι κατά την άνοιξη. Σήμερα ο ερινεασμός δεν είναι πια πολύ διαδομένος μια και υπάρχουν ποικιλίες ήμερης συκιάς που μπορούν να σχηματίζουν εδώδιμα σύκα τέλεια ανεπτυγμένα χωρίς να χρειάζονται γονιμοποίηση (παρθενοκαρπία). Τα σύκα παρθενοκαρπικής προελεύσεως διακρίνονται από εκείνα στα οποία έχει γίνει η γονιμοποίηση επειδή δεν περιέχουν τους μικρούς καρπούς (δηλαδή τους «σπόρους»).
Ποικιλίες
Οι ποικιλίες που παράγουν μόνο πραγματικά σύκα λέγονται μονόφορες, ενώ αυτές που παράγουν τόσο φρακασάνες ή αυγόσυκα όσο και πραγματικά σύκα λέγονται δίφορες. Οι ποικιλίες είναι πάρα πολλές και μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με διάφορα κριτήρια :χρώμα του σύκου (άσπρα και μαύρα σύκα) εποχή ωριμάνσεως προορισμός του προιόντος (νωπή κατανάλωση, αποξήρανση). Στη χώρα μας είναι περίφημα τα ξερά σύκα Καλαμών και Κύμης. Οι καλύτερες ποικιλίες νωπών σύκων είναι τα βασιλικά και τα μαντουλάρικα της Αττικής. Επίσης πολύ καλή ποικιλία συκιάς είναι η σμυρναική (σύκα μπαρδατζίκια). Γενικά μπορούμε να πούμε ότι οι ποικιλίες συκιάς που καλλιεργούνται κατά τόπους είναι αποτέλεσμα τοπικής προσαρμογής γι’αυτό και κάθε περιφέρεια έχει τις δικές της ποικιλίες έστω και αν τα δέντρα που αρχικά είχαν φυτευθεί ήταν ξενικών ποικιλιών.
Τεχνική της καλλιέργειας
Η συκιά αναπτύσσεται καλά στις ζώνες με ήπιο κλίμα αλλά αντέχει και στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα αρκεί να μην κατεβαίνουν κάτω από τους -100C. Στα πολύ ψυχρά κλίματα ωστόσο θα πρέπει να φυτεύεται σε προστατευμένα και πολύ ηλιόλουστα μέρη (για παράδειγμα κοντά σε έναν τοίχο στραμμένο στο νοτιά).
Φυτεύεται το φθινόπωρο ή στις αρχές της ανοίξεως σε εδάφη εμπλουτισμένα με κοπριά και ανόργανα λιπάσματα. Γενικά προτιμά τα βαθιά, δροσερά και ελαφρά χρώματα. Η συκιά μπορεί να αναπτυχθεί και σε ασβεστώδη εδάφη αλλά δεν αντέχει στα υπερβολικά συμπαγή και υγρά.
Τα σύκα μαζεύονται όταν είναι τελείως ώριμα(η ωρίμανση είναι σταδιακή) όταν δηλαδή είναι μαλακά και η φλούδα τους σκάζει. Τα φρέσκα σύκα διατηρούνται δύσκολα και γι’αυτό καταφεύγουμε στην αποξήρανση. Γενικά τα ώριμα σύκα αφήνονται στο φυτό για να αρχίσουν να στεγνώνουν. Στην συνέχεια μαζεύονται και τοποθετούνται στον ήλιο για μια περίπου εβδομάδα για να ξεραθούν (στη βιομηχανία μπαίνουν σε βραστό νερό). Πολύ εύγεστα και γλυκά τα σύκα είναι γνωστά από τα πανάρχαια χρόνια: αναφέρονται στην Αγία Γραφή και σε πολυάριθμα αρχαία κείμενα (τα αναφέρει και ο Όμηρος στην Οδύσσεια.)
Πολλαπλασιασμός
Γίνεται με μόσχευμα. Το καλοκαίρι κόβονται κλαδιά 2-3 χρόνων μήκους 30-40 εκατ και φυτεύονται σε φυτώριο ή απευθείας στην οριστική θέση.
Για τον πολλαπλασιασμό μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και έρριζες παραφυάδες που αποσπώνται από το μητρικό δέντρο και φυτεύονται στο τέλος του καλοκαιριού- φθινόπωρο.
Κλάδεμα
Η συκιά δεν αντέχει στο κλάδεμα γι’αυτό και διαμορφώνεται σε φυσικό σχήμα. Στο κλάδεμα παραγωγής (που γίνεται το χειμώνα) αφαιρούνται μόνο τα ξερά ή άρρωστα κλαδιά. Δεν πρέπει να κόβονται οι κορυφές των κλαδιών γιατί στην άκρη τους σχηματίζονται οι καρποί. Αν θέλετε να ανανεώσετε ένα δέντρο που έχει πάθει ζημές αρκεί να μεγαλώσετε μια παραφυάδα του.
Σημ: Στις φωτογραφίες έχουμε ενα πειθαρχημένο κλάδεμα δέντρου νωρίς την άνοιξη και εμβολιασμό ( μπόλιασμα - κέντρωμα ) συνήθως προς το τέλος Αυγούστου.

Λειριόδεντρον ή Λιλιόδενδρον (Liriodendron)

Λειριόδεντρον ή Λιλιόδενδρον (Liriodendron)
Οικογένεια : Μαγνολίδες (Magnoliaceae)

Γένος που περιλαμβάνει μόνο δύο είδη δέντρων τα οποία είναι εξαιρετικά διακοσμητικά. Καλλιεργούνται για το ωραίο τους φύλλωμα που παίρνει το φθινόπωρο χρυσοκίτρινες αποχρώσεις και για τα χαρακτηριστικά λουλούδια τους τα οποία μοιάζουν με τουλίπες. Από τα δύο αυτά είδη μόνο το Λειριόδενδρον το τουλιπανθές (Liriodendrous tulipifera) που κατάγεται από τη βόρεια Αμερική ευδοκιμεί στο κλίμα της Ευρώπης όπου είναι πολύ διαδομένο στους κήπους και τα πάρκα. Πρόκειται για ένα δέντρο ύψους 30-40 εκατ με ευθύ κορμό χωρίς πολλές διακλαδώσεις ανερχόμενα κλαδιά και κάπως απλωτή πυραμιδοειδή «κόμη». Έχει λείο και μαυριδερό φλοιό και μάλλον μεγάλα έμμισχα φύλλα με 4 σχεδόν τριγωνικούς λοβούς από τους οποίους οι 2 ανώτεροι σχηματίζουν έναν «ακρωτηριασμένο» λοβό που δίνει στο φύλλο ένα σχήμα σχεδόν τετράγωνο. Το φύλλωμα έχει ζωηρό πράσινο χρώμα το καλοκαίρι ενώ το φθινόπωρο παίρνει μια όμορφη χρυσοκίτρινη απόχρωση. Παρουσιάζει όμορφα αρωματικά και αρκετά μεγάλα μονήρη λουλούδια σε σχήμα τουλίπας με 6 κίτρινα πέταλα και διάφορες αποχρώσεις από το πορτοκαλί ως το πρασινωπό. Τα δέντρα αρχίζουν να ανθίζουν σε ηλικία 15 χρονών. Η ανθοφορία παρατηρείται από τον Μάιο ως τον Ιούλιο.
Από τις πολυάριθμες ποικιλίες του είδους αναφέρουμε την «Κορυφαία» ή «Πυραμιδοειδή» (Pyramidale) με όρθια κλαδιά κατάλληλη για καλλιέργεια σε περιορισμένους χώρους μαζί με άλλα δέντρα. Την ποικιλία με «Χρυσή Παρυφή» (Aureo-Marginata) με φύλλα διάστικτα την άνοιξη και την Ακεραιόφυλλη (Integrifolium) με φύλλα χωρίς λοβούς.
Τεχνική της καλλιέργειας
Τα λειριόδεντρα χρειάζονται βαθιά, δροσερά και γόνιμα εδάφη καθώς και ηλιόλουστες απάνεμες θέσεις. Σε ευνοϊκές συνθήκες η ανάπτυξη τους είναι μάλλον γρήγορη. Όπως η λικιδάμβαρη μαζί με την οποία καλλιεργείται συχνά στα πάρκα επειδή έχουν τις ίδιες περιβαλλοντολογικές απαιτήσεις αναπτύσσεται καλύτερα κοντά σε μικρές λίμνες και σε ρυάκια. Δεν αντέχει τα κλαδέματα και μάλιστα μεγαλώνει καλύτερα και πιο γρήγορα αν δεν πειράξετε καθόλου την κόμη του.
Πολλαπλασιασμός
Το είδος αυτό πολλαπλασιάζεται με σπόρο. Η σπορά γίνεται το φθινόπωρο σε ένα μείγμα από χώμα και τύρφη και οι σπόροι φυτρώνουν την επόμενη άνοιξη. Στο σημείο αυτό υπάρχουν δύο δυνατότητες να συνεχιστεί η καλλιέργεια του σπορείου στο ύπαιθρο ( τα μικρά φυτά προστατεύονται μ’ένα στρώμα ξερών φύλλων αλλά ο τρόπος αυτός συνεπάγεται κινδύνους τη στιγμή της μεταφυτεύσεως. Ο δεύτερος τρόπος είναι να μεταφυτευτούν τα μικρά φυτά σε γλάστρες όπου θα διατηρηθούν μέχρι την στιγμή που θα φυτευτούν στην οριστική τους θέση.
Για να πολλαπλασιάσει και να διατηρήσει κανείς σταθερά τα χαρακτηριστικά των ποικιλιών θα πρέπει να εμβολιάσει την επιθυμητή ποικιλία χρησιμοποιώντας σαν υποκείμενο δενδρύλλια του είδους Λειριόδενδρον το τουλιπανθές (L.tulipiflera)
Λίγα φυτά υπάρχουν στον ιστό της πόλης. Μερικά είναι στο πεζοδρόμιο σε κάποιο μικρό δρόμο στο Χαλάνδρι, Το άνθος τους οπως βλέπετε και στην φωτογραφία είναι υπέροχο. 

Βραχυχίτων - Brachychiton


Brachychiton (Kurrajong, Bottletree) είναι ένα γένος από 31 είδη δεντρων και μεγάλων θάμνων, ιθαγενή στην Αυστραλία, και Νέα Γουινέα (ένα είδος).


Το όνομα Brachychiton προέρχεται από το ελληνικό σύντομο brachys, και τη λέξη χιτώνας, πουκάμισο. Μπορούν να αυξηθούν σε 4 - 30μ ύψος. Αρκετά είδη (αν και όχι όλα είναι φυτά με ένα πολύ χοντρός στέλεχος για το μέγεθός τους και χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση νερού σε περιόδους ξηρασίας. Τα φύλλα τους είναι γυαλιστερά, σκούρα πράσινα, ακέραια η με λοβούς. Τα άνθη κόκκινα η κιτρινωπά, πολλά μαζί στις άκρες των βλαστών, κατά τον Μάιο-Ιούνιο. Όλα τα είδη είναι μονόικα με ξεχωριστά αρσενικά και θηλυκά άνθη στο ίδιο φυτό. Τα λουλούδια έχουν σχήμα καμπάνας. Ανθεκτικό στη ρύπανση των πόλεων, κατάλληλο για τις νότιες περιοχές της χώρας μας και κατάλληλο για δεντροστοιχίες. Ο ρυθμός ανάπτυξης του είναι γρήγορος.

Κυριότερα είδη

Brachychiton Acerifolius, Brachychiton Discolor, Brachychiton Platanifolia,

Brachychiton Populeneus, Brachychiton Diversifolia, Brachychiton Rupestris,

Brachychiton Foetida, Brachychiton Iberidifolia.

Στή φωτογραφία κάπου στο Χαλάνδρι υπέροχα άνθη  Brachychiton Discolor, ποικιλία με λίγα δέντρα στήν Ελληνική επικράτεια, είναι όμως υπέροχο δέντρο για πάρκα και πλατείες με ιδιαίτερη προσθετική αξία στο αστικό και περιαστικό πράσινο.
Σημ: Αν κάποιος γνωρίζει κι΄ άλλα τέτοια δέντρα στη χώρα μας, ας επικοινωνήσει.       

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
www.delta-trees.com

FACEBOOK

About Us

Η φωτογραφία μου
ATHENS, ATTICA GREECE, Greece
OFFICE :Square Tsokri1 & Sigrou Ave 11742 Athens - Greece EXHIBITION HALL : 28 KM National Road Athens – Lamias 19014 Κιν.0030/6973392234 delta-trees@hotmail.com info@delta-trees.com www.delta-trees.com

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΡΘΡΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΡΘΡΑ

Φυτά και Φυτώρια στον κόσμο

Vivai piante - plantas de viveros - plantes de vivers - viveiros de plantas - bimëve çerdhe - مشاتل النباتات - растения разсадници- pépinières de plantes - Pflanzen Baumschulen - געוויקסן נערסעריז - planter planteskoler - צמחים במשתלות – puukoolides - 植物の保育園 - pembibitan tanaman- plandlanna plandaí - plöntur nurseries - 植物苗圃 - rasadnicima biljke - augu audzētavas - гадавальніка раслін - augalų medelynai - Planter barnehageplanten kwekerijenr - planten kwekerijen - meithrinfeydd planhigion - növények faiskola - розплідники рослин - گیاهان گلخانه ها - szkółki roślin - pepiniere de plante - питомники растений - постројења вртићи - растенија расадници - rastliny škôlky - rastline drevesnice - mimea vitalu - växter plantskolor – ชำพืช - bitkiler kreşler - rostliny školky - halaman nurseries - kasvien taimitarhat

Blog Archive