Search This Blog

Followers

Εταιρια - Company

Τα ΦΥΤΩΡΙΑ DELTA – TREES ΕΠΕ είναι επιχείρηση με ευρείες δραστηριότητες στον κλάδο της παραγωγής – εμπορίας - αντιπροσωπείας καλλωπιστικών φυτών και δένδρων. Σκοπός της εταιρείας είναι η προμήθεια φυτών ιδιαίτερα μεγάλης ανάπτυξης στον δημόσιο τομέα, σε φυτώρια , σε εταιρείες πρασίνου, ξενοδοχειακές μονάδες ,σε ιδιώτες ,είτε από παραγωγική διαδικασία είτε από εισαγωγές σε συνεργασία η αντιπροσωπεία με τους μεγαλύτερους οίκους του εξωτερικού. Η εταιρία DELTA – TREES ΕΠΕ διαθέτουν κάθετες μονάδες παραγωγής φυτών στη γη, σε ιδιόκτητες εκτάσεις άνω των 100.000 τμ με συνεχείς βελτιώσεις και αυξητικές τάσεις, στην ευρύτερη περιοχή του ΑΣΤΑΚΟΥ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ. Η επιχείρηση εκτός της παραγωγικής και εμπορικής διαδικασίας ειδικεύεται στην μεταμόσχευση όλων των ενηλίκων αλλά ταυτόχρονα και σπανίων δένδρων. Η περικοπή η μεταμόσχευση η μεταφορά και η εκφόρτωση αυτών των δένδρων απαιτούν συγκεκριμένες τεχνικές πού υπονοούν υψηλή τεχνογνωσία και μεγάλη εμπειρία. DELTA–TREES LTD company is a business with expanding activities in the field of production trading and representation of ornamental plants and trees. Purpose of the company is the supply of plants of high growth in the public section, in plants companies, hotel units, in faculties or from productive procedure or from imports in cooperation or represent with the biggest companies of exterior. DELTA – TREES LTD nurseries dispose integral production units of plants in owned areas over 100.000 m2 with continuous improvements and increasing tensions located in the area of Astakos Etoloakarnanias. The business except the production and trading procedure is being specialized in eradication of all the adults as well as rare trees. The retrenchment, eradication, transportation and unloading of these trees demands specific techniques which undermining high technical knowledge and big experience.

ΣΦΕΝΔΑΜΙΑ - ΣΦΕΝΤΑΜΙΑ

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010 0 σχόλια



Acer platanoides Crimson King

ΑΚΕΡ (Acer)

Οικογένεια Ακερίδες (Aceraceae) κν. Σφεντάμι ή σφοντάμνι. Είναι ο Σφένδαμος των αρχαίων Ελλήνων
Γένος που περιλαμβάνει 200 είδη συνήθως φυλλοβόλων δέντρων ή θάμνων που είναι διαδομένα σ’ολο το βόρειο ημισφαίριο. Καλλιεργούνται για το όμορφο φύλλωμα τους. Τα φύλλα είναι παλαμαοειδή συνήθως με 5 λοβούς και παίρνουν πολύ ζωηρά φθινοπωρινά χρώματα (πορφυρό, πορτοκαλί, μπρούτζινο κλπ). Η ιδιότητα αυτή απαντάται κυρίως στα είδη του Άκερ που κατάγονται από την Ιαπωνία, την Κίνα και την Αμερική. Τα είδη αυτά συμπεριλαμβάνονται ανάμεσα στα πιο διακοσμητικά καλλωπιστικά δέντρα και θάμνους. Τα λουλούδια κίτρινα ή πράσινα ενωμένα σε ταξιανθίες δεν είναι πολύ εμφανή και έχουν μικρή διακοσμητική αξία εκτός από αυτά του Άκερ του πλατανοειδή (Acer platanoides) και τον Acer circinatum. Οι καρποί είναι χαρακτηριστικοί : σχηματίζουν «σαμάρια» και μάλιστα «δισαμάρια» με δύο πολύ αναπτυγμένα φτερά.
Τα διάφορα είδη του άκερ καλλιεργούνται για τη σημαντική διακοσμητική τους αξία μερικά όμως και για άλλους σκοπούς. Υπάρχουν είδη που χρησιμοποιείται το ξύλο τους όπως για παράδειγμα του Άκερ του πλατανοειδους (Acer platanoides) και του Άκερ του ψευδοπλάτανου (Acer psendoplatanus). Στον Καναδά υπάρχουν είδη Άκερ όπως πχ. ο άκερ ο σακχαροφόρος (Acer saccharinum) από τα οποία συλλέγεται ο χυμός και παρασκευάζεται απ’αυτόν το φημισμένο και λεπτό σιρόπι του άκερ που είναι το εθνικό ποτό των Καναδών. Μερικά ευρωπαϊκά είδη με γρήγορη ανάπτυξη χρησιμεύουν σαν δέντρα για δεντροστοιχίες (Acer pseudoplatanus, Acer platanoides). O Άκερ ο ψευδοπλάτανος σε ανεμοδαρμένες περιοχές όπως π.χ στη Σκωτία χρησιμοποιείται σαν ανεμοθραύστης.

Acer Rubrum

Είδη και ποικιλίες
Τα είδη του Άκερ είναι κατανεμημένα σε όλο το βόρειο ημισφαίριο. Τα αμερικάνικα είδη είναι συνήθως δέντρα με μεγάλες διαστάσεις και φύλλωμα που χρωματίζεται έντονα το φθινόπωρο. Αντίθετα τα είδη της Ανατολής είναι μικρότερα και έχουν πολύπλοκες μορφές και φύλλα με ωραία χρώματα. Τα ευρωπαϊκά είδη είναι γερά, εύρωστα και πολύ ανθεκτικά.

Άκερ ο πεδινός (Acer campestre). Φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα και έχει ύψος 5-6μ και διάμετρο «κόμης» 3μ. Είναι μικρό και κομψό δέντρο διαδομένο κυρίως στις πεδινές περιοχές. Τα φύλλα του γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο.

Άκερ ο καππαδοκικός (Acer cappadocicum). Έχει ύψος 7-9μ παλαμοειδή φύλλα με 5-7 λοβούς, λαμπερά σκούρα πράσινα που γίνονται έντονα κίτρινα το φθινόπωρο. Στην ποικιλία «Κόκκινος» (Rubrum) τα νεαρά φύλλα είναι κόκκινα ενώ στη Χρυσόχρωμη (Aureum) είναι κίτρινα που γίνονται πράσινα και κατόπιν πάλι κίτρινα το φθινόπωρο.

Acer circinatum .Είναι ένα από τα μικρότερα είδη (ύψος 6μ) και έχει ανάπτυξη πλαγιόκλαδη (η διάμετρος της κόμης του είναι 6μ). Τα φύλλα του έχουν 7-9 λοβούς είναι σχεδόν στρογγυλά και το φθινόπωρο κόκκινο και πορτοκαλιά. Τα λουλούδια του έχουν λευκά πέταλα και πορφυρά σέπαλα και είναι ενωμένα σε ανθοταξίες. Ανοίγουν τον Απρίλιο και είναι αρκετά διακοσμητικά.

Άκερ ο δαβίδειος (Acer davidii) Δέντρο με ποικίλη ανάπτυξη με οριζόντιους κλάδους (διάμετρος κόμης 3-4μ). Τα φύλλα του είναι ακέραια με σκούρο πράσινο χρώμα. Γίνονται κίτρινα, κόκκινα και πορφυρά το φθινόπωρο. Ο φλοιός του είναι τεφρός με λευκές ραβδώσεις.

Άκερ ο γιννάλιος (Acer ginnala). Είναι ένας συμπαγής θάμνος (ύψος μέχρι 6μ) με φύλλα τρίλοβα ωχροπράσινα που γίνονται έντονα κρεμεζιά το φθινόπωρο.

Άκερ ο νεφρόχρους (Acer griseum). Κατάγεται από την Κίνα έχει ύψος 3-4μ και διάμετρο κόμης 2,5μ. Τα φύλλα του αποτελούνται από τρια φυλλαράκια, τεφρά στην κάτω επιφάνεια που το φθινόπωρο το πιο επιφανειακό τμήμα του φλοιού που έχει το χρώμα του δέρματος αποσπάται σε μικρά κομμάτια και αποκαλύπτει τον εσωτερικό φλοιό ο οποίος έχει χρώμα καστανό-πορτοκαλί. Είναι ένα μάλλον σπάνιο είδος.

Άκερ ο γκροσέριος (Acer grosseri). Έχει ύψος 7-9μ και κιτρινοπράσινα λαμπερά φύλλα. Ο φλοιός του έχει έντονες λευκές ραβδώσεις.

Άκερ ο ιαπωνικός (Acer japonicum). Κατάγεται από την Ιαπωνία έχει ύψος μέχρι 6μ και διάμετρο «κόμης» 2,5-3μ. Τα φύλλα του είναι ωχροπράσινα παλαμοειδή με 7-11 λοβούς. Το χειμώνα αποκτούν ερυθρό χρώμα καρμινίου. Από τις ποικιλίες του οι πιο διαδομένες είναι: η «Ακανιτόφυλλη» (Acanitofolium) η οποία έχει πολύ μακριούς και στενούς λοβούς φύλλων που το φθινόπωρο παίρνουν ωραία χρώματα : χρυσαφί, πορτοκαλί, πορφυρό (ενώ τα σαμάρια γίνονται σκωριόχρωμα με ιώδεις αποχρώσεις. Η «Χρυσόχρωμη (Aureum) με χρυσοπράσινα φύλλα η Αμπελόφυλλη (Vitifolium) με πλατιά φύλλα σε σχήμα βεντάλιας όμοια με τα φύλλα της αμπέλου.

Άκερ ο λοβέλειος (Acer lobelii). Διαδομένος στη νότια Ελλάδα έχει ύψος 8-10μ και διάμετρο κόμης 3-5μ. Έχει όρθια ανάπτυξη και φύλλα παλαμοειδή με 3-5 λοβούς και σκούρο πράσινο χρώμα.

Άκερ ο μομπελλιανός (Acer monspessulnum). Είναι ένας θάμνος ή δενδρύλλιο με τρίλοβα φύλλα διαδομένο στις μεσογειακές χώρες. Η κόμη του είναι στρογγυλωπή και σχεδόν αειθαλής.

Άκερ ο Νεγούνδιος (Acer Negundo).Λέγεται επίσης και Άκερ της Βιργινίας. Έχει ύψος 6-10μ είναι πλαγιόκλαδος με διάμετρο κόμης 6μ. Τα φύλλα του αποτελούνται από 3-5 φιλαράκια. Είναι εύκολος στην καλλιέργεια του. Οι πιο διαδομένες ποικιλίες του είναι η ποικιλόχρωμη (Variegatum) με φύλλα που έχουν λευκές κηλίδες και η Χρυσόχρωμη (Aureum) με φύλλα χρυσοκίτρινα.

Άκερ ο νικοένσιος (Acer nikoense). Μικρό δέντρο μέγιστο ύψος 5μ με αργή ανάπτυξη. Τα φύλλα του το φθινόπωρο παίρνουν ένα ωραίο βαθύ κόκκινο χρώμα.

Άκερ ο παλαμοειδής (Acer palmatum). Κατάγεται από την Ιαπωνία. Είναι δενδρύλλιο με ύψος 4-5μ και διάμετρο κόμης 2,5μ. Η κόμη του είναι στρογγυλωπή. Τα φύλλα του έχουν 5-7 λοβούς και πολύ λεπτές διαιρέσεις. Το χρώμα τους είναι ωχρό πράσινο και το φθινόπωρο γίνεται κόκκινο καρμινίου. Διαδομένο στην Κίνα και σ’όλα τα νησιά της Ιαπωνίας. Το είδος αυτό έχει δημιουργήσει πολλές ποικιλίες στις οποίες ανήκουν οι Σφένδαμοι που καλλιεργούνται περισσότερο για διακοσμητικούς σκοπούς. Οι κυριότερες από αυτές τις ποικιλίες είναι : ο Μελανοπόρφυρος (Atropurpureum) ο οποίος αρέσει πολύ για το σκούρο πορφυρό χρώμα των φύλλων του που το φθινόπωρο γίνεται σχεδόν ιώδες. Ο Εντετμημένος (Dissectum) με θαμνώδη ανάπτυξη κατάλληλος για βραχόκηπο και ο Εντετμημένος Μελανοπόρφυρος που μοιάζει με την προηγούμενη ποικιλία αλλά έχει ερυθρά χαλκόχροα φύλλα. Ο Επτάλοβος παλαμοειδής Άκερ «Osakazuki» τον Οκτώβριο παίρνει χρώμα κόκκινο φωτιάς ενώ ο Επτάλοβος παλαμοειδής Ακερ Senkaki έχει κόκκινο φλοιό.

Άκερ ο πενσυλβανικός (Acer pensylvanicum). Έχει ύψος 6-8μ και είναι πιο λυγερός από τους προηγούμενους (διάμετρος κομης 2-4μ). Τα φύλλα του είναι μεγάλα με 3 λοβούς, ροζ την άνοιξη και κίτρινα το φθινόπωρο. Η φλούδα του είναι αρχικά είναι πράσινη και κατόπιν αποκτά λευκές ραβδώσεις.

Άκερ ο πλατανοειδής (Acer platanoides).Γνωστός και σαν κατσαρός Άκερ έχει ύψος 8-10μ και διάμετρο κόμης 4-6μ. Έυρωστο δέντρο με παλαμοειδή φύλλα που έχουν 5 λεπτούς λοβούς. Το φθινόπωρο γίνονται κίτρινα. Οι πρασινοκίτρινες ανθοταξίες εμφανίζονται τον Απρίλιο πριν από τα φύλλα. Από τις ποικιλίες του αναφέρουμε την «Drummondii» με φύλλα που έχουν λευκές παρυφές τη «Lacinatum» με φύλλα και λοβούς τεμαχισμένους και την Reitenbachii» με φύλλα που το φθινόπωρο παίρνουν έντονο κόκκινο χρώμα.


Άκερ ο ψευδοπλάτανος (Acer pseudoplatanus) Έχει ύψος 10μ και παρουσιάζεται σαν ένα μεγάλο δέντρο με στρογγυλωπή κόμη (διάμετρος 4-5μ). Τα παλαμοειδή του φύλλα πεντάλοβα έχουν λαμπερό πράσινο χρώμα και το φθινόπωρο κιτρινίζουν. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν ανεμοθραύστης. Από τις ποικιλίες του αναφέρουμε τη «Worlei» με φύλλα κίτρινα από την άνοιξη ως τον Ιούλιο και την «Brilliantissimum» με φύλλα αρχικά ροζ έπειτα χρυσοκίτρινα και τέλος χαλκόχρωμα.

Άκερ ο ερυθρός (Acer rubrum). Έχει ύψος 3-7μ και στρογγυλωπή κόμη (διάμετρο 2,5-3μ) πεντάλοβα φύλλα με σκούρο πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και λευκωπό στην κάτω. Υπάρχουν ποικιλίες που το φύλλωμα τους γίνεται ζωηρό κόκκινο το φθινόπωρο.

Ακερ ο σακχαροφόρος (Acer saccharinum). Ύψος 8-10μ διάμετρος κόμης 3-5μ. Είναι δέντρο με στρογγυλωπή κόμη κρεμάμενους βραχίονες και πεντάλοβα φύλλα με λαμπερό πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και αργυρόλευκο στην κάτω. Τα φύλλα του σε μερικές ποικιλίες γίνονται χρυσοκίτρινα ή κόκκινα κατά το φθινόπωρο.

Από τις πιο διαδομένες ποικιλίες του αναφέρουμε τη «Laciniatum» με έλλοβα φύλλα βαθιά διαιρεμένα την «Pyramidale« (Πυραμιδοειδή) που πήρε το όνομα της από το λιγερό σχήμα της συνών. Fastigiatum (με όρθια και πυκνά μεταξύ τους κλαδιά).

Άκερ ο ταταρικός (Acer tataricum). Είναι ένας θάμνος πυκνός (διάμετρος της κόμης 2,5μ) με αργή ανάπτυξη και ανοιχτοπράσινα φύλλα που γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο.

Τεχνική της καλλιέργειας
Οι σφένδαμοι(άκερ) φυτεύονται από τον Οκτώβριο ως τον Μάρτιο σε θέσεις με μερική σκιά. Η έκθεση στον ήλιο πρέπει να είναι επαρκής για να μπορεί το φύλλωμα να παίρνει το καλοκαιρινό ή φθινοπωριάτικο χρώμα του χωρίς όμως να είναι υπερβολική. Τα είδη που καλλιεργούνται για το φθινοπωρινό χρωματισμό των φύλλων πρέπει να φυτεύονται σε μέρη προφυλαγμένα από τους ανέμους. Το έδαφος πρέπει να είναι δροσερό με καλή αποστράγγιση αλλά ταυτόχρονα να διατηρείται και υγρό. O Acer palmatum (Άκερ ο παλαμοειδής) και ο Acer japonicum (Άκερ ο ιαπωνικός) θέλουν όξινα εδάφη. Όταν τα φυτεύετε στην οριστική τους θέση μπορείτε να γεμίσετε το λάκκο με χώμα και ένα μείγμα που αποτελείται από 1/3 τύρφη και 1/3 ερεικόχωμα. Ο Άκερ ο πεδινός (Acer campestre) ανέχεται τα ασβεστώδη εδάφη.

Πολλαπλασιασμός
Τα τυπικά είδη πολλαπλασιάζονται εύκολα με σπόρο. Τον Οκτώβριο βάζετε τους σπόρους να βλαστήσουν μέσα σε ψυχρό κασόνι (υπόστρωμα) ή στην ύπαιθρο. Οι ποικιλίες πολλαπλασιάζονται με εμβολιασμό τον Μάρτιο πάνω σε υποκείμενα που είναι σπορόφυτα από τα τυπικά είδη.

Acer Saccharum

Ζωικοί εχθροί και ασθένειες
Οι πιο κοινοί ζωικοί εχθροί των σφενταμιών είναι οι αφίδες, οι φυτόπτες και ο ερυθρός τετράνυχος.
Αφίδες (κν.μελίγκρες). Προσβάλλουν σχεδόν όλα τα είδη. Οι ακάλυπτες αποικίες των αφίδων καταπολεμούνται με εντομοκτόνα που έχουν σαν βάση τη νικοτίνη. Αν αντίθετα οι αποικίες καλύπτονται από φύλλα, κηκίδες κλπ πρέπει να χρησιμοποιηθεί διασυστηματικό εντομοκτόνο. Κατά την διάρκεια της χειμερινής αναπαύσεως των δέντρων γίνονται ψεκασμοί με χειμερινούς πολτούς.

Φυτόπτες. Είναι μικροσκοπικά ακάρεα που προκαλούν το σχηματισμό πολύ εμφανών κηκίδων κυρίως στα είδη Άκερ ο πεδινός (Acer campestre) και Άκερ ο ψευδοπλάτανος (Acer pseudoplatanus). Οι πιο αποτελεσματικοί ψεκασμοί είναι αυτοί που γίνονται με χειμερινό κίτρινο πολτό (με δινιτροορθοκρεζόλη) καθώς και με πολυθειούχους πολτούς λίγο πριν ανοίξουν τα μάτια.
Ερυθρός τετράνυχος. Προσβάλλει συχνά τα ιαπωνικά σφεντάμια που καλλιεργούνται σε θερμές και ξερές περιοχές. Η καταπολέμηση του γίνεται με ειδικά ακαρεοκτόνα φάρμακα. Από τις (μυκητολογικές) ασθένειες οι συνηθέστερες και πιο επικίνδυνες είναι αυτές που αναφέρονται παρακάτω :
Μαύρες κρούστες των φύλλων του σφένδαμνου. Είναι μια χαρακτηριστική ασθένεια που προσβάλλει συχνά αρκετά είδη αυτου του γένους. Προκαλείται από το μύκητα Rhytisma acerinum. Τα φύλλα που προσβάλλονται εμφανίζουν μεγάλες μαύρες κηλίδες, οι παρυφές των οποίων κιτρινίζουν το καλοκαίρι. Χρειάζεται να αφαιρείται και να καταστρέψετε τα προσβλημένα φύλλα για να εμποδίσετε τη μετάδοση της ασθένειας. Την άνοιξη θα πρέπει να ψεκαστούν τα άρρωστα δέντρα με βορδιγάλειο πολτό.
Τραχειοβελτιτσιλλίωση. Τα φύλλα και οι βλαστοί μαραίνονται και στη συνέχεια ξεραίνονται. Προκαλείται από έναν μύκητα που ζει σαν παράσιτο μέσα στα αγγεία του δέντρου και εμποδίζει την κυκλοφορία του χυμού. Πρέπει να αποφεύγεται η χρησιμοποίηση μολυσμένων δενδρυλλίων να καταστρέφονται τα άρρωστα δέντρα και να απολυμαίνεται το έδαφος.
Νέκρωση του ξύλου. Οι βλαστοί ξεραίνονται. Στη βάση του νεκρού ξύλου εμφανίζονται φλύκταινες (μικρές κηλίδες) με ροζ-κόκκινο χρώμα. Η αποξήρανση οφείλεται σε έναν μύκητα (τον Nectria cinnabarina) που προκαλεί τον εκφυλισμό του ξύλου και το καθιστά ανίκανο να μεταφέρει τον χυμό. Η καταπολέμηση πρέπει να είναι προληπτική πρέπει δηλαδή να γίνονται ψεκασμοί (με μυκητοκτόνα φάρμακα μετά από χαλαζοπτώσεις ή παγετούς που δημιουργούν πληγές (λύσεις της συνεχείας του φλοιού) μέσα από τις οποίες μπορεί να εισχωρήσει ο μύκητας. Αν τα δέντρα έχουν ήδη μολυνθεί πρέπει να αφαιρείτε έγκαιρα και να καταστρέφετε τα προσβλημένα κλαδάκια.
Εγκαύματα. Την άνοιξη παρατηρούνται πάνω στα φύλλα νεκρωτικές κηλίδες με αποχρωματισμένες παρυφές. Δεν πρόκειται για ασθένεια αλλά για μια αλλοίωση που μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες. Συνήθως είναι ζημιές που προκαλούνται από την επίδραση του ήλιου ή του ανέμου πάνω στους τρυφερούς ιστούς. Αν τα φύλλα που έχουν προσβληθεί είναι πολλά καλύτερα να τα μαζέψετε για να μην εισχωρήσουν μέσα από αυτά διάφορα παράσιτα. Το δέντρο αντιδρά αναπτύσσοντας νέα φύλλα.
Σηψιρριζία. Οφείλεται σε ένα μύκητα (Armillariella mellea) ο οποίος προκαλεί τη σήψη (καταστροφή) των ριζών.

ΣΗΜ. Παρακαλώ αν αντιγράφετε τα κείμενά μας και τα αναδημοσιεύετε κάντε μιά αναφορά στην πηγή γραφής. Ευχαριστώ.

| | edit post

Τά φθινοπωρινά χρώματα της Λικιδάμβαρις (Liquidambar)

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010 0 σχόλια


Λικιδάμβαρις (Liquidambar)
Οικογένεια : Αμαμηλίδες
(Hamamelidaceae)



Γένος που περιλαμβάνει 3 είδη ανθεκτικών φυλλοβόλων δέντρων τα οποία κατάγονται από τη Μικρά Ασία, την Άπω Ανατολή και τη βόρεια Αμερική. Στην Ευρώπη μεταφέρθηκαν τον 19ο αιώνα και διαδόθηκαν γρήγορα. Καλλιεργούνται για το φύλλωμα τους που παρουσιάζει ωραιότατα φθινοπωρινά χρώματα. Το ύψος ποικίλλει (από 10 ως 40μ) ανάλογα με το είδος. Έχουν συμμετρικό πυραμιδοειδές σχήμα και ανερχόμενα κλαδιά που στη συνέχεια γίνονται οριζόντια και στο τέλος λυγίζουν προς τα κάτω. Τα φύλλα μοιάζουν με του σφένδαμου και αποτελούνται από 5 λιγότερο ή περισσότερο οδοντωτούς λοβούς. Τα λουλούδια μόνοικα χωρίς κάλυκα και στεφάνη είναι ασήμαντα από διακοσμητική άποψη. Ανθίζει την άνοιξη και στη συνέχεια παράγει στρογγυλούς αγκαθωτούς καρπούς που μοιάζουν με του πλατάνου.
Η λικιδάμβαρις οφείλει το όνομα της στην κομμιώδη ρετσίνη που βγαίνει αν χαράξει κανείς τον κορμό της κυρίως στο είδος λικιδάμβαρις η στυρακοφόρος (L.styraciflua)
Είδη και ποικιλές
Λικιδάμβαρις η φορμοζιανή (Liqudambar formosana)
Κατάγεται από την Κεντρική Κίνη και τη Φορμόζα φτάνει σε ύψος 20-40μ. Έχει όρθιο κορμό και εξαιρετικά διακλαδισμένη «κόμη». Τα φύλλα –χνουδωτά στην κάτω επιφάνεια αποτελούνται από τρεις λοβούς από τους οποίους οι δυο πλευρικοί μερικές φορές μόλις που διακρίνονται. Την άνοιξη έχουν ένα όμορφο κόκκινο χρώμα που το φθινόπωρο περνάει από το πορφυρό στο ιώδες για να γίνει τελικά μαύρο.
Λικιδάμβαρις η ανατολική (Liquidambar orientalis)
Κομψό δέντρο που κατάγεται από τη Μικρά Ασία όπου φτάνει σε ύψος 20μ ενώ στην Ευρώπη αναπτύσσεται πολύ λιγότερο. θεωρείται ως κατάλοιπο της Τριτογενούς περιόδου. Το νησί της Ρόδου είναι η μοναδική τοποθεσία στην Ευρώπη όπου εμφανίζεται το είδος Liquidambar orientalis, η Ζητιά όπως τη λένε οι Ροδίτες. Οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί του υπάρχουν στη γνωστή κοιλάδα με τις πεταλούδες αλλά υπάρχει και σε αρκετά άλλα σημεία του νησιού.
Κατά το παρελθόν έγινε μια ημιτελής προσπάθεια για την καλλιέργεια του από τον Οργανισμό Περιβάλλοντος του Δήμου Ροδίων που όμως σταμάτησε αδικαιολόγητα.
Είναι ένα πανέμορφο δέντρο που θα μπορούσε να στολίζει τα πάρκα και τους κήπους του νησιού. Μήπως έφτασε η ώρα να ξεκινήσει πάλι μια ποιό οργανωμένη προσπάθεια?
                             
Το είδος αυτό είναι κατάλληλο για εύκρατα και όχι πολύ υγρά κλίματα.
Λικιδάμβαρις η στυρακοφόρος (Liquidambar styraciflua)
Είναι το πιο ανθεκτικό είδος. Προσαρμόζεται καλά στο κλίμα της Ευρώπης γι’αυτό και καλλιεργείται περισσότερο απ’όλα τ’αλλα είδη. Κατάγεται από τις υγρές παράκτιες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών όπου μπορεί να φτάσει σε ύψος 40μ. ενώ στην Ευρώπη δεν ξεπερνά τα 20-30μ.
Έχει όρθια κλαδιά και κομψή συμμετρική «κόμη» σε σχήμα κώνου. Εκτός από το φθινοπωρινό χρώμα του φυλλώματος το είδος αυτό έχει έναν παχύ ρυτιδωμένο φλοιό με όμορφο καστανό χρώμα που δίνει στο δέντρο μια ευχάριστη εμφάνιση ακόμα και το χειμώνα όταν τα φύλλα έχουν ήδη πέσει και υπάρχουν πάνω στα κλαδιά μόνο οι καρποί. Από το ξύλο του είδους αυτού εκτός από την κομμιώδη ρητίνη εξάγεται κι ένα βάλσαμο.
Από τις πολυάριθμες ποικιλίες του αναφέρουμε τη «Χρυσή» (Aurea) με φύλλα που έχουν ραβδώσεις και κηλίδες κίτρινες την «Ποικιλόχρωμη» (Variegata) της οποίας τα φύλλα έχουν υπόλευκες παρυφές ενώ το καλοκαίρι γίνονται ρόζ για να πάρουν το φθινόπωρο ένα έντονο κόκκινο χρώμα με ανοιχτόχρωμες κηλίδες. Τέλος αναφέρουμε την «Lane Roberts» που ο φλοιός της παρουσιάζει λιγότερες ρυτιδώσεις από του τυπικού είδους και παίρνει ένα όμορφο κόκκινο χρώμα κατά το φθινόπωρο.
Τεχνική της καλλιέργειας
Τα είδη του γένους Λικιδάμβαρις (Liquidambar) χρειάζονται βαθιά, γόνιμα και δροσερά εδάφη κατά προτίμηση όχι πολύ ασβεστώδη με καλή αποστράγγιση.
Η ατμοσφαιρική υγρασία ευνοεί την ανάπτυξη ενώ η υγρασία του εδάφους τονίζει τα χρώματα των φύλλων. Αν τα δέντρα φυτευτούν κοντά σε κάποιο ρυάκι και σε προσήλιες και απάνεμες θέσεις το φύλλωμα μπορεί να πάρει πολύ έντονα χρώματα.
 Τα δέντρα αυτά θα πρέπει να φυτεύονται μεμονωμένα μέσα σε χλοοτάπητες και να έχουν αρκετό χώρο στη διάθεση τους για να προσβάλλεται το όμορφο χρώμα τους. Επίσης καλό θα είναι να προστατεύονται (με φράχτες από δέντρα και κτίρια) από τους ψυχρούς ανέμους. Τα λικιδάμβαρις δεν αντέχουν τις μεταφυτεύσεις. Γι’ αυτό το λόγο τα δενδρύλλια ιδιαίτερα αν είναι κάπως μεγάλα θα πρέπει να φυτεύονται στην οριστική τους θέση με μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μπάλα χώματος γύρω από τις ρίζες τους.
Πολλαπλασιασμός
Τα λικιδάμβαρις μπορούν να πολλαπλασιαστούν με σπόρο. Η σπορά γίνεται τον Οκτώβριο σε κρύο κασόνι. Οι σπόροι χρειάζονται περίπου 2 χρόνια για να φυτρώσουν. Τα νεαρά φυτά μεταφυτεύονται σε φυτώριο όπου καλλιεργούνται για 4-5 χρόνια πριν από το φύτεμα στην οριστική τους θέση. Ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει και με καταβολάδες οι οποίες τοποθετούνται τον Μάρτιο και χωρίζονται από το μητρικό φυτό ύστερα από 2 χρόνια για να φυτευτούν στην οριστική τους θέση.
Κλάδεμα
Προς το τέλος του φθινοπώρου είναι απαραίτητο ένα αραίωμα των πολύ πυκνών κλαδιών.

liquidambar orientalis



| | edit post

ΣΦΕΝΔΑΜΙΑ - ΣΦΕΝΤΑΜΙΑ


Acer platanoides Crimson King

ΑΚΕΡ (Acer)

Οικογένεια Ακερίδες (Aceraceae) κν. Σφεντάμι ή σφοντάμνι. Είναι ο Σφένδαμος των αρχαίων Ελλήνων
Γένος που περιλαμβάνει 200 είδη συνήθως φυλλοβόλων δέντρων ή θάμνων που είναι διαδομένα σ’ολο το βόρειο ημισφαίριο. Καλλιεργούνται για το όμορφο φύλλωμα τους. Τα φύλλα είναι παλαμαοειδή συνήθως με 5 λοβούς και παίρνουν πολύ ζωηρά φθινοπωρινά χρώματα (πορφυρό, πορτοκαλί, μπρούτζινο κλπ). Η ιδιότητα αυτή απαντάται κυρίως στα είδη του Άκερ που κατάγονται από την Ιαπωνία, την Κίνα και την Αμερική. Τα είδη αυτά συμπεριλαμβάνονται ανάμεσα στα πιο διακοσμητικά καλλωπιστικά δέντρα και θάμνους. Τα λουλούδια κίτρινα ή πράσινα ενωμένα σε ταξιανθίες δεν είναι πολύ εμφανή και έχουν μικρή διακοσμητική αξία εκτός από αυτά του Άκερ του πλατανοειδή (Acer platanoides) και τον Acer circinatum. Οι καρποί είναι χαρακτηριστικοί : σχηματίζουν «σαμάρια» και μάλιστα «δισαμάρια» με δύο πολύ αναπτυγμένα φτερά.
Τα διάφορα είδη του άκερ καλλιεργούνται για τη σημαντική διακοσμητική τους αξία μερικά όμως και για άλλους σκοπούς. Υπάρχουν είδη που χρησιμοποιείται το ξύλο τους όπως για παράδειγμα του Άκερ του πλατανοειδους (Acer platanoides) και του Άκερ του ψευδοπλάτανου (Acer psendoplatanus). Στον Καναδά υπάρχουν είδη Άκερ όπως πχ. ο άκερ ο σακχαροφόρος (Acer saccharinum) από τα οποία συλλέγεται ο χυμός και παρασκευάζεται απ’αυτόν το φημισμένο και λεπτό σιρόπι του άκερ που είναι το εθνικό ποτό των Καναδών. Μερικά ευρωπαϊκά είδη με γρήγορη ανάπτυξη χρησιμεύουν σαν δέντρα για δεντροστοιχίες (Acer pseudoplatanus, Acer platanoides). O Άκερ ο ψευδοπλάτανος σε ανεμοδαρμένες περιοχές όπως π.χ στη Σκωτία χρησιμοποιείται σαν ανεμοθραύστης.

Acer Rubrum

Είδη και ποικιλίες
Τα είδη του Άκερ είναι κατανεμημένα σε όλο το βόρειο ημισφαίριο. Τα αμερικάνικα είδη είναι συνήθως δέντρα με μεγάλες διαστάσεις και φύλλωμα που χρωματίζεται έντονα το φθινόπωρο. Αντίθετα τα είδη της Ανατολής είναι μικρότερα και έχουν πολύπλοκες μορφές και φύλλα με ωραία χρώματα. Τα ευρωπαϊκά είδη είναι γερά, εύρωστα και πολύ ανθεκτικά.

Άκερ ο πεδινός (Acer campestre). Φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα και έχει ύψος 5-6μ και διάμετρο «κόμης» 3μ. Είναι μικρό και κομψό δέντρο διαδομένο κυρίως στις πεδινές περιοχές. Τα φύλλα του γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο.

Άκερ ο καππαδοκικός (Acer cappadocicum). Έχει ύψος 7-9μ παλαμοειδή φύλλα με 5-7 λοβούς, λαμπερά σκούρα πράσινα που γίνονται έντονα κίτρινα το φθινόπωρο. Στην ποικιλία «Κόκκινος» (Rubrum) τα νεαρά φύλλα είναι κόκκινα ενώ στη Χρυσόχρωμη (Aureum) είναι κίτρινα που γίνονται πράσινα και κατόπιν πάλι κίτρινα το φθινόπωρο.

Acer circinatum .Είναι ένα από τα μικρότερα είδη (ύψος 6μ) και έχει ανάπτυξη πλαγιόκλαδη (η διάμετρος της κόμης του είναι 6μ). Τα φύλλα του έχουν 7-9 λοβούς είναι σχεδόν στρογγυλά και το φθινόπωρο κόκκινο και πορτοκαλιά. Τα λουλούδια του έχουν λευκά πέταλα και πορφυρά σέπαλα και είναι ενωμένα σε ανθοταξίες. Ανοίγουν τον Απρίλιο και είναι αρκετά διακοσμητικά.

Άκερ ο δαβίδειος (Acer davidii) Δέντρο με ποικίλη ανάπτυξη με οριζόντιους κλάδους (διάμετρος κόμης 3-4μ). Τα φύλλα του είναι ακέραια με σκούρο πράσινο χρώμα. Γίνονται κίτρινα, κόκκινα και πορφυρά το φθινόπωρο. Ο φλοιός του είναι τεφρός με λευκές ραβδώσεις.

Άκερ ο γιννάλιος (Acer ginnala). Είναι ένας συμπαγής θάμνος (ύψος μέχρι 6μ) με φύλλα τρίλοβα ωχροπράσινα που γίνονται έντονα κρεμεζιά το φθινόπωρο.

Άκερ ο νεφρόχρους (Acer griseum). Κατάγεται από την Κίνα έχει ύψος 3-4μ και διάμετρο κόμης 2,5μ. Τα φύλλα του αποτελούνται από τρια φυλλαράκια, τεφρά στην κάτω επιφάνεια που το φθινόπωρο το πιο επιφανειακό τμήμα του φλοιού που έχει το χρώμα του δέρματος αποσπάται σε μικρά κομμάτια και αποκαλύπτει τον εσωτερικό φλοιό ο οποίος έχει χρώμα καστανό-πορτοκαλί. Είναι ένα μάλλον σπάνιο είδος.

Άκερ ο γκροσέριος (Acer grosseri). Έχει ύψος 7-9μ και κιτρινοπράσινα λαμπερά φύλλα. Ο φλοιός του έχει έντονες λευκές ραβδώσεις.

Άκερ ο ιαπωνικός (Acer japonicum). Κατάγεται από την Ιαπωνία έχει ύψος μέχρι 6μ και διάμετρο «κόμης» 2,5-3μ. Τα φύλλα του είναι ωχροπράσινα παλαμοειδή με 7-11 λοβούς. Το χειμώνα αποκτούν ερυθρό χρώμα καρμινίου. Από τις ποικιλίες του οι πιο διαδομένες είναι: η «Ακανιτόφυλλη» (Acanitofolium) η οποία έχει πολύ μακριούς και στενούς λοβούς φύλλων που το φθινόπωρο παίρνουν ωραία χρώματα : χρυσαφί, πορτοκαλί, πορφυρό (ενώ τα σαμάρια γίνονται σκωριόχρωμα με ιώδεις αποχρώσεις. Η «Χρυσόχρωμη (Aureum) με χρυσοπράσινα φύλλα η Αμπελόφυλλη (Vitifolium) με πλατιά φύλλα σε σχήμα βεντάλιας όμοια με τα φύλλα της αμπέλου.

Άκερ ο λοβέλειος (Acer lobelii). Διαδομένος στη νότια Ελλάδα έχει ύψος 8-10μ και διάμετρο κόμης 3-5μ. Έχει όρθια ανάπτυξη και φύλλα παλαμοειδή με 3-5 λοβούς και σκούρο πράσινο χρώμα.

Άκερ ο μομπελλιανός (Acer monspessulnum). Είναι ένας θάμνος ή δενδρύλλιο με τρίλοβα φύλλα διαδομένο στις μεσογειακές χώρες. Η κόμη του είναι στρογγυλωπή και σχεδόν αειθαλής.

Άκερ ο Νεγούνδιος (Acer Negundo).Λέγεται επίσης και Άκερ της Βιργινίας. Έχει ύψος 6-10μ είναι πλαγιόκλαδος με διάμετρο κόμης 6μ. Τα φύλλα του αποτελούνται από 3-5 φιλαράκια. Είναι εύκολος στην καλλιέργεια του. Οι πιο διαδομένες ποικιλίες του είναι η ποικιλόχρωμη (Variegatum) με φύλλα που έχουν λευκές κηλίδες και η Χρυσόχρωμη (Aureum) με φύλλα χρυσοκίτρινα.

Άκερ ο νικοένσιος (Acer nikoense). Μικρό δέντρο μέγιστο ύψος 5μ με αργή ανάπτυξη. Τα φύλλα του το φθινόπωρο παίρνουν ένα ωραίο βαθύ κόκκινο χρώμα.

Άκερ ο παλαμοειδής (Acer palmatum). Κατάγεται από την Ιαπωνία. Είναι δενδρύλλιο με ύψος 4-5μ και διάμετρο κόμης 2,5μ. Η κόμη του είναι στρογγυλωπή. Τα φύλλα του έχουν 5-7 λοβούς και πολύ λεπτές διαιρέσεις. Το χρώμα τους είναι ωχρό πράσινο και το φθινόπωρο γίνεται κόκκινο καρμινίου. Διαδομένο στην Κίνα και σ’όλα τα νησιά της Ιαπωνίας. Το είδος αυτό έχει δημιουργήσει πολλές ποικιλίες στις οποίες ανήκουν οι Σφένδαμοι που καλλιεργούνται περισσότερο για διακοσμητικούς σκοπούς. Οι κυριότερες από αυτές τις ποικιλίες είναι : ο Μελανοπόρφυρος (Atropurpureum) ο οποίος αρέσει πολύ για το σκούρο πορφυρό χρώμα των φύλλων του που το φθινόπωρο γίνεται σχεδόν ιώδες. Ο Εντετμημένος (Dissectum) με θαμνώδη ανάπτυξη κατάλληλος για βραχόκηπο και ο Εντετμημένος Μελανοπόρφυρος που μοιάζει με την προηγούμενη ποικιλία αλλά έχει ερυθρά χαλκόχροα φύλλα. Ο Επτάλοβος παλαμοειδής Άκερ «Osakazuki» τον Οκτώβριο παίρνει χρώμα κόκκινο φωτιάς ενώ ο Επτάλοβος παλαμοειδής Ακερ Senkaki έχει κόκκινο φλοιό.

Άκερ ο πενσυλβανικός (Acer pensylvanicum). Έχει ύψος 6-8μ και είναι πιο λυγερός από τους προηγούμενους (διάμετρος κομης 2-4μ). Τα φύλλα του είναι μεγάλα με 3 λοβούς, ροζ την άνοιξη και κίτρινα το φθινόπωρο. Η φλούδα του είναι αρχικά είναι πράσινη και κατόπιν αποκτά λευκές ραβδώσεις.

Άκερ ο πλατανοειδής (Acer platanoides).Γνωστός και σαν κατσαρός Άκερ έχει ύψος 8-10μ και διάμετρο κόμης 4-6μ. Έυρωστο δέντρο με παλαμοειδή φύλλα που έχουν 5 λεπτούς λοβούς. Το φθινόπωρο γίνονται κίτρινα. Οι πρασινοκίτρινες ανθοταξίες εμφανίζονται τον Απρίλιο πριν από τα φύλλα. Από τις ποικιλίες του αναφέρουμε την «Drummondii» με φύλλα που έχουν λευκές παρυφές τη «Lacinatum» με φύλλα και λοβούς τεμαχισμένους και την Reitenbachii» με φύλλα που το φθινόπωρο παίρνουν έντονο κόκκινο χρώμα.


Άκερ ο ψευδοπλάτανος (Acer pseudoplatanus) Έχει ύψος 10μ και παρουσιάζεται σαν ένα μεγάλο δέντρο με στρογγυλωπή κόμη (διάμετρος 4-5μ). Τα παλαμοειδή του φύλλα πεντάλοβα έχουν λαμπερό πράσινο χρώμα και το φθινόπωρο κιτρινίζουν. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν ανεμοθραύστης. Από τις ποικιλίες του αναφέρουμε τη «Worlei» με φύλλα κίτρινα από την άνοιξη ως τον Ιούλιο και την «Brilliantissimum» με φύλλα αρχικά ροζ έπειτα χρυσοκίτρινα και τέλος χαλκόχρωμα.

Άκερ ο ερυθρός (Acer rubrum). Έχει ύψος 3-7μ και στρογγυλωπή κόμη (διάμετρο 2,5-3μ) πεντάλοβα φύλλα με σκούρο πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και λευκωπό στην κάτω. Υπάρχουν ποικιλίες που το φύλλωμα τους γίνεται ζωηρό κόκκινο το φθινόπωρο.

Ακερ ο σακχαροφόρος (Acer saccharinum). Ύψος 8-10μ διάμετρος κόμης 3-5μ. Είναι δέντρο με στρογγυλωπή κόμη κρεμάμενους βραχίονες και πεντάλοβα φύλλα με λαμπερό πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και αργυρόλευκο στην κάτω. Τα φύλλα του σε μερικές ποικιλίες γίνονται χρυσοκίτρινα ή κόκκινα κατά το φθινόπωρο.

Από τις πιο διαδομένες ποικιλίες του αναφέρουμε τη «Laciniatum» με έλλοβα φύλλα βαθιά διαιρεμένα την «Pyramidale« (Πυραμιδοειδή) που πήρε το όνομα της από το λιγερό σχήμα της συνών. Fastigiatum (με όρθια και πυκνά μεταξύ τους κλαδιά).

Άκερ ο ταταρικός (Acer tataricum). Είναι ένας θάμνος πυκνός (διάμετρος της κόμης 2,5μ) με αργή ανάπτυξη και ανοιχτοπράσινα φύλλα που γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο.

Τεχνική της καλλιέργειας
Οι σφένδαμοι(άκερ) φυτεύονται από τον Οκτώβριο ως τον Μάρτιο σε θέσεις με μερική σκιά. Η έκθεση στον ήλιο πρέπει να είναι επαρκής για να μπορεί το φύλλωμα να παίρνει το καλοκαιρινό ή φθινοπωριάτικο χρώμα του χωρίς όμως να είναι υπερβολική. Τα είδη που καλλιεργούνται για το φθινοπωρινό χρωματισμό των φύλλων πρέπει να φυτεύονται σε μέρη προφυλαγμένα από τους ανέμους. Το έδαφος πρέπει να είναι δροσερό με καλή αποστράγγιση αλλά ταυτόχρονα να διατηρείται και υγρό. O Acer palmatum (Άκερ ο παλαμοειδής) και ο Acer japonicum (Άκερ ο ιαπωνικός) θέλουν όξινα εδάφη. Όταν τα φυτεύετε στην οριστική τους θέση μπορείτε να γεμίσετε το λάκκο με χώμα και ένα μείγμα που αποτελείται από 1/3 τύρφη και 1/3 ερεικόχωμα. Ο Άκερ ο πεδινός (Acer campestre) ανέχεται τα ασβεστώδη εδάφη.

Πολλαπλασιασμός
Τα τυπικά είδη πολλαπλασιάζονται εύκολα με σπόρο. Τον Οκτώβριο βάζετε τους σπόρους να βλαστήσουν μέσα σε ψυχρό κασόνι (υπόστρωμα) ή στην ύπαιθρο. Οι ποικιλίες πολλαπλασιάζονται με εμβολιασμό τον Μάρτιο πάνω σε υποκείμενα που είναι σπορόφυτα από τα τυπικά είδη.

Acer Saccharum

Ζωικοί εχθροί και ασθένειες
Οι πιο κοινοί ζωικοί εχθροί των σφενταμιών είναι οι αφίδες, οι φυτόπτες και ο ερυθρός τετράνυχος.
Αφίδες (κν.μελίγκρες). Προσβάλλουν σχεδόν όλα τα είδη. Οι ακάλυπτες αποικίες των αφίδων καταπολεμούνται με εντομοκτόνα που έχουν σαν βάση τη νικοτίνη. Αν αντίθετα οι αποικίες καλύπτονται από φύλλα, κηκίδες κλπ πρέπει να χρησιμοποιηθεί διασυστηματικό εντομοκτόνο. Κατά την διάρκεια της χειμερινής αναπαύσεως των δέντρων γίνονται ψεκασμοί με χειμερινούς πολτούς.

Φυτόπτες. Είναι μικροσκοπικά ακάρεα που προκαλούν το σχηματισμό πολύ εμφανών κηκίδων κυρίως στα είδη Άκερ ο πεδινός (Acer campestre) και Άκερ ο ψευδοπλάτανος (Acer pseudoplatanus). Οι πιο αποτελεσματικοί ψεκασμοί είναι αυτοί που γίνονται με χειμερινό κίτρινο πολτό (με δινιτροορθοκρεζόλη) καθώς και με πολυθειούχους πολτούς λίγο πριν ανοίξουν τα μάτια.
Ερυθρός τετράνυχος. Προσβάλλει συχνά τα ιαπωνικά σφεντάμια που καλλιεργούνται σε θερμές και ξερές περιοχές. Η καταπολέμηση του γίνεται με ειδικά ακαρεοκτόνα φάρμακα. Από τις (μυκητολογικές) ασθένειες οι συνηθέστερες και πιο επικίνδυνες είναι αυτές που αναφέρονται παρακάτω :
Μαύρες κρούστες των φύλλων του σφένδαμνου. Είναι μια χαρακτηριστική ασθένεια που προσβάλλει συχνά αρκετά είδη αυτου του γένους. Προκαλείται από το μύκητα Rhytisma acerinum. Τα φύλλα που προσβάλλονται εμφανίζουν μεγάλες μαύρες κηλίδες, οι παρυφές των οποίων κιτρινίζουν το καλοκαίρι. Χρειάζεται να αφαιρείται και να καταστρέψετε τα προσβλημένα φύλλα για να εμποδίσετε τη μετάδοση της ασθένειας. Την άνοιξη θα πρέπει να ψεκαστούν τα άρρωστα δέντρα με βορδιγάλειο πολτό.
Τραχειοβελτιτσιλλίωση. Τα φύλλα και οι βλαστοί μαραίνονται και στη συνέχεια ξεραίνονται. Προκαλείται από έναν μύκητα που ζει σαν παράσιτο μέσα στα αγγεία του δέντρου και εμποδίζει την κυκλοφορία του χυμού. Πρέπει να αποφεύγεται η χρησιμοποίηση μολυσμένων δενδρυλλίων να καταστρέφονται τα άρρωστα δέντρα και να απολυμαίνεται το έδαφος.
Νέκρωση του ξύλου. Οι βλαστοί ξεραίνονται. Στη βάση του νεκρού ξύλου εμφανίζονται φλύκταινες (μικρές κηλίδες) με ροζ-κόκκινο χρώμα. Η αποξήρανση οφείλεται σε έναν μύκητα (τον Nectria cinnabarina) που προκαλεί τον εκφυλισμό του ξύλου και το καθιστά ανίκανο να μεταφέρει τον χυμό. Η καταπολέμηση πρέπει να είναι προληπτική πρέπει δηλαδή να γίνονται ψεκασμοί (με μυκητοκτόνα φάρμακα μετά από χαλαζοπτώσεις ή παγετούς που δημιουργούν πληγές (λύσεις της συνεχείας του φλοιού) μέσα από τις οποίες μπορεί να εισχωρήσει ο μύκητας. Αν τα δέντρα έχουν ήδη μολυνθεί πρέπει να αφαιρείτε έγκαιρα και να καταστρέφετε τα προσβλημένα κλαδάκια.
Εγκαύματα. Την άνοιξη παρατηρούνται πάνω στα φύλλα νεκρωτικές κηλίδες με αποχρωματισμένες παρυφές. Δεν πρόκειται για ασθένεια αλλά για μια αλλοίωση που μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες. Συνήθως είναι ζημιές που προκαλούνται από την επίδραση του ήλιου ή του ανέμου πάνω στους τρυφερούς ιστούς. Αν τα φύλλα που έχουν προσβληθεί είναι πολλά καλύτερα να τα μαζέψετε για να μην εισχωρήσουν μέσα από αυτά διάφορα παράσιτα. Το δέντρο αντιδρά αναπτύσσοντας νέα φύλλα.
Σηψιρριζία. Οφείλεται σε ένα μύκητα (Armillariella mellea) ο οποίος προκαλεί τη σήψη (καταστροφή) των ριζών.

ΣΗΜ. Παρακαλώ αν αντιγράφετε τα κείμενά μας και τα αναδημοσιεύετε κάντε μιά αναφορά στην πηγή γραφής. Ευχαριστώ.

Τά φθινοπωρινά χρώματα της Λικιδάμβαρις (Liquidambar)


Λικιδάμβαρις (Liquidambar)
Οικογένεια : Αμαμηλίδες
(Hamamelidaceae)



Γένος που περιλαμβάνει 3 είδη ανθεκτικών φυλλοβόλων δέντρων τα οποία κατάγονται από τη Μικρά Ασία, την Άπω Ανατολή και τη βόρεια Αμερική. Στην Ευρώπη μεταφέρθηκαν τον 19ο αιώνα και διαδόθηκαν γρήγορα. Καλλιεργούνται για το φύλλωμα τους που παρουσιάζει ωραιότατα φθινοπωρινά χρώματα. Το ύψος ποικίλλει (από 10 ως 40μ) ανάλογα με το είδος. Έχουν συμμετρικό πυραμιδοειδές σχήμα και ανερχόμενα κλαδιά που στη συνέχεια γίνονται οριζόντια και στο τέλος λυγίζουν προς τα κάτω. Τα φύλλα μοιάζουν με του σφένδαμου και αποτελούνται από 5 λιγότερο ή περισσότερο οδοντωτούς λοβούς. Τα λουλούδια μόνοικα χωρίς κάλυκα και στεφάνη είναι ασήμαντα από διακοσμητική άποψη. Ανθίζει την άνοιξη και στη συνέχεια παράγει στρογγυλούς αγκαθωτούς καρπούς που μοιάζουν με του πλατάνου.
Η λικιδάμβαρις οφείλει το όνομα της στην κομμιώδη ρετσίνη που βγαίνει αν χαράξει κανείς τον κορμό της κυρίως στο είδος λικιδάμβαρις η στυρακοφόρος (L.styraciflua)
Είδη και ποικιλές
Λικιδάμβαρις η φορμοζιανή (Liqudambar formosana)
Κατάγεται από την Κεντρική Κίνη και τη Φορμόζα φτάνει σε ύψος 20-40μ. Έχει όρθιο κορμό και εξαιρετικά διακλαδισμένη «κόμη». Τα φύλλα –χνουδωτά στην κάτω επιφάνεια αποτελούνται από τρεις λοβούς από τους οποίους οι δυο πλευρικοί μερικές φορές μόλις που διακρίνονται. Την άνοιξη έχουν ένα όμορφο κόκκινο χρώμα που το φθινόπωρο περνάει από το πορφυρό στο ιώδες για να γίνει τελικά μαύρο.
Λικιδάμβαρις η ανατολική (Liquidambar orientalis)
Κομψό δέντρο που κατάγεται από τη Μικρά Ασία όπου φτάνει σε ύψος 20μ ενώ στην Ευρώπη αναπτύσσεται πολύ λιγότερο. θεωρείται ως κατάλοιπο της Τριτογενούς περιόδου. Το νησί της Ρόδου είναι η μοναδική τοποθεσία στην Ευρώπη όπου εμφανίζεται το είδος Liquidambar orientalis, η Ζητιά όπως τη λένε οι Ροδίτες. Οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί του υπάρχουν στη γνωστή κοιλάδα με τις πεταλούδες αλλά υπάρχει και σε αρκετά άλλα σημεία του νησιού.
Κατά το παρελθόν έγινε μια ημιτελής προσπάθεια για την καλλιέργεια του από τον Οργανισμό Περιβάλλοντος του Δήμου Ροδίων που όμως σταμάτησε αδικαιολόγητα.
Είναι ένα πανέμορφο δέντρο που θα μπορούσε να στολίζει τα πάρκα και τους κήπους του νησιού. Μήπως έφτασε η ώρα να ξεκινήσει πάλι μια ποιό οργανωμένη προσπάθεια?
                             
Το είδος αυτό είναι κατάλληλο για εύκρατα και όχι πολύ υγρά κλίματα.
Λικιδάμβαρις η στυρακοφόρος (Liquidambar styraciflua)
Είναι το πιο ανθεκτικό είδος. Προσαρμόζεται καλά στο κλίμα της Ευρώπης γι’αυτό και καλλιεργείται περισσότερο απ’όλα τ’αλλα είδη. Κατάγεται από τις υγρές παράκτιες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών όπου μπορεί να φτάσει σε ύψος 40μ. ενώ στην Ευρώπη δεν ξεπερνά τα 20-30μ.
Έχει όρθια κλαδιά και κομψή συμμετρική «κόμη» σε σχήμα κώνου. Εκτός από το φθινοπωρινό χρώμα του φυλλώματος το είδος αυτό έχει έναν παχύ ρυτιδωμένο φλοιό με όμορφο καστανό χρώμα που δίνει στο δέντρο μια ευχάριστη εμφάνιση ακόμα και το χειμώνα όταν τα φύλλα έχουν ήδη πέσει και υπάρχουν πάνω στα κλαδιά μόνο οι καρποί. Από το ξύλο του είδους αυτού εκτός από την κομμιώδη ρητίνη εξάγεται κι ένα βάλσαμο.
Από τις πολυάριθμες ποικιλίες του αναφέρουμε τη «Χρυσή» (Aurea) με φύλλα που έχουν ραβδώσεις και κηλίδες κίτρινες την «Ποικιλόχρωμη» (Variegata) της οποίας τα φύλλα έχουν υπόλευκες παρυφές ενώ το καλοκαίρι γίνονται ρόζ για να πάρουν το φθινόπωρο ένα έντονο κόκκινο χρώμα με ανοιχτόχρωμες κηλίδες. Τέλος αναφέρουμε την «Lane Roberts» που ο φλοιός της παρουσιάζει λιγότερες ρυτιδώσεις από του τυπικού είδους και παίρνει ένα όμορφο κόκκινο χρώμα κατά το φθινόπωρο.
Τεχνική της καλλιέργειας
Τα είδη του γένους Λικιδάμβαρις (Liquidambar) χρειάζονται βαθιά, γόνιμα και δροσερά εδάφη κατά προτίμηση όχι πολύ ασβεστώδη με καλή αποστράγγιση.
Η ατμοσφαιρική υγρασία ευνοεί την ανάπτυξη ενώ η υγρασία του εδάφους τονίζει τα χρώματα των φύλλων. Αν τα δέντρα φυτευτούν κοντά σε κάποιο ρυάκι και σε προσήλιες και απάνεμες θέσεις το φύλλωμα μπορεί να πάρει πολύ έντονα χρώματα.
 Τα δέντρα αυτά θα πρέπει να φυτεύονται μεμονωμένα μέσα σε χλοοτάπητες και να έχουν αρκετό χώρο στη διάθεση τους για να προσβάλλεται το όμορφο χρώμα τους. Επίσης καλό θα είναι να προστατεύονται (με φράχτες από δέντρα και κτίρια) από τους ψυχρούς ανέμους. Τα λικιδάμβαρις δεν αντέχουν τις μεταφυτεύσεις. Γι’ αυτό το λόγο τα δενδρύλλια ιδιαίτερα αν είναι κάπως μεγάλα θα πρέπει να φυτεύονται στην οριστική τους θέση με μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μπάλα χώματος γύρω από τις ρίζες τους.
Πολλαπλασιασμός
Τα λικιδάμβαρις μπορούν να πολλαπλασιαστούν με σπόρο. Η σπορά γίνεται τον Οκτώβριο σε κρύο κασόνι. Οι σπόροι χρειάζονται περίπου 2 χρόνια για να φυτρώσουν. Τα νεαρά φυτά μεταφυτεύονται σε φυτώριο όπου καλλιεργούνται για 4-5 χρόνια πριν από το φύτεμα στην οριστική τους θέση. Ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει και με καταβολάδες οι οποίες τοποθετούνται τον Μάρτιο και χωρίζονται από το μητρικό φυτό ύστερα από 2 χρόνια για να φυτευτούν στην οριστική τους θέση.
Κλάδεμα
Προς το τέλος του φθινοπώρου είναι απαραίτητο ένα αραίωμα των πολύ πυκνών κλαδιών.

liquidambar orientalis



Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
www.delta-trees.com

FACEBOOK

About Us

Η φωτογραφία μου
ATHENS, ATTICA GREECE, Greece
OFFICE :Square Tsokri1 & Sigrou Ave 11742 Athens - Greece EXHIBITION HALL : 28 KM National Road Athens – Lamias 19014 Κιν.0030/6973392234 delta-trees@hotmail.com info@delta-trees.com www.delta-trees.com

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΡΘΡΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΡΘΡΑ

Φυτά και Φυτώρια στον κόσμο

Vivai piante - plantas de viveros - plantes de vivers - viveiros de plantas - bimëve çerdhe - مشاتل النباتات - растения разсадници- pépinières de plantes - Pflanzen Baumschulen - געוויקסן נערסעריז - planter planteskoler - צמחים במשתלות – puukoolides - 植物の保育園 - pembibitan tanaman- plandlanna plandaí - plöntur nurseries - 植物苗圃 - rasadnicima biljke - augu audzētavas - гадавальніка раслін - augalų medelynai - Planter barnehageplanten kwekerijenr - planten kwekerijen - meithrinfeydd planhigion - növények faiskola - розплідники рослин - گیاهان گلخانه ها - szkółki roślin - pepiniere de plante - питомники растений - постројења вртићи - растенија расадници - rastliny škôlky - rastline drevesnice - mimea vitalu - växter plantskolor – ชำพืช - bitkiler kreşler - rostliny školky - halaman nurseries - kasvien taimitarhat

Blog Archive