Search This Blog

Followers

Εταιρια - Company

Τα ΦΥΤΩΡΙΑ DELTA – TREES ΕΠΕ είναι επιχείρηση με ευρείες δραστηριότητες στον κλάδο της παραγωγής – εμπορίας - αντιπροσωπείας καλλωπιστικών φυτών και δένδρων. Σκοπός της εταιρείας είναι η προμήθεια φυτών ιδιαίτερα μεγάλης ανάπτυξης στον δημόσιο τομέα, σε φυτώρια , σε εταιρείες πρασίνου, ξενοδοχειακές μονάδες ,σε ιδιώτες ,είτε από παραγωγική διαδικασία είτε από εισαγωγές σε συνεργασία η αντιπροσωπεία με τους μεγαλύτερους οίκους του εξωτερικού. Η εταιρία DELTA – TREES ΕΠΕ διαθέτουν κάθετες μονάδες παραγωγής φυτών στη γη, σε ιδιόκτητες εκτάσεις άνω των 100.000 τμ με συνεχείς βελτιώσεις και αυξητικές τάσεις, στην ευρύτερη περιοχή του ΑΣΤΑΚΟΥ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ. Η επιχείρηση εκτός της παραγωγικής και εμπορικής διαδικασίας ειδικεύεται στην μεταμόσχευση όλων των ενηλίκων αλλά ταυτόχρονα και σπανίων δένδρων. Η περικοπή η μεταμόσχευση η μεταφορά και η εκφόρτωση αυτών των δένδρων απαιτούν συγκεκριμένες τεχνικές πού υπονοούν υψηλή τεχνογνωσία και μεγάλη εμπειρία. DELTA–TREES LTD company is a business with expanding activities in the field of production trading and representation of ornamental plants and trees. Purpose of the company is the supply of plants of high growth in the public section, in plants companies, hotel units, in faculties or from productive procedure or from imports in cooperation or represent with the biggest companies of exterior. DELTA – TREES LTD nurseries dispose integral production units of plants in owned areas over 100.000 m2 with continuous improvements and increasing tensions located in the area of Astakos Etoloakarnanias. The business except the production and trading procedure is being specialized in eradication of all the adults as well as rare trees. The retrenchment, eradication, transportation and unloading of these trees demands specific techniques which undermining high technical knowledge and big experience.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ MERRY CHRISTMAS

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011 0 σχόλια

| | edit post

ΑΛΒΙΖΙΑ (Albizzia)

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011 0 σχόλια

ΑΛΒΙΖΙΑ (Albizzia)
Οικογένεια : Μιμοζίδες (Mimosaceae)
Κν. Ακακία Κωνσταντινουπόλεως γκιουλμπρισίμι

Γένος που περιλαμβάνει περισσότερα από 100 είδη  διακοσμητικών δέντρων και θάμνων με πολύ ελαφρό φύλλωμα και λουλούδια άσπρα, ροζ ή κίτρινα που εμφανίζονται το καλοκαίρι.  Τα δέντρα αυτά που κατάγονται από τις τροπικές και εύκρατες περιοχές της Ασίας και της Κεντρικής Αμερικής δεν είναι πολύ ανθεκτικά και μπορούν κατά συνέπεια να καλλιεργηθούν στο ύπαιθρο μόνο στις περιοχές με ήπιο κλίμα.

Είδη και ποικιλίες

Αλβιζία ή ροδομέταξος η γκιουλμπρισίμι (Albizzia julibrissin).Ορθότερον (κατά τον Π.Γ. Γεννάδιο Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 40) Albizzia Ghul-ibirshim. Acacia η Mimosa de Constantinople. Γνωστή και με το όνομα κινέζικη ακακία και Ακακία η γιουλιβρισίμη (Acacia julibrissin) είναι το είδος που καλλιεργείται περισσότερο στα κλίματα μας. Κατάγεται από την Μέση Ανατολή και από την υποτροπική Αφρική. Πρόκειται για δέντρο που μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τα 10μ. Το καλοκαίρι παράγει βότρεις, με ρόζ λουλούδια. Είναι το πιο ανθεκτικό στο κρύο είδος.

Αλβιζία η λεββέκειος (Albizzia lebbeck).Γνωστή και σαν έβενος της Ανατολής μπορεί να φτάσει το ύψος των 30μ. Παρουσιάζει ταξιανθίες όμοιες με του προηγούμενου είδους αλλά σε κίτρινο χρώμα.

Αλβιζία η λοφανθής (Albizzia lophantha).Συν. Ακακία η λοφανθής (Acacia lophantha). Δενδρύλλιο που μπορεί να φτάσει το ύψος των 6μ. Τα λουλούδια είναι ενωμένα σε κιτρινωπούς βότρεις μήκους 5 περίπου εκατ. Προέρχεται από την Αυστραλία και δεν είναι ανθεκτικό είδος γι’αυτό καλλιεργείται μόνο στις πιο ζεστές περιοχές.

Άλλα είδη αναφορικά είναι η Αλβιζία η Γλυκεία ( pithecolobium η inga dulcis) Αλβιζία η Σαμάν (pithecolobium Saman – Rain tree Saman η guango), Αλβιζία η Ραδινή (procera η elata) (Π.Γ. Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 40)


Τεχνική της καλλιέργειας

 Η Aλβιζία δεν χρειάζεται ιδιαίτερες φροντίδες αλλά λόγω της προελεύσεως της θα πρέπει να φυτεύεται σε ζεστές και ηλιόλουστες θέσεις αν και όχι πολύ ξερές. Μπορεί να παγώσει κατά τις πιο ψυχρές περιόδους. Τα καλύτερα εδάφη είναι τα ελαφρά όξινα εύφορα και με καλή αποστράγγιση. Το φύτεμα γίνεται τον Οκτώβριο ως τον Μάρτιο.

Πολλαπλασιασμός

Ανάλογα με τα είδη ο πολλαπλασιασμός με σπόρο είναι περισσότερο ή λιγότερο εύκολος. Μετά το φύτρωμα για τα περισσότερα είδη συνιστάται η προστατευμένη καλλιέργεια σε θερμοκήπιο για μερικούς μήνες πριν από το οριστικό φύτεμα στο ύπαιθρο. Μπορεί να πολλαπλασιαστεί με μόσχευμα με κλαδάκια μήκους 10 περίπου εκατ. μαζί με ένα τμήμα παλιού ξύλου. Η ριζοβόληση είναι αργή αλλά όχι δύσκολη.

Κλάδεμα

Για τα δέντρα αυτά το κλάδεμα δεν είναι απαραίτητο. Για να διατηρηθούν τα δέντρα σε περιορισμένο ανάστημα θα πρέπει να κόβονται τα κλαδιά αμέσως μετά την ανθοφορία.








| | edit post

Ιπποκαστανέα - Ιπποκαστανιά

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011 0 σχόλια

Ιπποκαστανέα - Ιπποκαστανιά
Συνών : Αίσκουλος (Aesculus), Αγγλιστί ( Horse Chestnut-tree η Bucheye) , Γαλλιστί (Marronnier d’ Inde.)
Οικογένεια : Ιπποκαστανίδες (Hippocastanaceae)
Κοινό όνομα : Αγριοκαστανιά

Το γένος περιλαμβάνει 15 περίπου είδη δέντρων και θάμνων που κατάγονται από τη βόρεια Αμερική την Ανατολική Ασία και τη νότια Ευρώπη. Τα δεντρώδη είδη μπορούν να φτάσουν σε ύψος 30 περίπου μ. Έχουν εύρωστο κορμό, λείο φλοιό και παλαμοσχιδή φύλλα που αποτελούνται από 5-9 φυλλάρια με οδοντωτές παρυφές. Τα λουλούδια άσπρα ή ροζ είναι ενωμένα σε όρθιες φόβες που ανοίγουν στα τέλη της ανοίξεως. Τα περισσότερα είδη είναι ανθεκτικά και εύκολα στην καλλιέργεια. Οι ιπποκαστανέες είναι κατάλληλες για τη διακόσμηση πάρκων και κήπων ή για να σχηματίζουν δεντροστοιχίες κατά μήκος δρόμων και λεωφόρων. << ………..ο δε καρπός του απαλλασσόμενος δια ζέσεως εν ύδατι της πικράς γεύσεώς του, χρησιμεύει προς διατροφήν των αιγοπροβάτων και των χοίρων (Π.Γ. Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 436 ).   

Είδη και ποικιλίες

Αίσκουλος η καλιφορνική (Aesculus californica)
Θάμνος που κατάγεται από την Καλιφόρνια και δεν ξεπερνά το ύψος των 12μ. Έχει επεκτατική ή θυσανώδη μορφή και αχνορόδινα, αρωματικά λουλούδια ενωμένα σε κυλινδρικές φόβες που ανοίγουν τον Απρίλιο.  Παράγει μεγάλους, λείους καρπούς. Πρόκειται για είδος πολύ ανθεκτικό ιδιαίτερα κατάλληλο για κήπους περιορισμένων διαστάσεων. Φυτεύεται μεμονωμένο ή κατά συστάδες.
Αίσκουλος x σαρκόχρους (Aesculus x carnea)
Υβρίδιο κηπευτικής προελεύσεως που δημιουργήθηκε από διασταύρωση των ειδών Αίσκουλος η ιπποκαστανέα (A hippocastanum) και Αίσκουλος η περιδεής (A.paria). Είναι γνωστό σαν κόκκινη ιπποκαστανέα και έχει ύψος 10-15μ με συμπαγή και στρογγυλωπή μορφή. Τα φύλλα πιο σκούρο και πιο γυαλιστερά από την κοινή ιπποκαστανέα είναι σχετικά μικρά και αποτελούνται από 5 φυλλάρια. Τα λουλούδια ανοιχτοκόκκινα ή ροζ –καρμινόχρωμα εμφανίζονται ενωμένα σε βότρεις μήκους 15-20εκατ μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου. Οι καρποί περιβάλλονται από ένα χαλκοπράσινο περίβλημα χωρίς αγκάθια. Είναι ένα είδος με αργή ανάπτυξη ανθεκτικό στην ξηρασία.
Από τις διάφορες ποικιλίες του αναφέρουμε τη Μελανοπόρφυρο (Atropurpureum), με πορφυρά λουλούδια την Μπριότειος (Briotti) πιο εύρωστη από το τυπικό είδος με κόκκινα λουλούδια και την Όρθια (Erecta) με όρθια λουλούδια.
Αίσκουλος η ετερόχρους (Aesculus discolor)
Είναι δενδρύλλιο που κατάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μπορεί να φτάσει σε ύψος 10μ. Η επάνω επιφάνεια των φύλλων είναι γυαλιστερή ενώ η κάτω καλύπτεται από ελαφρό χνούδι. Παρουσιάζει κίτρινα ή κόκκινα λουλούδια ενωμένα σε φόβες μήκους 15-20 εκατ και παράγει στην συνέχεια καστανόχρωμους καρπούς.
Αίσκουλος η λεία (Aesculus glabra)
Πρόκειται για δενδρύλλια που κατάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν ξεπερνά το ύψος των 10μ. Έχει στρογγυλωπή κόμη και σύνθετα φύλλα αποτελούμενα από 5 φυλλάρια που το φθινόπωρο παίρνουν ένα ζωηρό κίτρινο χρώμα. Τα λουλούδια κιτρινοπράσινα εμφανίζονται τον Μαίο. Οι καρποί είναι ωοειδής και χωρίς αγκάθια.
Αίσκουλος η ιπποκαστανέα (Aesculus hippocastanum)
Πρόκειται για την κοινή ιπποκαστανέα ή αγριοκαστανιά ένα θαυμάσιο δέντρο που κατάγεται από τη Μικρά Ασία και τη δυτική Ελλάδα.(Ήπειρο κλπ) Το ύψος της κυμαίνεται κατά μέσο όρο γύρω στα 20-25 μ αλλά μπορεί να φτάσει και τα 40. Ο κορμός είναι εύρωστος συχνά με αυλακώσεις καλυμμένος από λεία φλούδα. Φέρει μάλλον θεαματικούς καστανούς «οφθαλμούς» που στις αρχές της ανοίξεως γίνονται κολλώδεις. Έχει εξάλλου βαθυπράσινα φύλλα αποτελούμενα από 5-7 οδοντωτά φυλλάρια το πιο μεγάλο από τα οποία μπορεί να φτάσει το μήκος των 25 εκατ και το πλάτος των 10εκατ. Κατά το φθινόπωρο τα φύλλα παίρνουν πολύ ζωηρά χρώματα από το έντονο κόκκινο ως το χρυσοκίτρινο και το πορτοκαλί. Τον Μαίο παρουσιάζει άφθονα άσπρα αρωματικά λουλούδια ενωμένα σε όρθιους κωνικούς στόχεις μήκους 20-25 εκατ. Οι καρποί (γνωστοί και σαν ινδικά κάστανα ) μοιάζουν με τα κοινά κάστανα : αποτελούνται από ένα πράσινο αγκαθωτό περίβλημα που περικλείει έναν χοντρό καστανόχρωμο γυαλιστερό σπόρο.
Η ιπποκαστανέα είναι δέντρο με γρήγορη ανάπτυξη : ένα νεαρό φυτό μπορεί να ξεπεράσει τα 50εκατ από τις αρχές της Ανοίξεως ως τις αρχές του καλοκαιριού. Επίσης είναι μακρόβιο δέντρο (μπορεί να ζήσει πάνω από 150χρόνια) Είναι κατάλληλο για πάρκα και κήπους καθώς και για δεντροστοιχίες λεωφόρων.
Από τις διάφορες ποικιλίες του αναφέρουμε τη Μπαουμάνειος (Baumani) με διπλά άσπρα λουλούδια τα οποία διαρκούν περισσότερο από του τυπικού είδους αλλά δεν παράγουν καρπούς και την «Κίτρινη» ποικιλόχρωμη  (Luteo variegata) με φύλλα που έχουν κίτρινες κηλίδες.
Αίσκουλος η ινδική (Aesculus indica).
Ελάχιστα διαδομένο είδος που κατάγεται από τα Ιμαλαία και μπορεί να φτάσει σε ύψος 20μ. Πρόκειται για ανθεκτικό δέντρο με κοντό κορμό και με πολύ αναπτυγμένη «κόμη». Τα φύλλα του αποτελούνται από 9 κρεμάμενα φυλλάρια τα οποία είναι πορτοκαλοκίτρινα στην αρχή και γίνονται στη συνέχεια πράσινα και γυαλιστερά. Τα λουλούδια άσπρα με κίτρινες και κόκκινες αποχρώσεις εμφανίζονται τον Ιούνιο –Ιούλιο ενωμένα σε όρθιες φόβες μήκους 30εκατ και παράγουν γυαλιστερούς, μαύρους και δερματώδεις σπόρους. Το είδος αυτό που είναι αξιοσημείωτο για τη μορφή, το φύλλωμα, την ανθοφορία και την ανθεκτικότητα του θα άξιζε να καλλιεργείται πολύ περισσότερο στα πάρκα και στους λεωφόρους.
Αισκούλος η παραμελημένη (Aesculus neglecta)
Πρόκειται για δενδρύλλιο ύψους 8μ που κατάγεται από τη βόρεια Αμερική. Στο είδος αυτό ανήκει η πολύ γνωστή ποικιλία «Ερυθρόβλαστος» (Erythrovlastos) η οποία είναι περιζήτητη για το ωραίο της φύλλωμα. Τα φύλλα της τα οποία έχουν ένα ανοιχτό ροζ χρώμα στην αρχή ενώ στη συνέχεια γίνονται κιτρινοπράσινα και τέλος τείνουν προς το πορτοκαλί. Το είδος αυτό μπορεί να καλλιεργηθεί τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους κήπους.
Αίσκουλος η όκτανδρος (Aesculus octandra).
Το δέντρο αυτό που είναι γνωστό και σαν κιτρινολούλουδη ιπποκαστανέα κατάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μπορεί να φτάσει το ύψος των 30μ. Τα φύλλα του που αποτελούνται από 5-7 φυλλάρια έχουν βαθυπράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και κιτρινοπράσινο στην κάτω. Τα λουλούδια ωχρά κίτρινα ανοίγουν τον Μαίο –Ιούνιο ενωμένα σε στάχεις και παράγουν στη συνέχεια λείους και σφαιρικούς καρπούς.
Αίσκουλος η ολιγανθής (Aesculus parviflora)
Είναι ένα δενδρύλλιο με θαμνώδη μορφή που κατάγεται από τις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες και δεν ξεπερνά το ύψος των 5μ. Από τις ρίζες του αναπτύσσονται πολυάριθμες παραφυάδες. Τα λουλούδια άσπρα και ενωμένα σε πολύ μακριές φόβες ανοίγουν τον Ιούλιο.
Αίσκουλος η περιδεής (Aesculus pavia)
Μικρό δέντρο που κατάγεται από τις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες και δεν ξεπερνά το ύψος των 10μ. Έχει βαθυπράσινα φύλλα που αποτελούνται από 5 λεπτά και μυτερά φυλλάρια και κόκκινα λουλούδια ενωμένα σε όρθιους βότρεις που ανοίγουν τον Μαίο –Ιούνιο. Παράγει λείους και ωοειδής καρπούς.
Αίσκουλος η ταραγμένη (Aesculus furbinata)
Δέντρο ύψους 30 περίπου μ που κατάγεται από την Ιαπωνία. Τα φύλλα του αποτελούνται από 7 πολύ μεγάλα φυλλάρια με λαμπερό πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και ωχροπράσινο στην κάτω που το φθινόπωρο γίνονται πορτοκαλιά. Τα λουλούδια άσπρα με κόκκινες κηλίδες είναι ενωμένα σε κωνικούς βότρεις μήκους 25εκατ. Παρά την ανθεκτικότητα του το είδος αυτό είναι ελάχιστα διαδομένο.
Κατά τον (Δημ. Σ. Καββάδα  Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν τόμος I, σελίς 141) υπάρχουν και τα εξης είδη.
Αίσκουλος η γεωργιανή (Aesculus Georgiana Sarg).
Θάμνος ιθαγενής των Η.Π.Α 1.5-2.00 μέτρα ύψος με φύλλα παλαμοειδή, με άνθη ερυθρά η κίτρινα.
Αίσκουλος η μακρόσταχυς (Aesculus macrostachya Michx).
Θάμνος ιθαγενής των νοτίων χωρών των 1.5-3.00 μέτρα ύψος με φύλλα παλαμοειδή, με άνθη λευκά. Είδος προς διακόσμησιν πρασιών.
Διά της επιλογής επιτεύθησαν:
Αίσκουλος η πυραμιδοειδής (Aesculus var. Pyramidalis nichols) με κόμην πυραμιδοειδή,
Αίσκουλος η τριχόφυλλος  (Aesculus var. Laciniata letoy),
Αίσκουλος η ομβρελλόμορφος (Aesculus umbraculifera).


Τεχνική της καλλιέργειας
Οι ιπποκαστανέες είναι ανθεκτικές και καλλιεργούνται εύκολα. Φυτεύονται στην οριστική τους θέση από τον Οκτώβριο ως τον Μάρτιο σε οποιοδήποτε έδαφος κήπου (αν είναι δροσερό βαθύ και εύφορο τόσο το καλύτερο) και σε προσήλιες ή μερικώς σκιαζόμενες θέσεις.
Τα γέρικα ή πολύ πυκνά δέντρα του είδους Αίσκουλος η ολιγαθής (A.parviflora) πρέπει να κλαδεύονται τον Φεβρουάριο. Το κλάδεμα αυτό συνίσταται στο κόψιμο των γέρικων κλαδιών σύρριζα στο έδαφος.

Πολλαπλασιαμός
Όλα τα είδη μπορούν να πολλαπλασιαστούν εύκολα με σπόρο. Τα δενδρύλλια καλλιεργούνται σε φυτώριο για 2-3 χρόνια και ύστερα μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση.
Τα υβρίδια και οι ποικιλίες δεν πρέπει να πολλαπλασιάζονται με σπόρο επειδή τα φυτά που δημιουργούνται μ’αυτό τον τρόπο παρουσιάζουν συνήθως χαρακτηριστικά διαφορετικά από του μητρικού δέντρου. Πολλαπλασιάζονται με εμβολιασμό την άνοιξη με υποκείμενο το είδος Αίσκουλος η ιπποκαστανέα (A.hippocastanum) που είναι ένα απ τα πιο διαδομένο και ανθεκτικά είδη στα κλίματα μας.

| | edit post

Κατάλπα (Catalpa)

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011 0 σχόλια


Κατάλπα (Catalpa)

Οικογένεια : Βιγνονιίδες (Bignoniaceae)



Γένος με 11 είδη φυλλοβόλων δέντρων που κατάγονται από την Ασία και την Αμερική και μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη πριν από δύο περίπου αιώνες.

Τα περισσότερα απ’αυτά είναι εύρωστα και πολύ ανθεκτικά. Γενικά φτάνουν σε ύψος 15 περίπου μ. και παρουσιάζουν στρογγυλωπή «κόμη» με πολύ πυκνό και διακοσμητικό φύλλωμα. Το καλοκαίρι εμφανίζονται στις άκρες των κλαδιών πολύ διακοσμητικά λουλούδια που παράγουν στη συνέχεια κυλινδρικούς καρπούς οι οποίοι συχνά παραμένουν πάνω στο δέντρο ολόκληρο το χειμώνα. Μπορούν να καλλιεργηθούν μεμονωμένα ή κατά ομάδες ακόμα και στους κήπους των πόλεων καθώς και σε δεντροστοιχίες. Θεραπευόμενον παρ υμίν από πολλού το ξύλον του ελαφρόν πλήν αντέχον εις την υγρασίαν. ( Π.Γ.Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 483 έτος 1914). Δένδρα αναδίδοντα βαρείαν οσμήν δια της τριβής ( Λεξικό Δ. Καββάδα σελίς 1836).    

Είδη και ποικιλίες

Κατάλπα η βιγνονιοειδής (Catalpa bignoides)

Είδος με γρήγορη ανάπτυξη πολύ διαδομένο και γνωστό. Φτάνει σε ύψος 15μ και σε πλάτος («κόμη») 10μ. Ο κορμός του είναι σχετικά κοντός με ξύλο πολύ σκληρό και ανθεκτικό στην υγρασία και ανοιχτοκάστανη φολιδωτή φλούδα.

Έχει μεγάλα καρδιόσχημα και μυτερά ανοιχτοπράσινα φύλλα τα οποία είναι χνουδωτά στην κάτω επιφάνεια και αναδίδουν όταν τριφτούν μια έντονη δυσάρεστη μυρωδιά. Τον Ιούλιο παρουσιάζει άσπρα λουλούδια με κίτρινες κηλίδες και πορφυρόχρωμο το εσωτερικό τμήμα ενωμένα σε όρθιες φόβες μήκους 20-25εκατ. Οι καρποί έχουν σχήμα κηλινδρικής κάψας μήκους 15-50εκατ και μένουν στο δέντρο σ’ολη τη διάρκεια του χειμώνα. Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες από τις οποίες αναφέρουμε τη «Χρυσή» (Aurea) με χρυσοκίτρινα φύλλα, τη «Hochei» με όμορφο ασπροκίτρινο φύλλωμα τη «Νάνα» που φτάνει σε ύψος 6μ και χαρακτηρίζεται από πυκνό και συμπαγές φύλλωμα και στρογγυλωπή «κόμη».

Κατάλπα η μπουνγκειος (Catalpa bungei)

Μικρό δέντρο που κατάγεται από την Κίνα. Φτάνει σε ύψος 5 μόνο μ. Τα φύλλα είναι βαθυπράσινα στην επάνω επιφάνεια και πιο ανοιχτόχρωμα στην κάτω. Τα λουλούδια έχουν άσπρη στεφάνη με κοκκινοπόρφυρες κηλίδες και παρουσιάζονται ενωμένα σε ομάδες μέχρι 12 μαζί.

Κατάλπα η φαργκέσειος (Catalpa fargesii)

Το είδος αυτό παρουσιάζει «βελουδένια» φύλλα και ροζ λουλούδια με μαυριδερές κηλίδες. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Μάιο.

Κατάλπα η υβριδιακή (Catalpa hybrida)

Πρόκειται για είδος εξαιρετικά εύρωστο. Η ποικιλία «Πορφυρή» («Purpurea») έχει πολύ διακοσμητικό σκούρο κόκκινο –πορφυρό φύλλωμα.

Κατάλπα η κομψή (Catalpa speciosa) (Western Catalpa )

Είναι το πιο μεγάλο είδος του γένους μπορεί να φτάσει σε ύψος 40μ. Καλλιεργείται κυρίως για το ξύλο του που είναι πολύ ανθεκτικό στην υγρασία. Ο κορμός καλύπτεται από κοκκινωπό φολιδωτό φλοιό. Τα φύλλα μήκους 30 περίπου εκατ. είναι γυαλιστερά στην επάνω επιφάνεια και χνουδωτά στην κάτω. Τα άσπρα λουλούδια εμφανίζονται τον Ιούνιο-Ιούλιο.



Τεχνική της καλλιέργειας

Οι κατάλπες φυτεύονται το φθινόπωρο ή τον Μάρτιο σε όλα τα εύφορα και κάπως υγρά εδάφη και σε ηλιόλουστες απάνεμες θέσεις. Δεν αντέχουν σε ξερά εδάφη και ψυχρά κλίματα ενώ η ανθοφορία μπορεί να καταστραφεί από τους πολύ δυνατούς ανέμους. Αν το έδαφος δεν είναι κατάλληλο τα φύλλα έχουν την τάση να κιτρινίζουν ή να παίρνουν ένα σκούρο χρώμα.

Πολλαπλασιασμός

Οι κατάλπες μπορούν να πολλαπλασιαστούν με σπόρους. Η σπορά γίνεται την άνοιξη κατά προτίμηση σε ψυχροστρωμνή. Αν έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ ώριμοι σπόροι θα βλαστήσουν σε 2-3 εβδομάδες. Τα μικρά φυτά φτάνουν μέσα σ’ένα χρόνο σε ύψος 50 περίπου εκατ και μεταφυτεύονται στη συνέχεια σε φυτώριο. Οι σπόροι πρέπει να συγκομίζονται από φυτά ηλικίας 30 τουλάχιστον χρόνων αφού ωριμάσουν καλά. Αφήνονται να ξεραθούν και διατηρούνται σε στεγνό περιβάλλον κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Οι κατάλπες μπορούν να πολλαπλασιαστούν και με μοσχεύματα μήκους 8-10 εκατ που λαμβάνονται από ημιώριμους βλαστούς μαζί μ’ένα τμήμα του παλιότερου κλαδιού και φυτεύονται τον Ιούλιο-Αύγουστο σ’ένα μείγμα από τύρφη και άμμο σε ίσα μέρη. Όταν ριζώσουν μεταφυτεύονται σε γλάστρες γεμάτες με κοινό χώμα τύρφη και άμμο και διατηρούνται σε ψυχρό κασόνι όλο το χειμώνα. Τον Απρίλιο του επόμενου χρόνου μεταφέρονται σε φυτώριο όπου διατηρούνται για 2-3 χρόνια και στη συνέχεια φυτεύονται στην οριστική τους θέση.

Ασθένειες και παράσιτα

Οι κατάλπες μπορούν να προσβληθούν από τα κοκκοειδή (ψώρες) που μπορούν να καταπολεμηθούν με διάφορους τρόπους όπως με υποκαπνισμούς υδροκυάνιου (η εφαρμογή του όμως είναι επικίνδυνη για τον ερασιτέχνη κηπουρό) ή με γαλακτοματοποιήσιμο θερινό πολτό σε δόση 2%.

| | edit post

ΚΑΖΟΥΑΡΙΝΑ-ΚΑΣΟΥΑΡΙΝΑ

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011 0 σχόλια

ΚΑΖΟΥΑΡΙΝΑ-ΚΑΣΟΥΑΡΙΝΑ,


(Casuarina-Beefwood Tree, She-Oak)
Οικογένεια : Καζουαρινίδες (Casuarinaceae)

Γένος με 45 δενδρώδη και θαμνώδη είδη που κατάγονται κυρίως από την Αυστραλία και τη νότια Αφρική. Τα δέντρα αυτά είναι κάπως παράξενα ως προς την εμφάνιση γιατί μοιάζουν σαν να μην έχουν φύλλα. Μια πιο προσεκτική εξέταση όμως αποκαλύπτει ότι είναι μακριά και συγχέονται με τα κλαδιά. Χάρη στην εμφάνιση και τους καρπούς τους οι καζουαρίνες θυμίζουν κάπως τα κωνοφόρα. Δέντρα με γρήγορη ανάπτυξη οι καζουαρίνες χρησιμοποιούνται στο μεσογειακό και ατλαντικό περιβάλλον για ανεμοθραύστες ή για να συγκρατούν θίνες. Εισήχθησαν στην χώρα μας από τον Π.Γ.Γεννάδιο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Παρ΄ημίν θεραπεύονται τα από 80 ετίας εισαχθέντα υπό του Γενναδίου είδη, Καζουαρίνα η εκουιζετόφυλλη (Casuarina equisetifolia), Καζουαρίνα η Κουννιγχαμιάνιος (Casuarina Cunnincamiana η tenuifolia), Καζουαρίνα η ευθυτενής (Casuarina stricta), Καζουαρίνα η Σπειροειδής (Casuarina torulosa Dry), Καζουαρίνα η Σουματριανή (Casuarina sumatrana Jungh), ( Δημ. Σ. Καββάδας Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν τόμος IV, σελίς 1827- Π.Γ. Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 476).

Είδη και ποικιλίες
Καζουαρίνα η ιππουριδοειδής η εκουιζετόφυλλη (Casuarina equisetifolia)
Το ειδος αυτό που μπορεί να φτάσει το ύψος των 20μ κατάγεται από την Αυστραλία. Έχει πλαγιόκλαδη «κόμη» που αποτελείται από ευλύγιστα κλαδιά στα οποία φέρονται τα φύλλα όμοια με τα φύλλα του εκουιζέτου (ιππουρίδας). Τα λουλούδια δεν παρουσιάζουν κανένα διακοσμητικό ενδιαφέρον αλλά παράγουν καρπούς όμοιους με τα κουκουνάρια των κωνοφόρων. Το είδος αυτό είναι το πιο διαδομένο.
Καζουαρίνα η ευθυτενής (Casuarina stricta η quadrifolia)
Μοιάζει πολύ με το προηγούμενο είδος. Κατάγεται από την Αυστραλία και έχει περιορισμένες διαστάσεις (μέχρι 10μ ύψος) και πιο σκούρο φύλλωμα.

Τεχνική της καλλιέργειας
Τα φυτά αυτά σε σχέση με την προέλευση τους αναπτύσσονται καλά στα θερμά κλίματα παρ’όλο που αντέχουν αρκετά στους ήπιους χειμώνες. Σε αντιστάθμισμα μπορούν να ανεχθούν αμμώδη εδάφη που βρίσκονται κοντά στη θάλασσα. Γι’αυτό είναι πολύτιμα στις παράκτιες ζώνες όπου χρειάζεται να σταθεροποιηθεί το έδαφος με τις ρίζες τους οι καζουαρίνες βοηθούν στην αντιμετώπιση της διαβρώσεως. Ανέχονται το κλάδεμα και κόβονται για να ανανεωθεί το γέρικο ξύλο.

Πολλαπλασιασμός
Οι καζουαρίνες πολλαπλασιάζονται με σπορά που μπορεί να γίνει τόσο σε φυτώριο όσο και κατευθείαν στην οριστική θέση το φθινόπωρο. Εκείνες που σπέρνονται σε φυτώριο είναι έτοιμες για το φύτεμα στην οριστική τους θέση ύστερα από δύο χρόνια.

| | edit post

ΚΕΛΤΙΣ (Celtis), Nettle-Tree, Micoculier, Zurgelbaum

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011 0 σχόλια

ΚΕΛΤΙΣ (Celtis), Nettle-Tree, Micoculier, Zurgelbaum.

Οικογένεια : Ουλμίδες (Ulmaceae)
Κοινά ονόματα: μελικοκιά, μελικουκιά, μικροκουκιά, κεράδα (Ζάκυνθος), κοκκονία (Κύπρος)

Το γένος Κελτίς περιλαμβάνει 80 είδη φυλλοβόλων δέντρων και θάμνων τα περισσότερα από τα οποία αναπτύσσονται στο βόρειο ημισφαίριο εκτός από μερικά που βρίσκονται στη νότια Αφρική. Μόνο δεκαπέντε περίπου είδη αναπτύσσονται στις εύκρατες ζώνες ενώ όλα τ’αλλα είναι τροπικά και υποτροπικά φυτά. Στο δικό μας γεωγραφικό πλάτος καλλιεργούνται κανονικά μόνο τρία είδη. Έχουν ωοειδή –λογχοειδή εναλλασσόμενα φύλλα με μακρύ μίσχο. Τα λουλούδια μεμονωμένα ή ενωμένα σε ομάδες είναι τελείως ασήμαντα από διακοσμητική άποψη. Οι καρποί σε μέγεθος μπιζελιού είναι δρύπες με σκληρό πυρήνα και παραμένουν πάνω στο δέντρο ακόμα και μετά την πτώση των φύλλων. Τα είδη αυτά μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη τον 18ο αιώνα και έχουν εγκλημτιστεί καλά στα κλίματα μας όπου καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικά δέντρα στα πάρκα. Επίσης χάρη στην ανθεκτικότητα τους στη μολυσμένη ατμόσφαιρα των πόλεων χρησιμοποιούνται και σαν δέντρα δεντροστοιχιών. Το είδος Κελτίς η δυτική (C.occidentalis) καλλιεργείται λιγότερο παρ’ολο που είναι πολύ καλλωπιστικό κυρίως το φθινόπωρο που τα φύλλα του αποκτούν ένα όμορφο κίτρινο –χρυσαφί χρώμα. Η Κελτίς η νότιος (C.australis) παράγει εδώδιμες αν και άνοστες δρύπες.

Είδη και ποικιλίες
Κέλτις η νότιος (Celtis australis), κν. Μελικοκιά.
Απαντά αυτοφυής στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, τη δυτική Ασια και μπορεί σε ευνοϊκές συνθήκες να φτάσει σε ύψος 25μ. Πρόκειται για κομψό δέντρο με κοντό κορμό ο οποίος παρουσιάζει αυλακώσεις και λείο, γκρίζο φλοιό όμοιο με της οξυάς με τη διαφορά ότι αύτος συχνά εμφανίζει φελλώδη «μάτια». Έχει εύρωστο και καλά αναπτυγμένο ριζικό σύστημα. Η κόμη πλάτους 10 περίπου μ και στρογγυλωπή με οριζόντια χαμηλά κλαδιά είναι πολύ συμπαγής και μοιάζει σαν μια αδιαπέραστη μάζα από φύλλα. Τα δευτερεύοντα κλαδιά είναι κυρτά προς τα κάτω και τα φύλλα ελλειπτικά –ωοειδή και μερικές φορές λογχοειδή είναι ζαρωμένα και βαθυπράσινα στην επάνω επιφάνεια και γκρίζα χνουδωτά στην κάτω. Παράγει σφαιρικούς καρπούς των οποίων το χρώμα είναι κιτρινωπό το καλοκαίρι αλλά γίνεται σκούρο –ιώδες σχεδόν μαύρο την εποχή της ωριμάνσεως το φθινόπωρο. Αυτό το δέντρο δεν αναπτύσσεται σε μεγάλα υψόμετρα. Υπάρχει μια αυτοφυής ποικιλία η «Ποικιλόχρωμη» (Variegata) που τα φύλλα της έχουν κίτρινες κηλίδες.
Κέλτις η δυτική (Celtis occidentalis).
 Κατάγεται από την βορειοαναταλική Αμερική όπου συνήθως φτάνει σε ύψος 25μ ενώ μερικές φορές μπορεί να ξεπεράσει τα 40μ. Γενικά είναι πιο ανθεκτικό από το προηγούμενο και επίσης αναπτύσσεται πιο γρήγορα απ’αυτό. Έχει πολύ πλατιά κόμη και φλοιό με φελλοποιημένες εξάρσεις. Τα νεαρά κλαδιά είναι λιγότερο εύθραυστα ενώ τα φύλλα ξεχωρίζουν για το πιο ανοιχτό χρώμα της κάτω επιφάνειας και για το λεπτό χνούδι που καλύπτει τις νευρώσεις. Οι καρποί αρκετά μεγάλοι και ωοειδείς έχουν ένα πορτοκαλί πορφυρό χρώμα που δημιουργεί μια τέλεια αντίθεση με το χρυσοκίτρινο χρώμα των φθινοπωρινών φύλλων. Η ποικιλία «Audibertiana» έχει πιο μεγάλα και ζαρωμένα φύλλα.
Κέλτις η Τουρνεφόρτειος (Celtis Tournefortii).
 Είδος σπάνιο απαντάται σε χαμηλά υψόμετρα της Πελοποννήσου και της νήσου Κέας, στη Σικελία και Μικρά Ασία.(Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν Δημήτριος Σ. Καββάδας, τόμος IV, σελίς 1856)
Κέλτις η σινική (Celtis sinensis)
Το είδος αυτό που κατάγεται από την Κίνα και την Ιαπωνία φτάνει σε ύψος 20 περίπου μ και παρουσιάζει καρδιόσχημα φύλλα.

Τεχνική της καλλιέργειας
Οι μελικουκιές προτιμούν τα γόνιμα και βαθιά εδάφη αλλά αναπτύσσονται αρκετά καλά και στα ξερά και στα πετρώδη αρκεί να υπάρχει καλή αποστράγγιση. Η έκθεση στον ήλιο βοηθάει την αρμονική και συμπαγή ανάπτυξη της κόμης. Η Κελτίς η νότιος εγκληματίζεται μόνο στα μέρη όπου ευδοκιμεί η ελιά γιατί δεν αντέχει στο κρύο ενώ η Κελτίς η δυτική προσαρμόζεται σε πολύ διαφορετικά κλίματα γι’αυτό το είδος αυτό είναι πολύ πιο διαδομένο από το προηγούμενο. Φυτεύεται την άνοιξη.

Πολλαπλασιασμός
Ο πολλαπλασιασμός της μελικουκιάς γίνεται με σπόρους το φθινόπωρο αλλά και την άνοιξη πάντα στο ύπαιθρο. Γενικά οι σπόροι αργούν να φυτρώσουν και τα νεαρά φυτά μπορούν να μεταφυτευτούν στην οριστική τους θέση μετά από 3-4 χρόνια. Ο καρπός της κατά τι μεγαλύτερος κόκκου πεπέρεως, τρώγεται υπό των παίδων( Π.Γ. Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 490).

Κλάδεμα
Η μελικουκιά αν εξαιρέσει κανείς το κόψιμο των ξερών κλαδιών δεν χρειάζεται κανενός είδους κλάδεμα

| | edit post

Ευκάλυπτος (Eucalyptus)

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011 0 σχόλια

Ευκάλυπτος (Eucalyptus), Gum η Gem -Tree

Οικογένεια : Μυρτίδες (Myrtaceae)

Γένος με 660 είδη αειθαλών δέντρων και δενδρυλλίων που κατάγονται από την Αυστραλία απ’οπου μεταφέρθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα στη βόρεια Αφρική και στην Ευρώπη ιδιαίτερα στις μεσογειακές περιοχές. Ο πρώτος εισαγαγών την Ευκάλυπτον εις την Ελλάδα είναι ο καθηγητής Ορφανίδης. Ούτος τω 1864 εκαλλιέργησεν την σφαιριόκαρπον Ευκάλυπτον εις τον παρά τας Αθήνας Βοτανικόν κήπον, αλλά κατά την ομολογία του (Γεωπονικά Α΄σελ.186) ουχί μετά πλήρους επιτυχίας, (Π. Γ. Γεννάδιος Λεξικόν φυτολογικόν σελίς 383).
Το γένος αυτό περιλαμβάνει φυτά με πολύ διαφορετικές διαστάσεις : από δενδρύλλια που δεν ξεπερνούν το ύψος των 3μ ως πανύψηλα δέντρα όπως ο Ευκάλυπτος ο βασιλεύων (Eucalyptus regnans) που μπορεί να ξεπεράσει τα 100μ.Επίσης στο γένος αυτό ανήκουν είδη ανθεκτικά και ευαίσθητα στο κρύο κατάλληλα για όλες τις κλιματικές συνθήκες από τις ερήμους ως τα τροπικά δάση και τις ψυχρές αλπικές περιοχές.

Στους κήπους καλλιεργούνται γενικά τα ανθεκτικά είδη που μπορούν να διαμορφωθούν σε δέντρα ή σε θάμνους φυτεμένα μεμονωμένα ή σε φράχτες και κλαδεμένα στο επιθυμητό σχήμα ή κομμένα στη βάση για να ευνοηθεί η ανάπτυξη των δυνατών παραφυάδων. Εξάλλου μερικά είδη με γρήγορη ανάπτυξη όπως ο Ευκάλυπτος ο σφαιρικός (E.globulus) χρησιμοποιούνται στις αναδασώσεις για να σχηματίζουν ανεμοθραύστες καθώς και για την αποστράγγιση ελωδών εδαφών κυρίως στις μεσογειακές περιοχές.

Τα κλαδιά του ευκάλυπτου περιζήτητα για τον όμορφο χρωματισμό των φύλλων και για το χαρακτηριστικό άρωμα των λουλουδιών εμφανίζονται συχνά στις συνθέσεις των ανθοκόμων. Τα φύλλα αντίθετα συγκομίζονται για τις ιδιότητες του λαδιού που περιέχουν σαν βάλσαμο το οποίο βρίσκει πολλές χρήσεις. Επίσης το ξύλο είναι πολύτιμο και χρησιμοποιείται τόσο στην επιπλοποία όσο και στις οικοδομές καθώς και για την παραγωγή χαρτιού. Τέλος μερικά είδη ευκαλύπτου είναι θαυμάσια μελιτοφόρα φυτά που διατηρούν επίσης και τις άλλες φαρμακευτικές ιδιότητες του γένους. Τα δενδρώδη είδη έχουν πολύ διακλαδισμένη κόμη και κρεμάμενα δρεπανόμορφα φύλλα. Η φλούδα είναι πολύ διακοσμητική: παρουσιάζεται πράγματι άσπρη ή χρωματιστή στα νεαρά κλαδιά και στους βλαστούς ενώ στα γέρικα δέντρα 4-5 χρόνων τουλάχιστον το ρυτίδωμα του κορμού και των κύριων κλαδιών σπάζει αποκαλύπτοντας την από κάτω φλούδα και σχηματίζοντας έτσι άσπρες ή κρεμ κηλίδες που με τον καιρό σκουραίνουν. Η ανθοφορία των ανθεκτικών ειδών είναι πολύ πλούσια και διακοσμητική. Παρατηρείται το καλοκαίρι αλλά μόνον ύστερα από 4-6 χρόνια αναπτύξεως. Τα μπουμπούκια σχηματίζονται ενωμένα σε ομάδες στη μασχάλη των φύλλων και ανοίγουν μόνο όταν το γενετικό σύστημα είναι έτοιμο για γονιμοποίηση. Τα λουλούδια πλάτους 1-2 εκατ. έχουν ευχάριστο άρωμα και αποτελούνται από θυσάνους στημόνων με άσπρα ή άσπρα –κρεμ νημάτια. Οι καρποί έχουν το σχήμα κάψας με το επάνω μέρος διαιρεμένο σε 3-5 κυψέλες. Τα είδη που καλλιεργούνται σαν θάμνοι παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον φύλλωμα που αποτελείται από φύλλα τα οποία έχουν σχήμα χρώμα και θέση διαφορετική από τα ενήλικα : είναι συνήθως αντίθετα και άμισχα με στρογγυλωπό σχήμα και παράγονται από το φυτό σε περιορισμένο αριθμό ή συνέχεια για αρκετά χρόνια (πράγματι η εμφάνιση των ενήλικων φύλλων μπορεί να πραγματοποιηθεί ξαφνικά και χρειάζεται μια βαθμιαία περίοδος μεταμορφώσεως ενός ή περισσότερων χρόνων. Για να επιμηκυνθεί η παραγωγή νεανικών φύλλων είναι απαραίτητο να ευνοηθεί ο συνεχής σχηματισμός καινούργιων κλαδιών πράγμα που πετυχαίνεται με ετήσιο κλάδεμα του φυτού στο επίπεδο του εδάφους και με κανονικά κορυφολογήματα. Τα λιγότερα ανθεκτικά είδη καλλιεργούνται σε γλάστρα ή σε παρτέρια όπου το κλίμα είναι αρκετά ήπιο.

Είδη και ποικιλίες
Ευκάλυπτος ο κοκκοφόρος (Eucalyptus coccifera )
Είναι ένα ανθεκτικό είδος κατάλληλο και για ζώνες όπου φυσούν δυνατοί άνεμοι. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για φράχτες ή να καλλιεργηθεί σαν θάμνος. Το ενήλικο δέντρο φτάνει το ύψος των 15-20μ και αναπτύσσει «κόμη» πλάτους 3-9μ. Η φλούδα του κορμού είναι λεία, χρώματος άσπρου ή ωχρού –γκρίζου. Οι βλαστοί είναι άσπροι με τεφρογάλανες αποχρώσεις. Το φύλλωμα αποτελείται από ελλειπτικά νεαρά φύλλα πράσινα ή ελαφρά γαλαζωπά που σχηματίζονται σε τυλώδη κλαδιά για μια περίοδο 1-2 περίπου χρόνων. Τα ενήλικα φύλλα είναι αντίθετα χοντρά και λογχοειδή χρώματος πράσινου ή γλαυκού. Η ανθοφορία είναι πολύ άφθονη και παρατηρείται τον Μαίο-Ιούνιο.
Ευκάλυπτος ο νταλρυμπλεάνειος (Eucalyptus dalrympleana)
Είναι ένα είδος ανθεκτικό με γρήγορη που μπορεί να διαμορφωθεί σε δέντρο φτάνοντας τα 10-15μ ύστερα από δέκα περίπου χρόνια ή σε θάμνο με ετήσιο κλάδεμα. Ο κορμός και τα κύρια κλαδιά έχουν άσπρη ή κρεμ φλούδα που με τον καιρό γίνεται ροζ ή καστανή. Το δέντρο παρουσιάζει κόμη διαμέτρου 3μ. με ανοιχτό πράσινο φύλλωμα που αποτελείται από κρεμάμενα προς τα κάτω ενήλικα φύλλα ανοιχτά πράσινα. Τα νεαρά φύλλα είναι αντίθετα ωοειδή, βαθυπράσινα ή πρασινογάλανα και παράγονται για 2-3 χρόνια. Τα λουλούδια είναι άπρα και εμφανίζονται τον Οκτώβριο-Νοέμβριο ενωμένα σε ομάδες των 3.
Ευκάλυπτος ο φικόφυλλος (Eucalyptus ficifolia). Είναι ένα ευαίσθητο είδος που μπορεί να καλλιεργηθεί στις ζώνες με ήπιο κλίμα. Τα ενήλικα δέντρα 20 περίπου χρόνων φτάνουν το ύψος των 15μ και έχουν κόμη πλάτους ως 3μ. Η φλούδα του κορμού είναι τυλώδης και σκούρα. Το φύλλωμα αποτελείται από ωοειδή ή λογχοειδή νεαρά φύλλα μήκους 7-12 εκατ έμμισχα και από φύλλα μήκους 15 εκατ. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Αύγουστο.
Ευκάλυπτος ο γλαυκίζων (Eucalyptus glaucesceus). Είναι ένα ανθεκτικό είδος με γρήγορη ανάπτυξη περιζήτητο κυρίως για την ομορφιά του φυλλώματος. Φυτεύεται σε ζώνες προφυλαγμένες από τον άνεμο και μπορεί να αφεθεί ν’αναπτυχθεί σαν δέντρο ή να διαμορφωθεί σα θάμνο. Σαν δέντρο σε 8 χρόνια φτάνει το ύψος των 10μ ενώ σα θάμνος με παραφυάδες φτάνει το ύψος και τη διάμετρο του 1,5μ. Ως τον δεύτερο χρόνο της ζωής του παράγει στρογγυλά και πράσινα νεαρά φύλλα. Στη συνέχεια γίνεται μια βαθμιαία μεταμόρφωση του σχήματος από στρογγυλωπό σε λογχοειδές και τέλος μακρουλό και δρεπανοειδές. Τα ενήλικα φύλλα έχουν μήκος ακόμα και 15εκατ χρώματος γλαυκού ή με ροζ αποχρώσεις. Και η φλούδα διαφέρει ανάλογα με την ηλικία του δέντρου: σε νεαρή ηλικία είναι λεία και πράσινη ή καλλυμένη από ένα άσπρο –γαλάζιο χνούδι ενώ ύστερα από 4-5 χρόνια αναπτύξεως παρουσιάζεται καστανέρυθρη και αρχίζει να αποσπάται αποκαλύπτοντας το από κάτω λείο άσπρο ή τεφρό στρώμα. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Οκτώβριο.
Ευκάλυπτος ο σφαιρικός (Eucalyptus globulus)
Είναι ένα ευαίσθητο είδος που μπορεί να αναπτυχθεί καλά στις εύκρατες –θερμές περιοχές όπου συχνά χρησιμοποιείται για αποξήρανση ελωδών εδαφών. Τα δέντρα 20 περίπου χρόνων φτάνουν το ύψος των 40μ με κόμη πλάτους ως 6μ. Έχει άσπρη –μπλέ φλούδα που με τον καιρό διατηρείται λεία. Παράγει για 2-3 χρόνια νεαρά φύλλα ωοειδή –καρδιόμορφα γλαυκά. Τα ενήλικα φύλλα είναι αντίθετα λογχοειδή –δρεπανόμορφα μήκους ως 50εκατ με μυτερή κορυφή και πράσινο χρώμα. Τα λουλούδια ανοίγουν τον Μαίο- Ιούνιο.
Ευκάλυπτος ο γκούννειος (Eucalyptus gunni)
Γνωστός και σαν Ευκάλυπτος ο πλαγιόκλαδος (Eucalyptus divaricata). Είναι ένα είδος ανθεκτικό με γρήγορη ανάπτυξη. Όταν καλλιεργείται σαν δέντρο φτάνει σε 10 χρόνια το ύψος των 12-14μ με κόμη πλάτους ως 4,5μ. Καλλιεργείται επίσης και σαν θάμνος με παραφυάδες που κλαδεύεται κάθε χρόνο ιδιαίτερα περιζήτητο στους πιο μικρούς κήπους για την ομορφιά του φυλλώματος του. Η φλούδα έχει διάφορα χρώματα : του κορμού και των κύριων κλαδιών είναι λεία ανοιχτή πράσινη ή κρεμ που με τον καιρό αλλάζει σε τεφρό ή καστανότεφρο . Η φλούδα των νεαρών κλαδιών είναι κιτρινοπράσινη, ροζ, κοκκινωπή που τείνει στο καστανό και μερικές φορές γλαυκή. Οι βλαστοί είναι ροζ –γλαυκοί και πράσινοι. Παράγει ως το δεύτερο χρόνο νεανικά φύλλα στρογγυλά πλάτους 6 εκατ και με έναν πολύ διακοσμητικό χρωματισμό που ποικίλλει από το πρασινογάλανο ως το ζωηρό άσπρο – αργυρό. Η μεταμόρφωση των φύλλων από νεαρά σε ενήλικα γίνεται βαθμιαία. Τα φύλλα γίνονται λογχοειδή βαθυπράσινα ή πρασινογάλανα. Τα λουλούδια είναι άσπρα και εμφανίζονται ενωμένα σε ομάδες των 3 των Ιούλιο –Αύγουστο. Το είδος αυτό έχει δημιουργήσει πολλά υβρίδια και είναι ιδιαίτερα διαδομένο στην Αγγλία όπου μπορούν να βρεθούν ωραιότατα δείγματα πολύ εύρωστα.
Ευκάλυπτος ο νιχόλειος (Eucalyptus nicholii).
 Ευαίσθητο ή ημιανθεκτικό φυτό φτάνει το ύψος των 6μ και διάμετρο της κόμης 2μ ύστερα από πέντε χρόνια καλλιέργειας. Μπορεί να καλλιεργηθεί και σαν θάμνος με ετήσιο κλάδεμα για διακόσμηση βραγιών φτάνοντας το ύψος του 1,5μ και τη διάμετρο του 1,2μ. Οι βλαστοί και τα φύλλα στο στάδιο του σχηματισμού του είναι πορφυρόχρωμοι σκεπασμένοι από λευκωπό χνούδι. Παράγει νεαρά φύλλα μήκους 5 εκατ βαθυπράσινα ή γλαυκά. Τα ενήλικα όμως φύλλα είναι βαθυπράσινα αλλά πιο μακριά.
Ευκάλυπτος ο νιφόφιλος (Eucalyptus niphophila).
Είναι ένα ανθεκτικό είδος πολύ διακοσμητικό χάρη στην εξαιρετική ομορφιά του φυλλώματος και τον ποικίλλο χρωματισμό της φλούδας του. Μπορεί να καλλιεργηθεί και σε ζώνες όπου φυσούν άνεμοι και φτάνει σε 10 χρόνια ως το ύψος και τη διάμετρο των 10μέτρων. Η ανάπτυξη είναι αρχικά αργή αλλά ύστερα από μια ορισμένη περίοδο το φυτό αυξάνεται κατά 1μ το χρόνο. Η φλούδα είναι άσπρη –γαλάζια στα πιο νεαρά φυτά ενώ τα φυτά ηλικίας 4-5 χρόνων έχουν καστανέρυθρη φλούδα που αποσπάται κάθε χρόνο το φθινόπωρο αποκαλύπτοντας έτσι το από κάτω άσπρο –κρεμ ανοιχτό στρώμα που με τη σειρά του παίρνει διάφορους χρωματικούς τόνους με το πέρασμα του χρόνου. Εξάλλου τα νεαρά κλαδιά είναι άσπρα –γαλάζια σκεπασμένα από ένα λευκό –μπλε χνούδι ενώ το χειμώνα παρουσιάζουν έναν όμορφο κόκκινο λαμπρό χρωματισμό.
Το φύλλωμα αποτελείται αποκλειστικά σχεδόν από ενήλικα φύλλα λογχοειδή και λεπτά με ανοιχτό πράσινο ή γλαυκό χρώμα. Σε νεαρή ηλικία έχουν αντίθετα χρώμα πορτοκαλί ή ανοιχτό μαονένιο όπως και οι βλαστητικές κορυφές. Τα λουλούδια ανοίγουν τον Ιούνιο ενωμένα σε βότρεις 7-15 τον αριθμό. Τα ακολουθούν καρποί σκεπασμένοι από ένα άσπρο –μπλε χνούδι.
Ευκάλυπτος ο μικρανθής (Eucalyptus parviflora)
Είναι ένα ανθεκτικό είδος με γρήγορη ανάπτυξη κατάλληλο και για ασβεστώδη εδάφη. Όταν διαμορφώνεται σε δέντρο φτάνει ύστερα από 20 χρόνια το ύψος των 10 και πλέον μέτρων και τη διάμετρο των 4,5μ. Μπορεί να διαμορφωθεί και σε σχήμα χαμηλού θάμνου και τότε φτάνει το ύψος των 2μ και τη διάμετρο του 1,2-1,5μ. Το φυτό παράγει για ένα χρόνο περισσότερα νεανικά ωοειδή φύλλα μήκους 2,5εκατ και πλάτους 1εκατ χρώματος πράσινου ή γλαυκού. Στη συνέχεια εμφανίζονται τα ενήλικα φύλλα έμμισχα σε αντίθετη σχεδόν θέση μήκους 7-8 εκατ και πλάτους 1εκατ. Η φλούδα είναι λεία και θαμπή γκρίζα που με τον καιρό γίνεται καστανή. Τα λουλούδια ανοίγουν τον Ιούλιο-Αύγουστο ενωμένα σε ομάδες των 3-7 και είναι άσπρα.
Ευκάλυπτος ο ολιγανθής (Eucalyptus pauciflora).
Ανθεκτικό είδος όμοιο με τον Ευκάλυπτο των νιφόφιλο γνωστό και με το όνομα Ευκάλυπτος ο δερματώδης (Eucalyptus coriacea). Έχει σκουροκόκκινους ή κίτρινους πορτοκαλιούς βλαστούς που αλλάζουν σε άσπρο –γαλάζιο. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Ιούνιο και τα λουλούδια είναι άσπρα ενωμένα σε ομάδες 5-9. Το φυτό που διαμορφώνεται σε δέντρο φτάνει ύστερα από 20 χρόνια το ύψος των 30μ και τη διάμετρο των 6μ. Σαν θάμνος αναπτύσσεται ως τα 2μ και φτάνει τη διάμετρο του 1,5μ.
Η ποικιλία Ευκάλυπτος ο ολιγανθής νάνος (Eucalyptus pauciflora nana)
είναι χαμηλότερη με ανοιχτά πράσινα, λογχοειδή φύλλα και προσφέρει μια ιδιαίτερα πλούσια ανθοφορία. Τα άσπρα λουλούδια εμφανίζονται τον Ιούνιο ενωμένα σε ομάδες 5-22. Οι μέσες διαστάσεις του φυτού σε ηλικία 20 χρόνων είναι : ύψος 6μ διάμετρος 2μ. Σε θαμνώδη μορφή έχει ύψους 1,2μ και ίδια διάμετρο.
Ευκάλυπτος ο περρινιάνειος (Eucalyptus perriniana).
Είναι ένα ανθεκτικό φυτό ιδιαίτερα κατάλληλο για να καλλιεργείται σαν ψηλός ή χαμηλός θάμνος. Παράγει για 2περίπου χρόνια νεανικά φύλλα, στρογγυλωπά με όμορφο χρώμα λεβάντας πορφυρό μόλις εμφανίζονται όπως και τα ενήλικα φύλλα που όμως είναι επιμήκη και κρεμάμενα προς τα κάτω. Η φλούδα του κορμού παρουσιάζεται αρχικά λεία γλαυκή ή πράσινη ενώ μετά τον 4ο χρόνο αρχίζει να αποσπάται και να παρουσιάζει καστανές κηλίδες. Παράγει άσπρα λουλούδια ενωμένα ανα 3 που ανοίγουν τον Ιούλιο-Αύγουστο και στα νέα φυτά.
Ευκάλυπτος ο πολυάνθεμος (Eucalyptus polyanthemos).
Γνωστό και σαν Ευκάλυπτος ο λεύκινος (Eucalyptus populnea) είναι ένα είδος με αργή ανάπτυξη κατάλληλο για ζεστές και ανεμόπληκτες ζώνες που έχουν αρκετά υψηλές ελάχιστες θερμοκρασίες. Σε 20 χρόνια φτάνει και ξεπερνά το ύψος των 12-15μ και αναπτύσσει κόμη πλάτους ως 6μ. Η φλούδα είναι σκούρα και δεν αποκολλάται. Το φύλλωμα είναι γλαυκό αποτελούμενο από νεανικά φύλλα στρογγυλά ή λογχοειδή με πολύ μακριούς μίσχους.
Παρουσιάζει τον Ιούνιο –Ιούλιο μικρά άσπρα λουλούδια ενωμένα σε μασχαλιαία σκιάδια.
Ευκάλυπτος ο κονιορτώδης (Eucalyptus pulverulenta)
Είναι ένα ανθεκτικό φυτό με όρθια μορφή που όταν διαμορφώνεται σε χαμηλό θάμνο εμφανίζει διακοσμητικό ενδιαφέρον. Η φλούδα είναι άσπρη λεία και γυαλιστερή και ύστερα από μερικά χρόνια αρχίζει να αποσπάται αποκαλύπτοντας το από κάτω στρώμα χρώματος κρεμ και καστανού. Τα νεανικά και τα ενήλικα φύλλα δεν παρουσιάζουν πολύ διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά : και τα δύο είναι ωοειδή και καλύπτονται από ένα άσπρο –αργυρόχρωμο χνούδι που εξαφανίζεται με τον καιρό. Τα λουλούδια τα οποία ανοίγουν τον Απρίλιο –Μαίο ενωμένα σε ομάδες των 3 είναι ανοιχτά κρεμ. Το φυτό φτάνει το ύψος των 5,5μ και τη διάμετρο του 1,5μ σε 4 χρόνια. Σαν χαμηλός θάμνος φτάνει το ύψος και τη διάμετρο των 2μ.
Ευκάλυπτος ο βασιλεύων (Eucalyptus reguans).
Είναι το πιο μεγάλο είδος και ένα από τα πιο ψηλά δέντρα του κόσμου : φτάνει πράγματι το ύψος των 100 μέτρων. Δεν καλλιεργείτε στην Ευρώπη.
Ευκάλυπτος ο σιδηρόξυλος (Eucalyptus sideroxylon)
Είναι ένα είδος που καλλιεργείται σε ζώνες με ήπιο χειμωνιάτικο κλίμα και κατά προτίμηση με άφθονες βροχές ακόμα και σε φτωχά και άγονα εδάφη. Ο κορμός έχει ανθεκτική φλούδα χρώματος σκούρου κόκκινου ή μαύρου και παρουσιάζει διακλαδώσεις μονάχα στο επάνω τμήμα. Έχει αντίθετα νεαρά φύλλα γραμμοειδή ή μακρουλά και ενήλικα φύλλα εναλλασσόμενα λογχοειδή μήκους ως 10εκατ και πλάτους 2 περίπου εκατ. εφοδιασμένα με μίσχο. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Μάιο –Ιούνιο και αντίθετα με τα περισσότερα είδη παρουσιάζει έναν ευχάριστο χρωματισμό. Τα λουλούδια πράγματι έχουν άσπρους –κρεμ ή ροζ-κόκκινους στήμονες. Ανοίγουν ενωμένα σε σκιάδια. (3-7)
Ευκάλυπτος ο λαγηνοφόρος (Eucalyptus urnigera)
Είναι ένα ανθεκτικό είδος που σε ηλικία 4 χρόνων φτάνει το ύψος των 5μ και τη διάμετρο των 4μ. Έχει νεανικά και ενήλικα φύλλα βαθυπράσινα γυαλιστερά και με μορφή και διάταξη όμοιες με εκείνα του Ευκάλυπτου του γκούννειου (E gunni) αλλά με μεγαλύτερες διαστάσεις.
Το χρώμα της φλούδας είναι αρχικά ομοιόμορφο άσπρο-κρεμ ή πολύ ανοιχτό πράσινο. Στην συνέχεια εμφανίζονται καστανέρυθρες κηλίδες . Η ανθοφορία παρατηρείται τον Ιούλιο-Αύγουστο με κρεμ λουλούδια πλάτους 2,5εκατ και ενωμένα σε ομάδες των 3. Τα ακολουθούν οι καρποί με σχήμα λαγηνιού πράσινοι και γυαλιστεροί. Η ποικιλία Ευκάλυπτος ο λαγηνοφόρος γλαυκός (Eucalyptus umigera glauca) παρουσιάζει τεφρογάλανα νεανικά και γλαυκά ή βαθυπράσινα ενήλικα.
Ευκάλυπτος ο εύκαμπτος (Eucalyptus viminalis)
Είναι ένα ανθεκτικό είδος με γρήγορη ανάπτυξη που φτάνει σε ηλικία 20 χρόνων το ύψος των 45μ και τη διάμετρο των 10μ. Η φλούδα του κορμού μπορεί να είναι ανθεκτική, σκούρα και χοντρή ή λεία χρώματος ωχρού –γκρίζου και να σπάζει σε φολίδες όπως σε άλλα είδη. Τα κλαδιά κρέμονται προς τα κάτω και έχουν αντίθετα νεανικά φύλλα άμισχα ανοιχτότεφρα μήκους 8-10 εκατ και πλάτους 2-3εκατ. Τα ενήλικα είναι εναλλασσόμενα λογχοειδή μήκους από 10ως 20εκατ. και πλάτους 2-4 εκατ. εφοδιασμένα με μίσχο. Τα λουλούδια είναι άσπρα ενωμένα σε ομάδες των 3 και ανοίγουν από τον Μάιο ως τον Αύγουστο.

Τεχνική της καλλιέργειας
Οι ευκάλυπτοι είναι δέντρα με γρήγορη γενικά ανάπτυξη κατάλληλα για όλα τα δροσερά και με καλή αποστράγγιση εδάφη τόσο όξινα όσο και ουδέτερα ή στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμα και ασβεστώδη. Αναπτύσσονται αντίθετα με δυσκολία στις πολύ άγονες ζώνες ή στα βαριά εδάφη. Φυτεύονται τον Ιούνιο-Ιούλιο σε προφυλαγμένες και ηλιόλουστες θέσεις. Σ’ολη την διάρκεια του καλοκαιριού είναι απαραίτητο να ποτίζονται με αφθονία προπάντων τα φυτά που δεν είναι ακόμα καλά ανεπτυγμένα. Επειδή δεν αντέχουν τη μεταφύτευση είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούνται νεαρά φυτά ύψους 30-40 εκατ. και να φυτεύονται στην οριστική θέση με τις ρίζες τυλιγμένες μέσα σε μπάλα χώματος. Πριν από την μεταφύτευση αν το έδαφος είναι φτωχό θα πρέπει να πλουτίζεται το χώμα με νωπή τύρφη και οστεάλευρο. Τα μικρά φυτά παραχώνονται ως 5εκατ πάνω από το «λαιμό». Οι ρίζες καλύπτονται τελείως και το έδαφος διατηρείται υγρό. Οι ευκάλυπτοι μπορούν να καταστραφούν από τον άνεμο προπάντων τα πιο νεαρά φυτά. Είναι απαραίτητο κατά συνέπεια εκτός από μια προφυλαγμένη τοποθεσία να στηρίζονται με πασσάλους στα πρώτα 5-6χρόνια της καλλιέργειας : το μικρό φυτό στερεώνεται γερά σε ένα καλάμι που με τη σειρά του δένεται σε 3 ανθεκτικούς πασσάλους καρφωμένους στο έδαφος σε απόσταση 40 εκατ από το φυτό. Υστερα από 2-3 χρόνια το φυτό δένεται κατευθείαν στους πασσάλους (θα πρέπει να ελέγχονται τα δεσίματα κατά την ανάπτυξη για να μην είναι πολύ σφιχτά.)
Επίσης οι ευκάλυπτοι υποφέρουν από το κρύο γι’αυτό και είναι απαραίτητο προπάντων στα πρώτα χρόνια της καλλιέργειας να προστατεύεται η βάση του στελέχους με άχυρα πανιά ή άλλο υλικό κατά την διάρκεια του χειμώνα. Το φυτό μπορεί επίσης να προστατευτεί με ένα πλαστικό φύλλο στερεωμένο σε τέσσερις πασσάλους τοποθετημένους γύρω από το στέλεχος. Τα φυτά που φαίνονται νεκρά εξαιτίας του παγετού δεν πρέπει πάντοτε να ξεριζώνονται : πράγματι μπορούν να έχουν ακόμα ζωντανές τις ρίζες και να αναπτύξουν νέους βλαστούς στη βάση.
Τα ευαίσθητα είδη καλλιεργούνται σε γλάστρες και χρησιμοποιούνται γενικά σαν φυτά για φύλλωμα. Διατηρούνται στο ύπαιθρο κατά την διάρκεια του καλοκαιριού και μεταφέρονται σε ψυχρό θερμοκήπιο σε ελάχιστη θερμοκρασία 40C όταν αρχίζουν τα πρώτα κρύα.
Γενικά χρησιμοποιούνται δοχεία διαμέτρου 15-20εκατ γεμάτα με ένα μείγμα με βάση κηπόχωμα, κοινό χώμα, τύρφη και άμμο. Στη συνέχεια μπορείτε να τους αλλάξετε γλάστρα ανάλογα με την ανάπτυξη τους αρκεί να διατηρούνται πάντοτε οι ρίζες τυλιγμένες από την μπάλα του χώματος τους. Τα ποτίσματα θα πρέπει να είναι άφθονα αλλά να αποφεύγονται τα λιμνάζοντα νερά που μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στο ριζικό σύστημα. Η έκθεση πρέπει να είναι προφυλαγμένη και ηλιόλουστη.

Πολλαπλασιασμός
Οι ευκάλυπτοι πολλαπλασιάζονται με σπόρους. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς την προέλευση των σπόρων για να έχει φυτά καλά εγκλιματισμένα. Τα καλύτερα αποτελέσματα πετυχαίνονται με τη χρησιμοποίηση σπόρων από φυτά που καλλιεργούνται σε κλίμα όμοιο μ’εκείνο της νέας καλλιέργειας. Οί καρποί σε σχήμα κάψας ωριμάζουν μόνο ένα χρόνο μετά την ανθοφορία. Στη συνέχεια οι συγκομισμένοι καρποί διατηρούνται σε στεγνό περιβάλλον όπου θα ανοίξουν. Η σπορά πραγματοποιείται για τα ανθεκτικά είδη τον Φεβρουάριο –Μάρτιο. Χρησιμοποιούνται κασόνια γεμάτα με το κατάλληλο μείγμα για σπόρους ή με οποιοδήποτε άλλο ελαφρό μείγμα και καλύπτονται με τζάμια ή άλλα υλικά. Τα κασόνια θερμαίνονται ύστερα από κάτω ώσπου να φτάσουν μια σταθερή θερμοκρασία 13-15οC. H σπορά είναι επιφανειακή και η βλάστηση γίνεται γενικά ύστερα από 2 εβδομάδες. Μερικά είδη όπως ο Ευκάλυπτος ο κοκκοφόρος (E.coccifera) o Ευκάλυπτος ο νιφόφιλος (E.niphophila) και ο Ευκάλυπτος ο ολιγανθής (E.pauciflora) χρειάζονται αντίθετα μια περίοδο προετοιμασίας 6-8 εβδομάδων κατά τη διάρκεια των οποίων οι σπόροι στρωματώνονται σε υγρό και ψυχρό περιβάλλον. Όταν αρχίζει η βλάστηση ανοίγονται τα κασόνια κλείνει η θέρμανση και αρχίζουν τα κανονικά ποτίσματα για να διατηρείται το μείγμα υγρό. Μια πρώτη μεταφύτευση πραγματοποιείται όταν τα μικρά φυτά έχουν τέσσερα φύλλα χρησιμοποιώντας δοχεία με τύρφη, κοινό χώμα και άμμο που διατηρούνται σε σκιερή θέση για την πρώτη εβδομάδα. Ύστερα μεταφέρονται στον ήλιο και ποτίζονται κανονικά. Τα μικρά φυτά διατηρούνται σε ψυχοστρωμνή κλειστή κατά τις πιο ψυχρές και βροχερές ημέρες ως τον Ιούνιο. Στην περίοδο αυτή τα φυτά θα φτάσουν το ύψος των 15μ περίπου εκατ. και θα είναι απαραίτητο να δεθούν σε στήριγμα. Τον Ιούνιο μπορούν να αρχίσουν να φυτεύονται στην οριστική τους θέση. Για να συνεχιστεί η καλλιέργεια σε γλάστρα η μεταφύτευση θα γίνει αφού τα φυτά φτάσουν το ύψος των 30-40 εκατ. Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν δοχεία διαμέτρου 30 περίπου εκατ γεμάτα με ένα πιο βαρύ μείγμα με βάση κηπόχωμα, κοινό χώμα, τύρφη και άμμο όπως για τη συνηθισμένη καλλιέργεια σε γλάστρα.
Η μεταφύτευση είναι γενικά η πιο λεπτή «επιχείρηση» για το γένος αυτό των φυτών: οι ρίζες πρέπει να αφήνονται πάντοτε τυλιγμένες από την μπάλα του χώματος. Εξάλλου για τα φυτά που καλλιεργούνται σε γλάστρα είναι απαραίτητο να ποτιστεί η μπάλα του χώματος πριν από το φύτεμα στην οριστική θέση και τα ποτίσματα να συνεχίζονται κανονικά ως τις αρχές της περιόδου αναπαύσεως του δέντρου.

Κλάδεμα
Το κλάδεμα είναι μια πολύ σπουδαία εργασία στην καλλιέργεια των ευκαλύπτων που κλαδεύονται κανονικά κάθε χρόνο ή περιοδικά ανάλογα με το είδος διαμορφώσεως. Για να πετύχει κανείς δενδρύλλια, χαμηλούς και υψηλούς θάμνους δέντρα με πατροπαράδοτες διαστάσεις και μορφή είναι απαραίτητες ιδιαίτερες μέθοδοι κλαδέματος. Το δέντρο που αναπτύσσεται με τη φυσική του μορφή παρουσιάζει έναν μόνο κορμό με λίγες και λεπτές διακλαδώσεις καθώς και κορυφή που προέρχεται από τη γρήγορη ανάπτυξη του κορυφαίου βλαστού.
Για να καλλιεργηθεί το φυτό σαν χαμηλός θάμνος είναι απαραίτητο να κλαδεύεται κάθε χρόνο στις αρχές της ανοίξεως και να κόβονται όλα τα κλαδιά στο επίπεδο του εδάφους.
Για να επιτύχει κανείς αντίθετα δενδρύλλια με χαμηλά κλαδιά και δέντρα με πιο περιορισμένες διαστάσεις κόβεται το κεντρικό στέλεχος έτσι που να διατηρήσει μόνο τα κλαδιά του προηγούμενου χρόνου. Το κλάδεμα αυτό πραγματοποιείται κάθε χρόνο τον Ιούνιο ώσπου το δέντρο να έχει κορμό στο επιθυμητό μήκος. Θα πρέπει να διατηρείται σε ισορροπία η ανάπτυξη της «κόμης» με αφαίρεση των βλαστών που τείνουν να αναπτύσσονται περισσότερο από τους άλλους και να ελέγχεται με κλάδεμα όλων των κλαδιών ακόμα και ως το μισό του μήκους τους : έτσι πετυχαίνονται δείγματα με περιορισμένο ύψος και με εύρωστα κλαδιά που αναπτύσσονται κάτω από το ανάστημα του κορμού. Στις ζώνες που είναι εκτεθειμένες στους ανέμους όπου είναι απαραίτητο ένα καλό ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα θα πρέπει να κόβονται τα δέντρα σχεδόν στο επίπεδο του εδάφους την άνοιξη μετά το φύτεμα. Το καλοκαίρι αν θέλει κανείς να καλλιεργήσει το φυτό σαν δέντρο αφήνει έναν μόνο βλαστό στη βάση και αφαιρεί όλους τους άλλους. Διαφορετικά για να σχηματίσετε ένα θάμνο αραιώνετε τους βλαστούς και αφήνετε έναν ορισμένο αριθμό απ’αυτούς. Για τα φυτά που είναι εκτεθειμένα στους ανέμους είναι προτιμότερο να μην αναπτύσσεται υπερβολικά η κόμη :στην περίπτωση αυτή γίνεται ένα ετήσιο κορυφολόγημα την άνοιξη πριν από την αφύπνιση της βλαστήσεως.
Όταν θέλει κανείς να έχει φυτά που να παράγει συνεχώς νεαρά φύλλα θα πρέπει να κόβει όλα τα κλαδιά ηλικίας 1 χρόνου κάθε άνοιξη πριν από την αφύπνιση της βλαστήσεως.
Εξάλλου οι ευκάλυπτοι διαμορφώνονται συχνά σε χαμηλούς θάμνους με κοντούς κορμούς και τότε χρειάζονται ιδιαίτερο κλάδεμα :καθορίζεται το επιθυμητό ύψος του κορμού και κόβονται όλα τα στελέχη που βρίσκονται 15εκατ. πάνω απ’αυτό το ύψος μαζί με όλα τα πλευρικά κλαδιά. Στη συνέχεια αφήνονται μόνο οι βλαστοί που σχηματίζονται στα 15εκατ. από το άκρο του κορμού και αφαιρούνται όλοι οι άλλοι. Για να διατηρηθεί η μορφή αυτή είναι απαραίτητο να αφαιρούνται κάθε χρόνο την άνοιξη και όλοι βλαστοί που εμφανίζονται στο άκρο του κορμού και να περιορίζεται η υπερβολική ανάπτυξη μερικών κλαδιών με κορυφολόγημα ή κόψιμο τον Μάιο –Ιούνιο.
Τα φυτά που καλλιεργούνται σε γλάστρα μπορούν να πάρουν μορφή χαμηλού θάμνου ή διακλαδισμένου δενδρυλλίου. Στην πρώτη περίπτωση κόβονται όλα τα κλαδιά στο επίπεδο του εδάφους στις αρχές της ανοίξεως κάθε 1-2 χρόνια. Για να ευνοηθεί αντίθετα η διακλάδωση των δενδρυλλίων είναι απαραίτητο να κορυφολογούνται συχνά οι πιο εύρωστοι βλαστοί. Όταν το δενδρύλλιο είναι πολύ πυκνό και αρχίζουν να εμφανίζονται τα ενήλικα φύλλα κόβονται σύρριζα όλα τα κλαδιά.

Ζωικοί εχθροί και ασθένειες
Οι νεαροί βλαστοί μπορούν να προσβληθούν από ψύλλες που τρέφονται από το χυμό και αφήνουν μια άσπρη κηρώδη ουσία. Τα φύλλα προπάντων τα νεαρά μπορούν να παρουσιάσουν παραμορφώσεις και να ξεραθούν. Το παράσιτο αυτό μπορεί να καταπολεμηθεί με προϊόντα που έχουν σαν βάση το θερινό πολτό.
Οι πιο συχνές ασθένειες είναι η σήψη του λαιμού στα φυτά που μόλις έχουν βλαστήσει και η μολύβδωση στα ενήλικα δέντρα. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για έναν μύκητα που προσβάλλει το φυτό σε κακές συνθήκες καλλιέργειας όπως η παρουσία λιμνάζοντας νερού : οι ρίζες σαπίζουν και τα στελέχη με τα φύλλα αρχίζουν να ξεραίνονται από την βάση. Δεν υπάρχουν αποτελεσματικά μέσα για την καταπολέμηση της ασθένειας αυτής και πρέπει να ξεριζώνονται τα άρρωστα φύλλα. Η μολύβδωση είναι πάντοτε μια ασθένεια που προκαλείται από μύκητα : η μόλυνση προέρχεται από μη επουλωμένες πληγές και τα συμπτώματα είναι διάφορα. Τα φύλλα μπορούν να πάρουν άλλο χρωματισμό και να γίνουν σαρκώδη ή παραμορφωμένα. Οι κορμοί και τα κλαδιά μπορούν να παρουσιάσουν εσωτερικές νεκρώσεις και να καλυφθούν από γκριζωπά καρποφόρα σώματα. Η καταπολέμηση είναι προληπτικού τύπου : θα πρέπει να αφαιρούνται τα άρρωστα φύλλα και να προστατεύονται τα τραύματα με μαστίχα.



| | edit post

ΓΡΕΒΙΛΛΕΑ (Grevillea)

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011 0 σχόλια

ΓΡΕΒΙΛΛΕΑ (Grevillea)


Οικογένεια : Πρωτείδες (Proteaceae)

Γρεβίλλεια κατά τον Π. Γεννάδιο. Γένος με 190 είδη αειθαλών και ευαίσθητων δέντρων και θάμνων που κατάγονται από τη Νέα Γουινέα και τη Νέα Καληδονία. Έχουν εναλλασσόμενα ακέραια ή κροσσωτά φύλλα ανάλογα με το είδος και τα λουλούδια με εντυπωσιακά χρώματα ενωμένα σε βότρεις. Στα ήπια κλίματα η γρεβίλλεα μπορεί να καλλιεργηθεί στο ύπαιθρο ενώ στις ψυχρές περιοχές πρέπει να διατηρείται σε θερμοκήπιο ή σε εσωτερικούς χώρους στη διάρκεια του χειμώνα και να μεταφέρεται έξω από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο.

Είδη και ποικιλίες

Γρεβιλλέα η αλπική (Grevillea alpestris). Συνών. Grevillea alpina. Χαμηλός θάμνος (0,6-1,2μ) καταγόμενος από την Αυστραλία με μακριά ευλίγιστα και απλωτά κλαδιά. Έχει ωοειδή –επιμήκη χνουδωτά φύλλα και ροζ λουλούδια με κίτρινο κάλυκα και κόκκινους στύλους που ανοίγουν από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο ενωμένα από 5 σε επάκριους βότρεις.

Γρεβιλλέα η ασπληνιόφυλλη (Grevillea asplenifolia). Μεγάλος θάμνος με γραμμοειδή οδοντωτά φύλλα των οποίων η κάτω επιφάνεια καλύπτεται από ένα παχύ χνούδι. Έχει ροζ λουλούδια που ανοίγουν τον Ιούλιο –Αύγουστο ενωμένα σε επάκριους βότρεις.

Γρεβιλλέα η βάγξειος (Grevillea banksii).Θάμνος με κλαδιά κρεμάμενα προς τα κάτω πτερωτά φύλλα και κόκκινα λουλούδια που εμφανίζονται τον Αύγουστο ενωμένα σε βότρεις.

Γρεβιλλέα η γιουνιπερίνα (Grevillea juniperina). Μικρός θάμνος που σχηματίζει πυκνές τούφες. Τα λουλούδια του έχουν ανοιχτοκίτρινο χρώμα και εμφανίζονται τον Μάιο-Ιούνιο ενωμένα σε σκιάδια.

Γρεβιλλέα η κιλιάνα (Grevillea killiana). Είδος με πλατιά, λογχοειδή ακέραια ή πολύ διαιρεμένα φύλλα τα οποία έχουν φωτεινό πράσινο χρώμα στην επάνω και γλαυκό στην κάτω επιφάνεια. Τα λουλούδια του είναι κόκκινα.

Γρεβιλλέα η εύρωστη (Grevillea robusta). Θάμνος ή δέντρο καταγόμενο από την Αυστραλία. Έχει διακοσμητικό φύλλωμα και είναι κατάλληλο για παρτέρια και για καλλιέργεια σε γλάστρα μέσα σε θερμοκήπιο. Στα νεαρά και εύρωστα φυτά, τα φύλλα διπλά πτερωτά, μπορούν να φτάσουν σε μήκος 45εκατ. Έχουν ένα όμορφο ζωηρό πράσινο χρώμα στην επάνω επιφάνεια και ένα ελαφρό χνούδι στην κάτω. Ανθίζει τον Ιούνιο. Παρουσιάζει πορτοκαλόχρωμα λουλούδια ενωμένα σε βοτρυοειδείς ταξιανθίες. Τα φυτά που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο ή σε εσωτερικούς χώρους ανθίζουν σπάνια.

Γρεβιλλέα η ροσμαρινόφυλλη (Grevillea rosmarinifolia). Θάμνος ύψους και πλάτους 2-4μ με απλωτά κλαδιά. Έχει γραμμοειδή ανοιχτοπράσινα φύλλα και κίτρινα λουλούδια ενωμένα ανά 12 σε μασχαλιαίους βότρεις που ανοίγουν από τον Μάιο ως τον Σεπτέμβριο. Στα ήπια κλίματα μπορεί να καλλιεργηθεί και στο ύπαιθρο.

Γρεβιλλέα του The leman (Grevillea thelemanniana). Έχει ύψος μέχρι 1μ και οδοντωτά βαθυπράσινα φύλλα. Ανθίζει την άνοιξη.

Γρεβιλλέα η θυρσοειδής (Grevillea thyrosides). Είδος ανθεκτικό στα ήπια κλίματα. Έχει ύψος 1,5-2μ πλάτος 0,6-1,2μ πτερωτά φύλλα και ροζ λουλούδια ενωμένα σε βότρεις. Ανθίζει από τον Μάιο ως τον Ιούνιο.

Τεχνική της καλλιέργειας

Οι γρεβιλέες φυτεύονται τον Απρίλιο –Μάιο στο ύπαιθρο σε απάνεμες θέσεις και σε ουδέτερο ή όξινο χώμα εμπλουτισμένο με τύρφη ή φυλλόχωμα. Στο θερμοκήπιο ή στους εσωτερικούς χώρους φυτεύονται σε γλάστρες διαμέτρου 15-20εκατ τα μεγάλα. Το χειμώνα θα πρέπει να διατηρούνται σε μια ελάχιστη θερμοκρασία 4-70C.

Στη διάρκεια της ανοίξεως και του καλοκαιριού χρειάζονται άφθονα ποτίσματα τα οποία όμως μειώνονται το χειμώνα τόσο ώστε να έχει ελάχιστη υγρασία το χώμα. Το καλοκαίρι χρειάζονται επίσης ένα υγρό λίπασμα κάθε 2 εβδομάδες. Είναι απαραίτητο να τους αλλάζετε γλάστρα κάθε χρόνο τον Μάρτιο.

Πολλαπλασιασμός

Τα ευαίσθητα είδη πολλαπλασιάζονται κυρίως με μόσχευμα. Παίρνετε τα μοσχεύματα από τους πλευρικούς βλαστούς και τα βάζετε σε κασόνι που περιέχει ένα μείγμα άμμου και τύρφης και σε θερμοκρασία 15-180C. Αφήνετε τα μικρά φυτά να δυναμώσουν σε ψυχρό θερμοκήπιο και τα φυτεύετε στο ύπαιθρο τον Μάιο.

Η σπορά δίνει καλά αποτελέσματα για το είδος Γρεβιλλέα η εύρωστη αυτή γίνεται τον Μάρτιο σε γλάστρες ή γαβάθες που περιέχουν ένα μείγμα από τύρφη κηπόχωμα και άμμο σε ίσα μέρη σε θερμοκρασία 13-160C. Τα νέα φυτά μεταφυτεύονται σε γλάστρες διαμέτρου 8εκατ.

| | edit post

ΓΛΕΔΙΣΧΙΑ (Gleditschia)

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011 0 σχόλια

ΓΛΕΔΙΣΧΙΑ - ΓΚΛΕΝΤΙΤΣΙΑ (Gleditschia)

Οικογένεια : Καισαλπινίδες (Casalpinaceae)

Γένος που περιλαμβάνει 11 είδη φυλλοβόλων δέντρων τα οποία κατάγονται από την Ασία και τη βόρεια Αμερική. Τα δέντρα αυτά μπορούν να φυτευτούν μέσα σε χλοοτάπητες ή να σχηματίσουν φράχτες. Έχουν πολύ όμορφα σύνθετα και χρωματιστά φύλλα ανοιχτοπράσινα στην αρχή, κίτρινα το φθινόπωρο και ασήμαντα μικρά πράσινα λουλούδια που ανοίγουν τον Ιούλιο. Καλλιεργείται συνήθως ένα μόνο είδος η Γλεδισχία η τριάκανθος (Gleditschia tricanthos).
Έχει ύψος 20μ και διάμετρο 4-6μ. Ο κορμός και τα κλαδιά φέρουν αγκάθια μήκους από 5 ως 30εκατ. Παράγει μαύρους χέδροπες που παραμένουν στο φυτό και μετά το πέσιμο των φύλλων.

Από τις ποικιλίες του αναφέρουμε την «Κομψότατη» (Elegantissima) με κλαδιά που κρέμονται προς τα κάτω και αργή ανάπτυξη την «Άοπλο» (Inermis) χωρίς αγκάθια και την «Ηλιοκόσμημα» (Sun burst) με χρυσοκίτρινα φύλλα.
Γλεδισχία η Σινική (Gleditschia sinensis - horrida) και Γλεδισχία η Τριάκανθος (Gleditschia tricanthos Αγγ. Honey Locust) απαντώσιν από πολλού θεραπευόμενα και παρ΄υμίν ως δένδρα κοσμητικά η των δενδροστοιχειών ( Π. Γεννάδιος Λεξικό φυτολογικόν σελ. 224). Ο Δ. Καββάδας αναφέρει και την Γλεδισχία την Ιαπωνική (Gleditschia japonica var. Purpurea hort) με ακάνθας πεπλατυσμένας.



Τεχνική της καλλιέργειας

Οι γλεδισχίες καλλιεργούνται εύκολα σε όλα τα εδάφη κήπου ακόμα και στα άγονα. Προτιμούν τις προσήλιες ή μερικώς σκιαζόμενες θέσεις. Φυτεύονται στις αρχές της ανοίξεως ή το φθινόπωρο. Χρειάζονται κλάδεμα μόνο στην περίπτωση που σχηματίζουν φράχτες. Στις άλλες περιπτώσεις αρκεί τα καθάρισμα του δέντρου από τα ξερά κλαδιά μια φορά το χρόνο στις αρχές του καλοκαιριού.

Πολλαπλασιασμός

Η γλεδισχία πολλαπλασιάζεται με σπόρο τον Μάρτιο σε ψυχρό κασόνι. Αμέσως μόλις τα μικρά φυτά δυναμώσουν κάπως μεταφυτεύονται σε γλάστρες διαμέτρου 8 εκατ που θα μεταφερθούν σε φυτώριο όπου θα παραμείνουν σε φυτώριο όπου θα παραμείνουν 2-3 χρόνια πριν φυτευτούν στην οριστική τους θέση. Ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει και με εμβολιασμό.

| | edit post

Ζιζυφος (Zizyphus), Tζιτζιφιά

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011 0 σχόλια

Ζιζυφος (Zizyphus), Αγγλιστί (jujube-tree), Γαλλιστί (jujubier),

Οικογενεια :Ραμνίδες (Rhamnaceae) Κοινό όνομα :τζιτζιφιά

Το όνομα του φυτού είναι Αραβικής καταγωγής, αναφέρεται δε το πρώτον εις την ελληνικήν περί τα τέλη του Α΄μ.χ αιώνος, υπό του Διδύμου ( γεωπονικά 10,3,4) ( Λεξικό Π.Γ.Γεννάδιου 1914).
Η Τζιτζιφιά μικρό καρποφόρο δέντρο του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι Ζίζυφος η κοινή (Zizyphus sativa) κατάγεται από την Κίνα και καλλιεργείται στις μεσογειακές χώρες από την αρχαιότητα. Κατά τον Γεννάδιο απαντώνται αυτοφυόμενα η καλλιεργούμενα είδη. Ζίζυφος ο Λωτός, Ζίζυφος ο κεντροφόρος, Ζίζυφος η κοινή «( Z. Lotus , Z. Spina Christi & Z. Vulgaris - Sativa).
Αξιόλογον είναι το είδος Zizyphus Jujuba Lab. Ιθαγενές της Σινικής θεραπευόμενον ευρέως είς τας θερμάς υποτροπικάς ευκράτους περιοχάς και παρ΄υμιν εις Ιονίους νήσους προς κόσμον και δια τους εύγευστους μεγαλυτέρους της εδώδίμου Ζιζύφου καρπούς. Άλλα είδη είναι η Zizyphus joazeri ,Zizyphus giraldii, Zizyphus oxyphylla, Zizyphus rigosa, (Λεξικό Δ.Καββάδα τόμος IV σελ. 1582).
Το είδος Zizyphus Lotus (Ζίζυφος ο Λωτός), Πάλιουρον εν Λιβύη το ονομάζει ο Θεόφραστος, χρησιμοποιείτο ως τροφή των Λωτοφάγων κατά την Ομηρική εποχή.

Χρειάζεται εύκρατο θερμό κλίμα γι’αυτό στις βόρειες περιοχές θα πρέπει να φυτεύεται σε πολύ προφυλαγμένα μέρη. Πρόκειται για φυλλοβόλο δέντρο με συστραμμένο κορμό και κλαδιά καθώς και μικρά ωοειδή γυαλιστερά και δερματώδη φύλλα με αγκαθωτά παράφυλλα. Τα λουλούδια κιτρινωπά και ασήμαντα ανοίγουν στα τέλη της ανοίξεως. Οι μικροί καρποί που μοιάζουν κάπως με τις ελιές είναι δρύπες με παχιά και σαρκώδη σάρκα η οποία έχει υπόξινη γεύση. Το χρώμα των καρπών οι οποίοι είναι γνωστοί σαν τζίτζιφα στην αρχή είναι πράσινο αργότερο κίτρινο και τέλος κατά την ωρίμανση (Σεπτέμβριο-Οκτώβριο) κοκκινωπό ή καστανό.

Τεχνική της καλλιέργειας
Η τζιτζιφιά αναπτύσσεται καλά στις περιοχές με εύκρατο-θερμό κλίμα. Φυτεύεται το φθινόπωρο σε βαθιά, ελαφριά, στεγνά αλλά όχι αργιλώδη εδάφη και σε μέρη προφυλαγμένα από το κρύο και τους ανοιξιάτικους παγετούς. Είναι ένα δέντρο με πολύ αργή ανάπτυξη που φτάνει την πλήρη παραγωγή γύρω στην ηλικία των 15χρόνων.

Πολλαπλασιασμός
Η τζιτζιφιά είναι ένα δέντρο με πολλές παραφυάδες οι οποίες κόβονται το φθινόπωρο και φυτεύονται σε φυτώριο όπου αφήνονται ώσπου να φτάσουν το ύψος του 1-1,5μ. Μπορεί επίσης να πολλαπλασιαστεί και με σπόρο αλλά στην περίπτωση αυτή θα περάσουν αρκετά χρόνια για να μπεί το δέντρο σε παραγωγή.

Συγκομιδή και διατήρηση
Τα τζίτζιφα συγκομίζονται όταν είναι τελείως ώριμα. Μπορούν να καταναλωθούν νωπά ή αφού ξεραθούν στον ήλιο : με την αποξήρανση η σάρκα χάνει την ξινωπή της γεύση και γίνεται πιο γλυκιά. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μαρμελάδες. Στην ιατρική χρησιμοποιούνται για την Παρασκευή καταπραϋντικών.

Το άρθρο είναι αφιερωμένο σε έναν  ακούραστο Εργάτη - Επιστήμονα - Γεωπόνο - Μελετητή τον Φίλο Γρηγόρη Γκουντόπουλο για την εξαιρετική προσπάθεια που καταβάλλει με τις άρτιες και επιστημονικές γνώσεις του στην εξάπλωση της καλλιέργειας και παραγωγής Ροδιού στην Ελλάδα.  

| | edit post

ΑΛΒΙΖΙΑ (Albizzia)

ΑΛΒΙΖΙΑ (Albizzia)
Οικογένεια : Μιμοζίδες (Mimosaceae)
Κν. Ακακία Κωνσταντινουπόλεως γκιουλμπρισίμι

Γένος που περιλαμβάνει περισσότερα από 100 είδη  διακοσμητικών δέντρων και θάμνων με πολύ ελαφρό φύλλωμα και λουλούδια άσπρα, ροζ ή κίτρινα που εμφανίζονται το καλοκαίρι.  Τα δέντρα αυτά που κατάγονται από τις τροπικές και εύκρατες περιοχές της Ασίας και της Κεντρικής Αμερικής δεν είναι πολύ ανθεκτικά και μπορούν κατά συνέπεια να καλλιεργηθούν στο ύπαιθρο μόνο στις περιοχές με ήπιο κλίμα.

Είδη και ποικιλίες

Αλβιζία ή ροδομέταξος η γκιουλμπρισίμι (Albizzia julibrissin).Ορθότερον (κατά τον Π.Γ. Γεννάδιο Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 40) Albizzia Ghul-ibirshim. Acacia η Mimosa de Constantinople. Γνωστή και με το όνομα κινέζικη ακακία και Ακακία η γιουλιβρισίμη (Acacia julibrissin) είναι το είδος που καλλιεργείται περισσότερο στα κλίματα μας. Κατάγεται από την Μέση Ανατολή και από την υποτροπική Αφρική. Πρόκειται για δέντρο που μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τα 10μ. Το καλοκαίρι παράγει βότρεις, με ρόζ λουλούδια. Είναι το πιο ανθεκτικό στο κρύο είδος.

Αλβιζία η λεββέκειος (Albizzia lebbeck).Γνωστή και σαν έβενος της Ανατολής μπορεί να φτάσει το ύψος των 30μ. Παρουσιάζει ταξιανθίες όμοιες με του προηγούμενου είδους αλλά σε κίτρινο χρώμα.

Αλβιζία η λοφανθής (Albizzia lophantha).Συν. Ακακία η λοφανθής (Acacia lophantha). Δενδρύλλιο που μπορεί να φτάσει το ύψος των 6μ. Τα λουλούδια είναι ενωμένα σε κιτρινωπούς βότρεις μήκους 5 περίπου εκατ. Προέρχεται από την Αυστραλία και δεν είναι ανθεκτικό είδος γι’αυτό καλλιεργείται μόνο στις πιο ζεστές περιοχές.

Άλλα είδη αναφορικά είναι η Αλβιζία η Γλυκεία ( pithecolobium η inga dulcis) Αλβιζία η Σαμάν (pithecolobium Saman – Rain tree Saman η guango), Αλβιζία η Ραδινή (procera η elata) (Π.Γ. Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 40)


Τεχνική της καλλιέργειας

 Η Aλβιζία δεν χρειάζεται ιδιαίτερες φροντίδες αλλά λόγω της προελεύσεως της θα πρέπει να φυτεύεται σε ζεστές και ηλιόλουστες θέσεις αν και όχι πολύ ξερές. Μπορεί να παγώσει κατά τις πιο ψυχρές περιόδους. Τα καλύτερα εδάφη είναι τα ελαφρά όξινα εύφορα και με καλή αποστράγγιση. Το φύτεμα γίνεται τον Οκτώβριο ως τον Μάρτιο.

Πολλαπλασιασμός

Ανάλογα με τα είδη ο πολλαπλασιασμός με σπόρο είναι περισσότερο ή λιγότερο εύκολος. Μετά το φύτρωμα για τα περισσότερα είδη συνιστάται η προστατευμένη καλλιέργεια σε θερμοκήπιο για μερικούς μήνες πριν από το οριστικό φύτεμα στο ύπαιθρο. Μπορεί να πολλαπλασιαστεί με μόσχευμα με κλαδάκια μήκους 10 περίπου εκατ. μαζί με ένα τμήμα παλιού ξύλου. Η ριζοβόληση είναι αργή αλλά όχι δύσκολη.

Κλάδεμα

Για τα δέντρα αυτά το κλάδεμα δεν είναι απαραίτητο. Για να διατηρηθούν τα δέντρα σε περιορισμένο ανάστημα θα πρέπει να κόβονται τα κλαδιά αμέσως μετά την ανθοφορία.








Ιπποκαστανέα - Ιπποκαστανιά

Ιπποκαστανέα - Ιπποκαστανιά
Συνών : Αίσκουλος (Aesculus), Αγγλιστί ( Horse Chestnut-tree η Bucheye) , Γαλλιστί (Marronnier d’ Inde.)
Οικογένεια : Ιπποκαστανίδες (Hippocastanaceae)
Κοινό όνομα : Αγριοκαστανιά

Το γένος περιλαμβάνει 15 περίπου είδη δέντρων και θάμνων που κατάγονται από τη βόρεια Αμερική την Ανατολική Ασία και τη νότια Ευρώπη. Τα δεντρώδη είδη μπορούν να φτάσουν σε ύψος 30 περίπου μ. Έχουν εύρωστο κορμό, λείο φλοιό και παλαμοσχιδή φύλλα που αποτελούνται από 5-9 φυλλάρια με οδοντωτές παρυφές. Τα λουλούδια άσπρα ή ροζ είναι ενωμένα σε όρθιες φόβες που ανοίγουν στα τέλη της ανοίξεως. Τα περισσότερα είδη είναι ανθεκτικά και εύκολα στην καλλιέργεια. Οι ιπποκαστανέες είναι κατάλληλες για τη διακόσμηση πάρκων και κήπων ή για να σχηματίζουν δεντροστοιχίες κατά μήκος δρόμων και λεωφόρων. << ………..ο δε καρπός του απαλλασσόμενος δια ζέσεως εν ύδατι της πικράς γεύσεώς του, χρησιμεύει προς διατροφήν των αιγοπροβάτων και των χοίρων (Π.Γ. Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 436 ).   

Είδη και ποικιλίες

Αίσκουλος η καλιφορνική (Aesculus californica)
Θάμνος που κατάγεται από την Καλιφόρνια και δεν ξεπερνά το ύψος των 12μ. Έχει επεκτατική ή θυσανώδη μορφή και αχνορόδινα, αρωματικά λουλούδια ενωμένα σε κυλινδρικές φόβες που ανοίγουν τον Απρίλιο.  Παράγει μεγάλους, λείους καρπούς. Πρόκειται για είδος πολύ ανθεκτικό ιδιαίτερα κατάλληλο για κήπους περιορισμένων διαστάσεων. Φυτεύεται μεμονωμένο ή κατά συστάδες.
Αίσκουλος x σαρκόχρους (Aesculus x carnea)
Υβρίδιο κηπευτικής προελεύσεως που δημιουργήθηκε από διασταύρωση των ειδών Αίσκουλος η ιπποκαστανέα (A hippocastanum) και Αίσκουλος η περιδεής (A.paria). Είναι γνωστό σαν κόκκινη ιπποκαστανέα και έχει ύψος 10-15μ με συμπαγή και στρογγυλωπή μορφή. Τα φύλλα πιο σκούρο και πιο γυαλιστερά από την κοινή ιπποκαστανέα είναι σχετικά μικρά και αποτελούνται από 5 φυλλάρια. Τα λουλούδια ανοιχτοκόκκινα ή ροζ –καρμινόχρωμα εμφανίζονται ενωμένα σε βότρεις μήκους 15-20εκατ μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου. Οι καρποί περιβάλλονται από ένα χαλκοπράσινο περίβλημα χωρίς αγκάθια. Είναι ένα είδος με αργή ανάπτυξη ανθεκτικό στην ξηρασία.
Από τις διάφορες ποικιλίες του αναφέρουμε τη Μελανοπόρφυρο (Atropurpureum), με πορφυρά λουλούδια την Μπριότειος (Briotti) πιο εύρωστη από το τυπικό είδος με κόκκινα λουλούδια και την Όρθια (Erecta) με όρθια λουλούδια.
Αίσκουλος η ετερόχρους (Aesculus discolor)
Είναι δενδρύλλιο που κατάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μπορεί να φτάσει σε ύψος 10μ. Η επάνω επιφάνεια των φύλλων είναι γυαλιστερή ενώ η κάτω καλύπτεται από ελαφρό χνούδι. Παρουσιάζει κίτρινα ή κόκκινα λουλούδια ενωμένα σε φόβες μήκους 15-20 εκατ και παράγει στην συνέχεια καστανόχρωμους καρπούς.
Αίσκουλος η λεία (Aesculus glabra)
Πρόκειται για δενδρύλλια που κατάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν ξεπερνά το ύψος των 10μ. Έχει στρογγυλωπή κόμη και σύνθετα φύλλα αποτελούμενα από 5 φυλλάρια που το φθινόπωρο παίρνουν ένα ζωηρό κίτρινο χρώμα. Τα λουλούδια κιτρινοπράσινα εμφανίζονται τον Μαίο. Οι καρποί είναι ωοειδής και χωρίς αγκάθια.
Αίσκουλος η ιπποκαστανέα (Aesculus hippocastanum)
Πρόκειται για την κοινή ιπποκαστανέα ή αγριοκαστανιά ένα θαυμάσιο δέντρο που κατάγεται από τη Μικρά Ασία και τη δυτική Ελλάδα.(Ήπειρο κλπ) Το ύψος της κυμαίνεται κατά μέσο όρο γύρω στα 20-25 μ αλλά μπορεί να φτάσει και τα 40. Ο κορμός είναι εύρωστος συχνά με αυλακώσεις καλυμμένος από λεία φλούδα. Φέρει μάλλον θεαματικούς καστανούς «οφθαλμούς» που στις αρχές της ανοίξεως γίνονται κολλώδεις. Έχει εξάλλου βαθυπράσινα φύλλα αποτελούμενα από 5-7 οδοντωτά φυλλάρια το πιο μεγάλο από τα οποία μπορεί να φτάσει το μήκος των 25 εκατ και το πλάτος των 10εκατ. Κατά το φθινόπωρο τα φύλλα παίρνουν πολύ ζωηρά χρώματα από το έντονο κόκκινο ως το χρυσοκίτρινο και το πορτοκαλί. Τον Μαίο παρουσιάζει άφθονα άσπρα αρωματικά λουλούδια ενωμένα σε όρθιους κωνικούς στόχεις μήκους 20-25 εκατ. Οι καρποί (γνωστοί και σαν ινδικά κάστανα ) μοιάζουν με τα κοινά κάστανα : αποτελούνται από ένα πράσινο αγκαθωτό περίβλημα που περικλείει έναν χοντρό καστανόχρωμο γυαλιστερό σπόρο.
Η ιπποκαστανέα είναι δέντρο με γρήγορη ανάπτυξη : ένα νεαρό φυτό μπορεί να ξεπεράσει τα 50εκατ από τις αρχές της Ανοίξεως ως τις αρχές του καλοκαιριού. Επίσης είναι μακρόβιο δέντρο (μπορεί να ζήσει πάνω από 150χρόνια) Είναι κατάλληλο για πάρκα και κήπους καθώς και για δεντροστοιχίες λεωφόρων.
Από τις διάφορες ποικιλίες του αναφέρουμε τη Μπαουμάνειος (Baumani) με διπλά άσπρα λουλούδια τα οποία διαρκούν περισσότερο από του τυπικού είδους αλλά δεν παράγουν καρπούς και την «Κίτρινη» ποικιλόχρωμη  (Luteo variegata) με φύλλα που έχουν κίτρινες κηλίδες.
Αίσκουλος η ινδική (Aesculus indica).
Ελάχιστα διαδομένο είδος που κατάγεται από τα Ιμαλαία και μπορεί να φτάσει σε ύψος 20μ. Πρόκειται για ανθεκτικό δέντρο με κοντό κορμό και με πολύ αναπτυγμένη «κόμη». Τα φύλλα του αποτελούνται από 9 κρεμάμενα φυλλάρια τα οποία είναι πορτοκαλοκίτρινα στην αρχή και γίνονται στη συνέχεια πράσινα και γυαλιστερά. Τα λουλούδια άσπρα με κίτρινες και κόκκινες αποχρώσεις εμφανίζονται τον Ιούνιο –Ιούλιο ενωμένα σε όρθιες φόβες μήκους 30εκατ και παράγουν γυαλιστερούς, μαύρους και δερματώδεις σπόρους. Το είδος αυτό που είναι αξιοσημείωτο για τη μορφή, το φύλλωμα, την ανθοφορία και την ανθεκτικότητα του θα άξιζε να καλλιεργείται πολύ περισσότερο στα πάρκα και στους λεωφόρους.
Αισκούλος η παραμελημένη (Aesculus neglecta)
Πρόκειται για δενδρύλλιο ύψους 8μ που κατάγεται από τη βόρεια Αμερική. Στο είδος αυτό ανήκει η πολύ γνωστή ποικιλία «Ερυθρόβλαστος» (Erythrovlastos) η οποία είναι περιζήτητη για το ωραίο της φύλλωμα. Τα φύλλα της τα οποία έχουν ένα ανοιχτό ροζ χρώμα στην αρχή ενώ στη συνέχεια γίνονται κιτρινοπράσινα και τέλος τείνουν προς το πορτοκαλί. Το είδος αυτό μπορεί να καλλιεργηθεί τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους κήπους.
Αίσκουλος η όκτανδρος (Aesculus octandra).
Το δέντρο αυτό που είναι γνωστό και σαν κιτρινολούλουδη ιπποκαστανέα κατάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και μπορεί να φτάσει το ύψος των 30μ. Τα φύλλα του που αποτελούνται από 5-7 φυλλάρια έχουν βαθυπράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και κιτρινοπράσινο στην κάτω. Τα λουλούδια ωχρά κίτρινα ανοίγουν τον Μαίο –Ιούνιο ενωμένα σε στάχεις και παράγουν στη συνέχεια λείους και σφαιρικούς καρπούς.
Αίσκουλος η ολιγανθής (Aesculus parviflora)
Είναι ένα δενδρύλλιο με θαμνώδη μορφή που κατάγεται από τις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες και δεν ξεπερνά το ύψος των 5μ. Από τις ρίζες του αναπτύσσονται πολυάριθμες παραφυάδες. Τα λουλούδια άσπρα και ενωμένα σε πολύ μακριές φόβες ανοίγουν τον Ιούλιο.
Αίσκουλος η περιδεής (Aesculus pavia)
Μικρό δέντρο που κατάγεται από τις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες και δεν ξεπερνά το ύψος των 10μ. Έχει βαθυπράσινα φύλλα που αποτελούνται από 5 λεπτά και μυτερά φυλλάρια και κόκκινα λουλούδια ενωμένα σε όρθιους βότρεις που ανοίγουν τον Μαίο –Ιούνιο. Παράγει λείους και ωοειδής καρπούς.
Αίσκουλος η ταραγμένη (Aesculus furbinata)
Δέντρο ύψους 30 περίπου μ που κατάγεται από την Ιαπωνία. Τα φύλλα του αποτελούνται από 7 πολύ μεγάλα φυλλάρια με λαμπερό πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνεια και ωχροπράσινο στην κάτω που το φθινόπωρο γίνονται πορτοκαλιά. Τα λουλούδια άσπρα με κόκκινες κηλίδες είναι ενωμένα σε κωνικούς βότρεις μήκους 25εκατ. Παρά την ανθεκτικότητα του το είδος αυτό είναι ελάχιστα διαδομένο.
Κατά τον (Δημ. Σ. Καββάδα  Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν τόμος I, σελίς 141) υπάρχουν και τα εξης είδη.
Αίσκουλος η γεωργιανή (Aesculus Georgiana Sarg).
Θάμνος ιθαγενής των Η.Π.Α 1.5-2.00 μέτρα ύψος με φύλλα παλαμοειδή, με άνθη ερυθρά η κίτρινα.
Αίσκουλος η μακρόσταχυς (Aesculus macrostachya Michx).
Θάμνος ιθαγενής των νοτίων χωρών των 1.5-3.00 μέτρα ύψος με φύλλα παλαμοειδή, με άνθη λευκά. Είδος προς διακόσμησιν πρασιών.
Διά της επιλογής επιτεύθησαν:
Αίσκουλος η πυραμιδοειδής (Aesculus var. Pyramidalis nichols) με κόμην πυραμιδοειδή,
Αίσκουλος η τριχόφυλλος  (Aesculus var. Laciniata letoy),
Αίσκουλος η ομβρελλόμορφος (Aesculus umbraculifera).


Τεχνική της καλλιέργειας
Οι ιπποκαστανέες είναι ανθεκτικές και καλλιεργούνται εύκολα. Φυτεύονται στην οριστική τους θέση από τον Οκτώβριο ως τον Μάρτιο σε οποιοδήποτε έδαφος κήπου (αν είναι δροσερό βαθύ και εύφορο τόσο το καλύτερο) και σε προσήλιες ή μερικώς σκιαζόμενες θέσεις.
Τα γέρικα ή πολύ πυκνά δέντρα του είδους Αίσκουλος η ολιγαθής (A.parviflora) πρέπει να κλαδεύονται τον Φεβρουάριο. Το κλάδεμα αυτό συνίσταται στο κόψιμο των γέρικων κλαδιών σύρριζα στο έδαφος.

Πολλαπλασιαμός
Όλα τα είδη μπορούν να πολλαπλασιαστούν εύκολα με σπόρο. Τα δενδρύλλια καλλιεργούνται σε φυτώριο για 2-3 χρόνια και ύστερα μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση.
Τα υβρίδια και οι ποικιλίες δεν πρέπει να πολλαπλασιάζονται με σπόρο επειδή τα φυτά που δημιουργούνται μ’αυτό τον τρόπο παρουσιάζουν συνήθως χαρακτηριστικά διαφορετικά από του μητρικού δέντρου. Πολλαπλασιάζονται με εμβολιασμό την άνοιξη με υποκείμενο το είδος Αίσκουλος η ιπποκαστανέα (A.hippocastanum) που είναι ένα απ τα πιο διαδομένο και ανθεκτικά είδη στα κλίματα μας.

Κατάλπα (Catalpa)


Κατάλπα (Catalpa)

Οικογένεια : Βιγνονιίδες (Bignoniaceae)



Γένος με 11 είδη φυλλοβόλων δέντρων που κατάγονται από την Ασία και την Αμερική και μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη πριν από δύο περίπου αιώνες.

Τα περισσότερα απ’αυτά είναι εύρωστα και πολύ ανθεκτικά. Γενικά φτάνουν σε ύψος 15 περίπου μ. και παρουσιάζουν στρογγυλωπή «κόμη» με πολύ πυκνό και διακοσμητικό φύλλωμα. Το καλοκαίρι εμφανίζονται στις άκρες των κλαδιών πολύ διακοσμητικά λουλούδια που παράγουν στη συνέχεια κυλινδρικούς καρπούς οι οποίοι συχνά παραμένουν πάνω στο δέντρο ολόκληρο το χειμώνα. Μπορούν να καλλιεργηθούν μεμονωμένα ή κατά ομάδες ακόμα και στους κήπους των πόλεων καθώς και σε δεντροστοιχίες. Θεραπευόμενον παρ υμίν από πολλού το ξύλον του ελαφρόν πλήν αντέχον εις την υγρασίαν. ( Π.Γ.Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 483 έτος 1914). Δένδρα αναδίδοντα βαρείαν οσμήν δια της τριβής ( Λεξικό Δ. Καββάδα σελίς 1836).    

Είδη και ποικιλίες

Κατάλπα η βιγνονιοειδής (Catalpa bignoides)

Είδος με γρήγορη ανάπτυξη πολύ διαδομένο και γνωστό. Φτάνει σε ύψος 15μ και σε πλάτος («κόμη») 10μ. Ο κορμός του είναι σχετικά κοντός με ξύλο πολύ σκληρό και ανθεκτικό στην υγρασία και ανοιχτοκάστανη φολιδωτή φλούδα.

Έχει μεγάλα καρδιόσχημα και μυτερά ανοιχτοπράσινα φύλλα τα οποία είναι χνουδωτά στην κάτω επιφάνεια και αναδίδουν όταν τριφτούν μια έντονη δυσάρεστη μυρωδιά. Τον Ιούλιο παρουσιάζει άσπρα λουλούδια με κίτρινες κηλίδες και πορφυρόχρωμο το εσωτερικό τμήμα ενωμένα σε όρθιες φόβες μήκους 20-25εκατ. Οι καρποί έχουν σχήμα κηλινδρικής κάψας μήκους 15-50εκατ και μένουν στο δέντρο σ’ολη τη διάρκεια του χειμώνα. Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες από τις οποίες αναφέρουμε τη «Χρυσή» (Aurea) με χρυσοκίτρινα φύλλα, τη «Hochei» με όμορφο ασπροκίτρινο φύλλωμα τη «Νάνα» που φτάνει σε ύψος 6μ και χαρακτηρίζεται από πυκνό και συμπαγές φύλλωμα και στρογγυλωπή «κόμη».

Κατάλπα η μπουνγκειος (Catalpa bungei)

Μικρό δέντρο που κατάγεται από την Κίνα. Φτάνει σε ύψος 5 μόνο μ. Τα φύλλα είναι βαθυπράσινα στην επάνω επιφάνεια και πιο ανοιχτόχρωμα στην κάτω. Τα λουλούδια έχουν άσπρη στεφάνη με κοκκινοπόρφυρες κηλίδες και παρουσιάζονται ενωμένα σε ομάδες μέχρι 12 μαζί.

Κατάλπα η φαργκέσειος (Catalpa fargesii)

Το είδος αυτό παρουσιάζει «βελουδένια» φύλλα και ροζ λουλούδια με μαυριδερές κηλίδες. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Μάιο.

Κατάλπα η υβριδιακή (Catalpa hybrida)

Πρόκειται για είδος εξαιρετικά εύρωστο. Η ποικιλία «Πορφυρή» («Purpurea») έχει πολύ διακοσμητικό σκούρο κόκκινο –πορφυρό φύλλωμα.

Κατάλπα η κομψή (Catalpa speciosa) (Western Catalpa )

Είναι το πιο μεγάλο είδος του γένους μπορεί να φτάσει σε ύψος 40μ. Καλλιεργείται κυρίως για το ξύλο του που είναι πολύ ανθεκτικό στην υγρασία. Ο κορμός καλύπτεται από κοκκινωπό φολιδωτό φλοιό. Τα φύλλα μήκους 30 περίπου εκατ. είναι γυαλιστερά στην επάνω επιφάνεια και χνουδωτά στην κάτω. Τα άσπρα λουλούδια εμφανίζονται τον Ιούνιο-Ιούλιο.



Τεχνική της καλλιέργειας

Οι κατάλπες φυτεύονται το φθινόπωρο ή τον Μάρτιο σε όλα τα εύφορα και κάπως υγρά εδάφη και σε ηλιόλουστες απάνεμες θέσεις. Δεν αντέχουν σε ξερά εδάφη και ψυχρά κλίματα ενώ η ανθοφορία μπορεί να καταστραφεί από τους πολύ δυνατούς ανέμους. Αν το έδαφος δεν είναι κατάλληλο τα φύλλα έχουν την τάση να κιτρινίζουν ή να παίρνουν ένα σκούρο χρώμα.

Πολλαπλασιασμός

Οι κατάλπες μπορούν να πολλαπλασιαστούν με σπόρους. Η σπορά γίνεται την άνοιξη κατά προτίμηση σε ψυχροστρωμνή. Αν έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ ώριμοι σπόροι θα βλαστήσουν σε 2-3 εβδομάδες. Τα μικρά φυτά φτάνουν μέσα σ’ένα χρόνο σε ύψος 50 περίπου εκατ και μεταφυτεύονται στη συνέχεια σε φυτώριο. Οι σπόροι πρέπει να συγκομίζονται από φυτά ηλικίας 30 τουλάχιστον χρόνων αφού ωριμάσουν καλά. Αφήνονται να ξεραθούν και διατηρούνται σε στεγνό περιβάλλον κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Οι κατάλπες μπορούν να πολλαπλασιαστούν και με μοσχεύματα μήκους 8-10 εκατ που λαμβάνονται από ημιώριμους βλαστούς μαζί μ’ένα τμήμα του παλιότερου κλαδιού και φυτεύονται τον Ιούλιο-Αύγουστο σ’ένα μείγμα από τύρφη και άμμο σε ίσα μέρη. Όταν ριζώσουν μεταφυτεύονται σε γλάστρες γεμάτες με κοινό χώμα τύρφη και άμμο και διατηρούνται σε ψυχρό κασόνι όλο το χειμώνα. Τον Απρίλιο του επόμενου χρόνου μεταφέρονται σε φυτώριο όπου διατηρούνται για 2-3 χρόνια και στη συνέχεια φυτεύονται στην οριστική τους θέση.

Ασθένειες και παράσιτα

Οι κατάλπες μπορούν να προσβληθούν από τα κοκκοειδή (ψώρες) που μπορούν να καταπολεμηθούν με διάφορους τρόπους όπως με υποκαπνισμούς υδροκυάνιου (η εφαρμογή του όμως είναι επικίνδυνη για τον ερασιτέχνη κηπουρό) ή με γαλακτοματοποιήσιμο θερινό πολτό σε δόση 2%.

ΚΑΖΟΥΑΡΙΝΑ-ΚΑΣΟΥΑΡΙΝΑ

ΚΑΖΟΥΑΡΙΝΑ-ΚΑΣΟΥΑΡΙΝΑ,


(Casuarina-Beefwood Tree, She-Oak)
Οικογένεια : Καζουαρινίδες (Casuarinaceae)

Γένος με 45 δενδρώδη και θαμνώδη είδη που κατάγονται κυρίως από την Αυστραλία και τη νότια Αφρική. Τα δέντρα αυτά είναι κάπως παράξενα ως προς την εμφάνιση γιατί μοιάζουν σαν να μην έχουν φύλλα. Μια πιο προσεκτική εξέταση όμως αποκαλύπτει ότι είναι μακριά και συγχέονται με τα κλαδιά. Χάρη στην εμφάνιση και τους καρπούς τους οι καζουαρίνες θυμίζουν κάπως τα κωνοφόρα. Δέντρα με γρήγορη ανάπτυξη οι καζουαρίνες χρησιμοποιούνται στο μεσογειακό και ατλαντικό περιβάλλον για ανεμοθραύστες ή για να συγκρατούν θίνες. Εισήχθησαν στην χώρα μας από τον Π.Γ.Γεννάδιο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Παρ΄ημίν θεραπεύονται τα από 80 ετίας εισαχθέντα υπό του Γενναδίου είδη, Καζουαρίνα η εκουιζετόφυλλη (Casuarina equisetifolia), Καζουαρίνα η Κουννιγχαμιάνιος (Casuarina Cunnincamiana η tenuifolia), Καζουαρίνα η ευθυτενής (Casuarina stricta), Καζουαρίνα η Σπειροειδής (Casuarina torulosa Dry), Καζουαρίνα η Σουματριανή (Casuarina sumatrana Jungh), ( Δημ. Σ. Καββάδας Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν τόμος IV, σελίς 1827- Π.Γ. Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 476).

Είδη και ποικιλίες
Καζουαρίνα η ιππουριδοειδής η εκουιζετόφυλλη (Casuarina equisetifolia)
Το ειδος αυτό που μπορεί να φτάσει το ύψος των 20μ κατάγεται από την Αυστραλία. Έχει πλαγιόκλαδη «κόμη» που αποτελείται από ευλύγιστα κλαδιά στα οποία φέρονται τα φύλλα όμοια με τα φύλλα του εκουιζέτου (ιππουρίδας). Τα λουλούδια δεν παρουσιάζουν κανένα διακοσμητικό ενδιαφέρον αλλά παράγουν καρπούς όμοιους με τα κουκουνάρια των κωνοφόρων. Το είδος αυτό είναι το πιο διαδομένο.
Καζουαρίνα η ευθυτενής (Casuarina stricta η quadrifolia)
Μοιάζει πολύ με το προηγούμενο είδος. Κατάγεται από την Αυστραλία και έχει περιορισμένες διαστάσεις (μέχρι 10μ ύψος) και πιο σκούρο φύλλωμα.

Τεχνική της καλλιέργειας
Τα φυτά αυτά σε σχέση με την προέλευση τους αναπτύσσονται καλά στα θερμά κλίματα παρ’όλο που αντέχουν αρκετά στους ήπιους χειμώνες. Σε αντιστάθμισμα μπορούν να ανεχθούν αμμώδη εδάφη που βρίσκονται κοντά στη θάλασσα. Γι’αυτό είναι πολύτιμα στις παράκτιες ζώνες όπου χρειάζεται να σταθεροποιηθεί το έδαφος με τις ρίζες τους οι καζουαρίνες βοηθούν στην αντιμετώπιση της διαβρώσεως. Ανέχονται το κλάδεμα και κόβονται για να ανανεωθεί το γέρικο ξύλο.

Πολλαπλασιασμός
Οι καζουαρίνες πολλαπλασιάζονται με σπορά που μπορεί να γίνει τόσο σε φυτώριο όσο και κατευθείαν στην οριστική θέση το φθινόπωρο. Εκείνες που σπέρνονται σε φυτώριο είναι έτοιμες για το φύτεμα στην οριστική τους θέση ύστερα από δύο χρόνια.

ΚΕΛΤΙΣ (Celtis), Nettle-Tree, Micoculier, Zurgelbaum

ΚΕΛΤΙΣ (Celtis), Nettle-Tree, Micoculier, Zurgelbaum.

Οικογένεια : Ουλμίδες (Ulmaceae)
Κοινά ονόματα: μελικοκιά, μελικουκιά, μικροκουκιά, κεράδα (Ζάκυνθος), κοκκονία (Κύπρος)

Το γένος Κελτίς περιλαμβάνει 80 είδη φυλλοβόλων δέντρων και θάμνων τα περισσότερα από τα οποία αναπτύσσονται στο βόρειο ημισφαίριο εκτός από μερικά που βρίσκονται στη νότια Αφρική. Μόνο δεκαπέντε περίπου είδη αναπτύσσονται στις εύκρατες ζώνες ενώ όλα τ’αλλα είναι τροπικά και υποτροπικά φυτά. Στο δικό μας γεωγραφικό πλάτος καλλιεργούνται κανονικά μόνο τρία είδη. Έχουν ωοειδή –λογχοειδή εναλλασσόμενα φύλλα με μακρύ μίσχο. Τα λουλούδια μεμονωμένα ή ενωμένα σε ομάδες είναι τελείως ασήμαντα από διακοσμητική άποψη. Οι καρποί σε μέγεθος μπιζελιού είναι δρύπες με σκληρό πυρήνα και παραμένουν πάνω στο δέντρο ακόμα και μετά την πτώση των φύλλων. Τα είδη αυτά μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη τον 18ο αιώνα και έχουν εγκλημτιστεί καλά στα κλίματα μας όπου καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικά δέντρα στα πάρκα. Επίσης χάρη στην ανθεκτικότητα τους στη μολυσμένη ατμόσφαιρα των πόλεων χρησιμοποιούνται και σαν δέντρα δεντροστοιχιών. Το είδος Κελτίς η δυτική (C.occidentalis) καλλιεργείται λιγότερο παρ’ολο που είναι πολύ καλλωπιστικό κυρίως το φθινόπωρο που τα φύλλα του αποκτούν ένα όμορφο κίτρινο –χρυσαφί χρώμα. Η Κελτίς η νότιος (C.australis) παράγει εδώδιμες αν και άνοστες δρύπες.

Είδη και ποικιλίες
Κέλτις η νότιος (Celtis australis), κν. Μελικοκιά.
Απαντά αυτοφυής στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, τη δυτική Ασια και μπορεί σε ευνοϊκές συνθήκες να φτάσει σε ύψος 25μ. Πρόκειται για κομψό δέντρο με κοντό κορμό ο οποίος παρουσιάζει αυλακώσεις και λείο, γκρίζο φλοιό όμοιο με της οξυάς με τη διαφορά ότι αύτος συχνά εμφανίζει φελλώδη «μάτια». Έχει εύρωστο και καλά αναπτυγμένο ριζικό σύστημα. Η κόμη πλάτους 10 περίπου μ και στρογγυλωπή με οριζόντια χαμηλά κλαδιά είναι πολύ συμπαγής και μοιάζει σαν μια αδιαπέραστη μάζα από φύλλα. Τα δευτερεύοντα κλαδιά είναι κυρτά προς τα κάτω και τα φύλλα ελλειπτικά –ωοειδή και μερικές φορές λογχοειδή είναι ζαρωμένα και βαθυπράσινα στην επάνω επιφάνεια και γκρίζα χνουδωτά στην κάτω. Παράγει σφαιρικούς καρπούς των οποίων το χρώμα είναι κιτρινωπό το καλοκαίρι αλλά γίνεται σκούρο –ιώδες σχεδόν μαύρο την εποχή της ωριμάνσεως το φθινόπωρο. Αυτό το δέντρο δεν αναπτύσσεται σε μεγάλα υψόμετρα. Υπάρχει μια αυτοφυής ποικιλία η «Ποικιλόχρωμη» (Variegata) που τα φύλλα της έχουν κίτρινες κηλίδες.
Κέλτις η δυτική (Celtis occidentalis).
 Κατάγεται από την βορειοαναταλική Αμερική όπου συνήθως φτάνει σε ύψος 25μ ενώ μερικές φορές μπορεί να ξεπεράσει τα 40μ. Γενικά είναι πιο ανθεκτικό από το προηγούμενο και επίσης αναπτύσσεται πιο γρήγορα απ’αυτό. Έχει πολύ πλατιά κόμη και φλοιό με φελλοποιημένες εξάρσεις. Τα νεαρά κλαδιά είναι λιγότερο εύθραυστα ενώ τα φύλλα ξεχωρίζουν για το πιο ανοιχτό χρώμα της κάτω επιφάνειας και για το λεπτό χνούδι που καλύπτει τις νευρώσεις. Οι καρποί αρκετά μεγάλοι και ωοειδείς έχουν ένα πορτοκαλί πορφυρό χρώμα που δημιουργεί μια τέλεια αντίθεση με το χρυσοκίτρινο χρώμα των φθινοπωρινών φύλλων. Η ποικιλία «Audibertiana» έχει πιο μεγάλα και ζαρωμένα φύλλα.
Κέλτις η Τουρνεφόρτειος (Celtis Tournefortii).
 Είδος σπάνιο απαντάται σε χαμηλά υψόμετρα της Πελοποννήσου και της νήσου Κέας, στη Σικελία και Μικρά Ασία.(Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν Δημήτριος Σ. Καββάδας, τόμος IV, σελίς 1856)
Κέλτις η σινική (Celtis sinensis)
Το είδος αυτό που κατάγεται από την Κίνα και την Ιαπωνία φτάνει σε ύψος 20 περίπου μ και παρουσιάζει καρδιόσχημα φύλλα.

Τεχνική της καλλιέργειας
Οι μελικουκιές προτιμούν τα γόνιμα και βαθιά εδάφη αλλά αναπτύσσονται αρκετά καλά και στα ξερά και στα πετρώδη αρκεί να υπάρχει καλή αποστράγγιση. Η έκθεση στον ήλιο βοηθάει την αρμονική και συμπαγή ανάπτυξη της κόμης. Η Κελτίς η νότιος εγκληματίζεται μόνο στα μέρη όπου ευδοκιμεί η ελιά γιατί δεν αντέχει στο κρύο ενώ η Κελτίς η δυτική προσαρμόζεται σε πολύ διαφορετικά κλίματα γι’αυτό το είδος αυτό είναι πολύ πιο διαδομένο από το προηγούμενο. Φυτεύεται την άνοιξη.

Πολλαπλασιασμός
Ο πολλαπλασιασμός της μελικουκιάς γίνεται με σπόρους το φθινόπωρο αλλά και την άνοιξη πάντα στο ύπαιθρο. Γενικά οι σπόροι αργούν να φυτρώσουν και τα νεαρά φυτά μπορούν να μεταφυτευτούν στην οριστική τους θέση μετά από 3-4 χρόνια. Ο καρπός της κατά τι μεγαλύτερος κόκκου πεπέρεως, τρώγεται υπό των παίδων( Π.Γ. Γεννάδιος Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 490).

Κλάδεμα
Η μελικουκιά αν εξαιρέσει κανείς το κόψιμο των ξερών κλαδιών δεν χρειάζεται κανενός είδους κλάδεμα

Ευκάλυπτος (Eucalyptus)

Ευκάλυπτος (Eucalyptus), Gum η Gem -Tree

Οικογένεια : Μυρτίδες (Myrtaceae)

Γένος με 660 είδη αειθαλών δέντρων και δενδρυλλίων που κατάγονται από την Αυστραλία απ’οπου μεταφέρθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα στη βόρεια Αφρική και στην Ευρώπη ιδιαίτερα στις μεσογειακές περιοχές. Ο πρώτος εισαγαγών την Ευκάλυπτον εις την Ελλάδα είναι ο καθηγητής Ορφανίδης. Ούτος τω 1864 εκαλλιέργησεν την σφαιριόκαρπον Ευκάλυπτον εις τον παρά τας Αθήνας Βοτανικόν κήπον, αλλά κατά την ομολογία του (Γεωπονικά Α΄σελ.186) ουχί μετά πλήρους επιτυχίας, (Π. Γ. Γεννάδιος Λεξικόν φυτολογικόν σελίς 383).
Το γένος αυτό περιλαμβάνει φυτά με πολύ διαφορετικές διαστάσεις : από δενδρύλλια που δεν ξεπερνούν το ύψος των 3μ ως πανύψηλα δέντρα όπως ο Ευκάλυπτος ο βασιλεύων (Eucalyptus regnans) που μπορεί να ξεπεράσει τα 100μ.Επίσης στο γένος αυτό ανήκουν είδη ανθεκτικά και ευαίσθητα στο κρύο κατάλληλα για όλες τις κλιματικές συνθήκες από τις ερήμους ως τα τροπικά δάση και τις ψυχρές αλπικές περιοχές.

Στους κήπους καλλιεργούνται γενικά τα ανθεκτικά είδη που μπορούν να διαμορφωθούν σε δέντρα ή σε θάμνους φυτεμένα μεμονωμένα ή σε φράχτες και κλαδεμένα στο επιθυμητό σχήμα ή κομμένα στη βάση για να ευνοηθεί η ανάπτυξη των δυνατών παραφυάδων. Εξάλλου μερικά είδη με γρήγορη ανάπτυξη όπως ο Ευκάλυπτος ο σφαιρικός (E.globulus) χρησιμοποιούνται στις αναδασώσεις για να σχηματίζουν ανεμοθραύστες καθώς και για την αποστράγγιση ελωδών εδαφών κυρίως στις μεσογειακές περιοχές.

Τα κλαδιά του ευκάλυπτου περιζήτητα για τον όμορφο χρωματισμό των φύλλων και για το χαρακτηριστικό άρωμα των λουλουδιών εμφανίζονται συχνά στις συνθέσεις των ανθοκόμων. Τα φύλλα αντίθετα συγκομίζονται για τις ιδιότητες του λαδιού που περιέχουν σαν βάλσαμο το οποίο βρίσκει πολλές χρήσεις. Επίσης το ξύλο είναι πολύτιμο και χρησιμοποιείται τόσο στην επιπλοποία όσο και στις οικοδομές καθώς και για την παραγωγή χαρτιού. Τέλος μερικά είδη ευκαλύπτου είναι θαυμάσια μελιτοφόρα φυτά που διατηρούν επίσης και τις άλλες φαρμακευτικές ιδιότητες του γένους. Τα δενδρώδη είδη έχουν πολύ διακλαδισμένη κόμη και κρεμάμενα δρεπανόμορφα φύλλα. Η φλούδα είναι πολύ διακοσμητική: παρουσιάζεται πράγματι άσπρη ή χρωματιστή στα νεαρά κλαδιά και στους βλαστούς ενώ στα γέρικα δέντρα 4-5 χρόνων τουλάχιστον το ρυτίδωμα του κορμού και των κύριων κλαδιών σπάζει αποκαλύπτοντας την από κάτω φλούδα και σχηματίζοντας έτσι άσπρες ή κρεμ κηλίδες που με τον καιρό σκουραίνουν. Η ανθοφορία των ανθεκτικών ειδών είναι πολύ πλούσια και διακοσμητική. Παρατηρείται το καλοκαίρι αλλά μόνον ύστερα από 4-6 χρόνια αναπτύξεως. Τα μπουμπούκια σχηματίζονται ενωμένα σε ομάδες στη μασχάλη των φύλλων και ανοίγουν μόνο όταν το γενετικό σύστημα είναι έτοιμο για γονιμοποίηση. Τα λουλούδια πλάτους 1-2 εκατ. έχουν ευχάριστο άρωμα και αποτελούνται από θυσάνους στημόνων με άσπρα ή άσπρα –κρεμ νημάτια. Οι καρποί έχουν το σχήμα κάψας με το επάνω μέρος διαιρεμένο σε 3-5 κυψέλες. Τα είδη που καλλιεργούνται σαν θάμνοι παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον φύλλωμα που αποτελείται από φύλλα τα οποία έχουν σχήμα χρώμα και θέση διαφορετική από τα ενήλικα : είναι συνήθως αντίθετα και άμισχα με στρογγυλωπό σχήμα και παράγονται από το φυτό σε περιορισμένο αριθμό ή συνέχεια για αρκετά χρόνια (πράγματι η εμφάνιση των ενήλικων φύλλων μπορεί να πραγματοποιηθεί ξαφνικά και χρειάζεται μια βαθμιαία περίοδος μεταμορφώσεως ενός ή περισσότερων χρόνων. Για να επιμηκυνθεί η παραγωγή νεανικών φύλλων είναι απαραίτητο να ευνοηθεί ο συνεχής σχηματισμός καινούργιων κλαδιών πράγμα που πετυχαίνεται με ετήσιο κλάδεμα του φυτού στο επίπεδο του εδάφους και με κανονικά κορυφολογήματα. Τα λιγότερα ανθεκτικά είδη καλλιεργούνται σε γλάστρα ή σε παρτέρια όπου το κλίμα είναι αρκετά ήπιο.

Είδη και ποικιλίες
Ευκάλυπτος ο κοκκοφόρος (Eucalyptus coccifera )
Είναι ένα ανθεκτικό είδος κατάλληλο και για ζώνες όπου φυσούν δυνατοί άνεμοι. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για φράχτες ή να καλλιεργηθεί σαν θάμνος. Το ενήλικο δέντρο φτάνει το ύψος των 15-20μ και αναπτύσσει «κόμη» πλάτους 3-9μ. Η φλούδα του κορμού είναι λεία, χρώματος άσπρου ή ωχρού –γκρίζου. Οι βλαστοί είναι άσπροι με τεφρογάλανες αποχρώσεις. Το φύλλωμα αποτελείται από ελλειπτικά νεαρά φύλλα πράσινα ή ελαφρά γαλαζωπά που σχηματίζονται σε τυλώδη κλαδιά για μια περίοδο 1-2 περίπου χρόνων. Τα ενήλικα φύλλα είναι αντίθετα χοντρά και λογχοειδή χρώματος πράσινου ή γλαυκού. Η ανθοφορία είναι πολύ άφθονη και παρατηρείται τον Μαίο-Ιούνιο.
Ευκάλυπτος ο νταλρυμπλεάνειος (Eucalyptus dalrympleana)
Είναι ένα είδος ανθεκτικό με γρήγορη που μπορεί να διαμορφωθεί σε δέντρο φτάνοντας τα 10-15μ ύστερα από δέκα περίπου χρόνια ή σε θάμνο με ετήσιο κλάδεμα. Ο κορμός και τα κύρια κλαδιά έχουν άσπρη ή κρεμ φλούδα που με τον καιρό γίνεται ροζ ή καστανή. Το δέντρο παρουσιάζει κόμη διαμέτρου 3μ. με ανοιχτό πράσινο φύλλωμα που αποτελείται από κρεμάμενα προς τα κάτω ενήλικα φύλλα ανοιχτά πράσινα. Τα νεαρά φύλλα είναι αντίθετα ωοειδή, βαθυπράσινα ή πρασινογάλανα και παράγονται για 2-3 χρόνια. Τα λουλούδια είναι άπρα και εμφανίζονται τον Οκτώβριο-Νοέμβριο ενωμένα σε ομάδες των 3.
Ευκάλυπτος ο φικόφυλλος (Eucalyptus ficifolia). Είναι ένα ευαίσθητο είδος που μπορεί να καλλιεργηθεί στις ζώνες με ήπιο κλίμα. Τα ενήλικα δέντρα 20 περίπου χρόνων φτάνουν το ύψος των 15μ και έχουν κόμη πλάτους ως 3μ. Η φλούδα του κορμού είναι τυλώδης και σκούρα. Το φύλλωμα αποτελείται από ωοειδή ή λογχοειδή νεαρά φύλλα μήκους 7-12 εκατ έμμισχα και από φύλλα μήκους 15 εκατ. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Αύγουστο.
Ευκάλυπτος ο γλαυκίζων (Eucalyptus glaucesceus). Είναι ένα ανθεκτικό είδος με γρήγορη ανάπτυξη περιζήτητο κυρίως για την ομορφιά του φυλλώματος. Φυτεύεται σε ζώνες προφυλαγμένες από τον άνεμο και μπορεί να αφεθεί ν’αναπτυχθεί σαν δέντρο ή να διαμορφωθεί σα θάμνο. Σαν δέντρο σε 8 χρόνια φτάνει το ύψος των 10μ ενώ σα θάμνος με παραφυάδες φτάνει το ύψος και τη διάμετρο του 1,5μ. Ως τον δεύτερο χρόνο της ζωής του παράγει στρογγυλά και πράσινα νεαρά φύλλα. Στη συνέχεια γίνεται μια βαθμιαία μεταμόρφωση του σχήματος από στρογγυλωπό σε λογχοειδές και τέλος μακρουλό και δρεπανοειδές. Τα ενήλικα φύλλα έχουν μήκος ακόμα και 15εκατ χρώματος γλαυκού ή με ροζ αποχρώσεις. Και η φλούδα διαφέρει ανάλογα με την ηλικία του δέντρου: σε νεαρή ηλικία είναι λεία και πράσινη ή καλλυμένη από ένα άσπρο –γαλάζιο χνούδι ενώ ύστερα από 4-5 χρόνια αναπτύξεως παρουσιάζεται καστανέρυθρη και αρχίζει να αποσπάται αποκαλύπτοντας το από κάτω λείο άσπρο ή τεφρό στρώμα. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Οκτώβριο.
Ευκάλυπτος ο σφαιρικός (Eucalyptus globulus)
Είναι ένα ευαίσθητο είδος που μπορεί να αναπτυχθεί καλά στις εύκρατες –θερμές περιοχές όπου συχνά χρησιμοποιείται για αποξήρανση ελωδών εδαφών. Τα δέντρα 20 περίπου χρόνων φτάνουν το ύψος των 40μ με κόμη πλάτους ως 6μ. Έχει άσπρη –μπλέ φλούδα που με τον καιρό διατηρείται λεία. Παράγει για 2-3 χρόνια νεαρά φύλλα ωοειδή –καρδιόμορφα γλαυκά. Τα ενήλικα φύλλα είναι αντίθετα λογχοειδή –δρεπανόμορφα μήκους ως 50εκατ με μυτερή κορυφή και πράσινο χρώμα. Τα λουλούδια ανοίγουν τον Μαίο- Ιούνιο.
Ευκάλυπτος ο γκούννειος (Eucalyptus gunni)
Γνωστός και σαν Ευκάλυπτος ο πλαγιόκλαδος (Eucalyptus divaricata). Είναι ένα είδος ανθεκτικό με γρήγορη ανάπτυξη. Όταν καλλιεργείται σαν δέντρο φτάνει σε 10 χρόνια το ύψος των 12-14μ με κόμη πλάτους ως 4,5μ. Καλλιεργείται επίσης και σαν θάμνος με παραφυάδες που κλαδεύεται κάθε χρόνο ιδιαίτερα περιζήτητο στους πιο μικρούς κήπους για την ομορφιά του φυλλώματος του. Η φλούδα έχει διάφορα χρώματα : του κορμού και των κύριων κλαδιών είναι λεία ανοιχτή πράσινη ή κρεμ που με τον καιρό αλλάζει σε τεφρό ή καστανότεφρο . Η φλούδα των νεαρών κλαδιών είναι κιτρινοπράσινη, ροζ, κοκκινωπή που τείνει στο καστανό και μερικές φορές γλαυκή. Οι βλαστοί είναι ροζ –γλαυκοί και πράσινοι. Παράγει ως το δεύτερο χρόνο νεανικά φύλλα στρογγυλά πλάτους 6 εκατ και με έναν πολύ διακοσμητικό χρωματισμό που ποικίλλει από το πρασινογάλανο ως το ζωηρό άσπρο – αργυρό. Η μεταμόρφωση των φύλλων από νεαρά σε ενήλικα γίνεται βαθμιαία. Τα φύλλα γίνονται λογχοειδή βαθυπράσινα ή πρασινογάλανα. Τα λουλούδια είναι άσπρα και εμφανίζονται ενωμένα σε ομάδες των 3 των Ιούλιο –Αύγουστο. Το είδος αυτό έχει δημιουργήσει πολλά υβρίδια και είναι ιδιαίτερα διαδομένο στην Αγγλία όπου μπορούν να βρεθούν ωραιότατα δείγματα πολύ εύρωστα.
Ευκάλυπτος ο νιχόλειος (Eucalyptus nicholii).
 Ευαίσθητο ή ημιανθεκτικό φυτό φτάνει το ύψος των 6μ και διάμετρο της κόμης 2μ ύστερα από πέντε χρόνια καλλιέργειας. Μπορεί να καλλιεργηθεί και σαν θάμνος με ετήσιο κλάδεμα για διακόσμηση βραγιών φτάνοντας το ύψος του 1,5μ και τη διάμετρο του 1,2μ. Οι βλαστοί και τα φύλλα στο στάδιο του σχηματισμού του είναι πορφυρόχρωμοι σκεπασμένοι από λευκωπό χνούδι. Παράγει νεαρά φύλλα μήκους 5 εκατ βαθυπράσινα ή γλαυκά. Τα ενήλικα όμως φύλλα είναι βαθυπράσινα αλλά πιο μακριά.
Ευκάλυπτος ο νιφόφιλος (Eucalyptus niphophila).
Είναι ένα ανθεκτικό είδος πολύ διακοσμητικό χάρη στην εξαιρετική ομορφιά του φυλλώματος και τον ποικίλλο χρωματισμό της φλούδας του. Μπορεί να καλλιεργηθεί και σε ζώνες όπου φυσούν άνεμοι και φτάνει σε 10 χρόνια ως το ύψος και τη διάμετρο των 10μέτρων. Η ανάπτυξη είναι αρχικά αργή αλλά ύστερα από μια ορισμένη περίοδο το φυτό αυξάνεται κατά 1μ το χρόνο. Η φλούδα είναι άσπρη –γαλάζια στα πιο νεαρά φυτά ενώ τα φυτά ηλικίας 4-5 χρόνων έχουν καστανέρυθρη φλούδα που αποσπάται κάθε χρόνο το φθινόπωρο αποκαλύπτοντας έτσι το από κάτω άσπρο –κρεμ ανοιχτό στρώμα που με τη σειρά του παίρνει διάφορους χρωματικούς τόνους με το πέρασμα του χρόνου. Εξάλλου τα νεαρά κλαδιά είναι άσπρα –γαλάζια σκεπασμένα από ένα λευκό –μπλε χνούδι ενώ το χειμώνα παρουσιάζουν έναν όμορφο κόκκινο λαμπρό χρωματισμό.
Το φύλλωμα αποτελείται αποκλειστικά σχεδόν από ενήλικα φύλλα λογχοειδή και λεπτά με ανοιχτό πράσινο ή γλαυκό χρώμα. Σε νεαρή ηλικία έχουν αντίθετα χρώμα πορτοκαλί ή ανοιχτό μαονένιο όπως και οι βλαστητικές κορυφές. Τα λουλούδια ανοίγουν τον Ιούνιο ενωμένα σε βότρεις 7-15 τον αριθμό. Τα ακολουθούν καρποί σκεπασμένοι από ένα άσπρο –μπλε χνούδι.
Ευκάλυπτος ο μικρανθής (Eucalyptus parviflora)
Είναι ένα ανθεκτικό είδος με γρήγορη ανάπτυξη κατάλληλο και για ασβεστώδη εδάφη. Όταν διαμορφώνεται σε δέντρο φτάνει ύστερα από 20 χρόνια το ύψος των 10 και πλέον μέτρων και τη διάμετρο των 4,5μ. Μπορεί να διαμορφωθεί και σε σχήμα χαμηλού θάμνου και τότε φτάνει το ύψος των 2μ και τη διάμετρο του 1,2-1,5μ. Το φυτό παράγει για ένα χρόνο περισσότερα νεανικά ωοειδή φύλλα μήκους 2,5εκατ και πλάτους 1εκατ χρώματος πράσινου ή γλαυκού. Στη συνέχεια εμφανίζονται τα ενήλικα φύλλα έμμισχα σε αντίθετη σχεδόν θέση μήκους 7-8 εκατ και πλάτους 1εκατ. Η φλούδα είναι λεία και θαμπή γκρίζα που με τον καιρό γίνεται καστανή. Τα λουλούδια ανοίγουν τον Ιούλιο-Αύγουστο ενωμένα σε ομάδες των 3-7 και είναι άσπρα.
Ευκάλυπτος ο ολιγανθής (Eucalyptus pauciflora).
Ανθεκτικό είδος όμοιο με τον Ευκάλυπτο των νιφόφιλο γνωστό και με το όνομα Ευκάλυπτος ο δερματώδης (Eucalyptus coriacea). Έχει σκουροκόκκινους ή κίτρινους πορτοκαλιούς βλαστούς που αλλάζουν σε άσπρο –γαλάζιο. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Ιούνιο και τα λουλούδια είναι άσπρα ενωμένα σε ομάδες 5-9. Το φυτό που διαμορφώνεται σε δέντρο φτάνει ύστερα από 20 χρόνια το ύψος των 30μ και τη διάμετρο των 6μ. Σαν θάμνος αναπτύσσεται ως τα 2μ και φτάνει τη διάμετρο του 1,5μ.
Η ποικιλία Ευκάλυπτος ο ολιγανθής νάνος (Eucalyptus pauciflora nana)
είναι χαμηλότερη με ανοιχτά πράσινα, λογχοειδή φύλλα και προσφέρει μια ιδιαίτερα πλούσια ανθοφορία. Τα άσπρα λουλούδια εμφανίζονται τον Ιούνιο ενωμένα σε ομάδες 5-22. Οι μέσες διαστάσεις του φυτού σε ηλικία 20 χρόνων είναι : ύψος 6μ διάμετρος 2μ. Σε θαμνώδη μορφή έχει ύψους 1,2μ και ίδια διάμετρο.
Ευκάλυπτος ο περρινιάνειος (Eucalyptus perriniana).
Είναι ένα ανθεκτικό φυτό ιδιαίτερα κατάλληλο για να καλλιεργείται σαν ψηλός ή χαμηλός θάμνος. Παράγει για 2περίπου χρόνια νεανικά φύλλα, στρογγυλωπά με όμορφο χρώμα λεβάντας πορφυρό μόλις εμφανίζονται όπως και τα ενήλικα φύλλα που όμως είναι επιμήκη και κρεμάμενα προς τα κάτω. Η φλούδα του κορμού παρουσιάζεται αρχικά λεία γλαυκή ή πράσινη ενώ μετά τον 4ο χρόνο αρχίζει να αποσπάται και να παρουσιάζει καστανές κηλίδες. Παράγει άσπρα λουλούδια ενωμένα ανα 3 που ανοίγουν τον Ιούλιο-Αύγουστο και στα νέα φυτά.
Ευκάλυπτος ο πολυάνθεμος (Eucalyptus polyanthemos).
Γνωστό και σαν Ευκάλυπτος ο λεύκινος (Eucalyptus populnea) είναι ένα είδος με αργή ανάπτυξη κατάλληλο για ζεστές και ανεμόπληκτες ζώνες που έχουν αρκετά υψηλές ελάχιστες θερμοκρασίες. Σε 20 χρόνια φτάνει και ξεπερνά το ύψος των 12-15μ και αναπτύσσει κόμη πλάτους ως 6μ. Η φλούδα είναι σκούρα και δεν αποκολλάται. Το φύλλωμα είναι γλαυκό αποτελούμενο από νεανικά φύλλα στρογγυλά ή λογχοειδή με πολύ μακριούς μίσχους.
Παρουσιάζει τον Ιούνιο –Ιούλιο μικρά άσπρα λουλούδια ενωμένα σε μασχαλιαία σκιάδια.
Ευκάλυπτος ο κονιορτώδης (Eucalyptus pulverulenta)
Είναι ένα ανθεκτικό φυτό με όρθια μορφή που όταν διαμορφώνεται σε χαμηλό θάμνο εμφανίζει διακοσμητικό ενδιαφέρον. Η φλούδα είναι άσπρη λεία και γυαλιστερή και ύστερα από μερικά χρόνια αρχίζει να αποσπάται αποκαλύπτοντας το από κάτω στρώμα χρώματος κρεμ και καστανού. Τα νεανικά και τα ενήλικα φύλλα δεν παρουσιάζουν πολύ διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά : και τα δύο είναι ωοειδή και καλύπτονται από ένα άσπρο –αργυρόχρωμο χνούδι που εξαφανίζεται με τον καιρό. Τα λουλούδια τα οποία ανοίγουν τον Απρίλιο –Μαίο ενωμένα σε ομάδες των 3 είναι ανοιχτά κρεμ. Το φυτό φτάνει το ύψος των 5,5μ και τη διάμετρο του 1,5μ σε 4 χρόνια. Σαν χαμηλός θάμνος φτάνει το ύψος και τη διάμετρο των 2μ.
Ευκάλυπτος ο βασιλεύων (Eucalyptus reguans).
Είναι το πιο μεγάλο είδος και ένα από τα πιο ψηλά δέντρα του κόσμου : φτάνει πράγματι το ύψος των 100 μέτρων. Δεν καλλιεργείτε στην Ευρώπη.
Ευκάλυπτος ο σιδηρόξυλος (Eucalyptus sideroxylon)
Είναι ένα είδος που καλλιεργείται σε ζώνες με ήπιο χειμωνιάτικο κλίμα και κατά προτίμηση με άφθονες βροχές ακόμα και σε φτωχά και άγονα εδάφη. Ο κορμός έχει ανθεκτική φλούδα χρώματος σκούρου κόκκινου ή μαύρου και παρουσιάζει διακλαδώσεις μονάχα στο επάνω τμήμα. Έχει αντίθετα νεαρά φύλλα γραμμοειδή ή μακρουλά και ενήλικα φύλλα εναλλασσόμενα λογχοειδή μήκους ως 10εκατ και πλάτους 2 περίπου εκατ. εφοδιασμένα με μίσχο. Η ανθοφορία παρατηρείται τον Μάιο –Ιούνιο και αντίθετα με τα περισσότερα είδη παρουσιάζει έναν ευχάριστο χρωματισμό. Τα λουλούδια πράγματι έχουν άσπρους –κρεμ ή ροζ-κόκκινους στήμονες. Ανοίγουν ενωμένα σε σκιάδια. (3-7)
Ευκάλυπτος ο λαγηνοφόρος (Eucalyptus urnigera)
Είναι ένα ανθεκτικό είδος που σε ηλικία 4 χρόνων φτάνει το ύψος των 5μ και τη διάμετρο των 4μ. Έχει νεανικά και ενήλικα φύλλα βαθυπράσινα γυαλιστερά και με μορφή και διάταξη όμοιες με εκείνα του Ευκάλυπτου του γκούννειου (E gunni) αλλά με μεγαλύτερες διαστάσεις.
Το χρώμα της φλούδας είναι αρχικά ομοιόμορφο άσπρο-κρεμ ή πολύ ανοιχτό πράσινο. Στην συνέχεια εμφανίζονται καστανέρυθρες κηλίδες . Η ανθοφορία παρατηρείται τον Ιούλιο-Αύγουστο με κρεμ λουλούδια πλάτους 2,5εκατ και ενωμένα σε ομάδες των 3. Τα ακολουθούν οι καρποί με σχήμα λαγηνιού πράσινοι και γυαλιστεροί. Η ποικιλία Ευκάλυπτος ο λαγηνοφόρος γλαυκός (Eucalyptus umigera glauca) παρουσιάζει τεφρογάλανα νεανικά και γλαυκά ή βαθυπράσινα ενήλικα.
Ευκάλυπτος ο εύκαμπτος (Eucalyptus viminalis)
Είναι ένα ανθεκτικό είδος με γρήγορη ανάπτυξη που φτάνει σε ηλικία 20 χρόνων το ύψος των 45μ και τη διάμετρο των 10μ. Η φλούδα του κορμού μπορεί να είναι ανθεκτική, σκούρα και χοντρή ή λεία χρώματος ωχρού –γκρίζου και να σπάζει σε φολίδες όπως σε άλλα είδη. Τα κλαδιά κρέμονται προς τα κάτω και έχουν αντίθετα νεανικά φύλλα άμισχα ανοιχτότεφρα μήκους 8-10 εκατ και πλάτους 2-3εκατ. Τα ενήλικα είναι εναλλασσόμενα λογχοειδή μήκους από 10ως 20εκατ. και πλάτους 2-4 εκατ. εφοδιασμένα με μίσχο. Τα λουλούδια είναι άσπρα ενωμένα σε ομάδες των 3 και ανοίγουν από τον Μάιο ως τον Αύγουστο.

Τεχνική της καλλιέργειας
Οι ευκάλυπτοι είναι δέντρα με γρήγορη γενικά ανάπτυξη κατάλληλα για όλα τα δροσερά και με καλή αποστράγγιση εδάφη τόσο όξινα όσο και ουδέτερα ή στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμα και ασβεστώδη. Αναπτύσσονται αντίθετα με δυσκολία στις πολύ άγονες ζώνες ή στα βαριά εδάφη. Φυτεύονται τον Ιούνιο-Ιούλιο σε προφυλαγμένες και ηλιόλουστες θέσεις. Σ’ολη την διάρκεια του καλοκαιριού είναι απαραίτητο να ποτίζονται με αφθονία προπάντων τα φυτά που δεν είναι ακόμα καλά ανεπτυγμένα. Επειδή δεν αντέχουν τη μεταφύτευση είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούνται νεαρά φυτά ύψους 30-40 εκατ. και να φυτεύονται στην οριστική θέση με τις ρίζες τυλιγμένες μέσα σε μπάλα χώματος. Πριν από την μεταφύτευση αν το έδαφος είναι φτωχό θα πρέπει να πλουτίζεται το χώμα με νωπή τύρφη και οστεάλευρο. Τα μικρά φυτά παραχώνονται ως 5εκατ πάνω από το «λαιμό». Οι ρίζες καλύπτονται τελείως και το έδαφος διατηρείται υγρό. Οι ευκάλυπτοι μπορούν να καταστραφούν από τον άνεμο προπάντων τα πιο νεαρά φυτά. Είναι απαραίτητο κατά συνέπεια εκτός από μια προφυλαγμένη τοποθεσία να στηρίζονται με πασσάλους στα πρώτα 5-6χρόνια της καλλιέργειας : το μικρό φυτό στερεώνεται γερά σε ένα καλάμι που με τη σειρά του δένεται σε 3 ανθεκτικούς πασσάλους καρφωμένους στο έδαφος σε απόσταση 40 εκατ από το φυτό. Υστερα από 2-3 χρόνια το φυτό δένεται κατευθείαν στους πασσάλους (θα πρέπει να ελέγχονται τα δεσίματα κατά την ανάπτυξη για να μην είναι πολύ σφιχτά.)
Επίσης οι ευκάλυπτοι υποφέρουν από το κρύο γι’αυτό και είναι απαραίτητο προπάντων στα πρώτα χρόνια της καλλιέργειας να προστατεύεται η βάση του στελέχους με άχυρα πανιά ή άλλο υλικό κατά την διάρκεια του χειμώνα. Το φυτό μπορεί επίσης να προστατευτεί με ένα πλαστικό φύλλο στερεωμένο σε τέσσερις πασσάλους τοποθετημένους γύρω από το στέλεχος. Τα φυτά που φαίνονται νεκρά εξαιτίας του παγετού δεν πρέπει πάντοτε να ξεριζώνονται : πράγματι μπορούν να έχουν ακόμα ζωντανές τις ρίζες και να αναπτύξουν νέους βλαστούς στη βάση.
Τα ευαίσθητα είδη καλλιεργούνται σε γλάστρες και χρησιμοποιούνται γενικά σαν φυτά για φύλλωμα. Διατηρούνται στο ύπαιθρο κατά την διάρκεια του καλοκαιριού και μεταφέρονται σε ψυχρό θερμοκήπιο σε ελάχιστη θερμοκρασία 40C όταν αρχίζουν τα πρώτα κρύα.
Γενικά χρησιμοποιούνται δοχεία διαμέτρου 15-20εκατ γεμάτα με ένα μείγμα με βάση κηπόχωμα, κοινό χώμα, τύρφη και άμμο. Στη συνέχεια μπορείτε να τους αλλάξετε γλάστρα ανάλογα με την ανάπτυξη τους αρκεί να διατηρούνται πάντοτε οι ρίζες τυλιγμένες από την μπάλα του χώματος τους. Τα ποτίσματα θα πρέπει να είναι άφθονα αλλά να αποφεύγονται τα λιμνάζοντα νερά που μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στο ριζικό σύστημα. Η έκθεση πρέπει να είναι προφυλαγμένη και ηλιόλουστη.

Πολλαπλασιασμός
Οι ευκάλυπτοι πολλαπλασιάζονται με σπόρους. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς την προέλευση των σπόρων για να έχει φυτά καλά εγκλιματισμένα. Τα καλύτερα αποτελέσματα πετυχαίνονται με τη χρησιμοποίηση σπόρων από φυτά που καλλιεργούνται σε κλίμα όμοιο μ’εκείνο της νέας καλλιέργειας. Οί καρποί σε σχήμα κάψας ωριμάζουν μόνο ένα χρόνο μετά την ανθοφορία. Στη συνέχεια οι συγκομισμένοι καρποί διατηρούνται σε στεγνό περιβάλλον όπου θα ανοίξουν. Η σπορά πραγματοποιείται για τα ανθεκτικά είδη τον Φεβρουάριο –Μάρτιο. Χρησιμοποιούνται κασόνια γεμάτα με το κατάλληλο μείγμα για σπόρους ή με οποιοδήποτε άλλο ελαφρό μείγμα και καλύπτονται με τζάμια ή άλλα υλικά. Τα κασόνια θερμαίνονται ύστερα από κάτω ώσπου να φτάσουν μια σταθερή θερμοκρασία 13-15οC. H σπορά είναι επιφανειακή και η βλάστηση γίνεται γενικά ύστερα από 2 εβδομάδες. Μερικά είδη όπως ο Ευκάλυπτος ο κοκκοφόρος (E.coccifera) o Ευκάλυπτος ο νιφόφιλος (E.niphophila) και ο Ευκάλυπτος ο ολιγανθής (E.pauciflora) χρειάζονται αντίθετα μια περίοδο προετοιμασίας 6-8 εβδομάδων κατά τη διάρκεια των οποίων οι σπόροι στρωματώνονται σε υγρό και ψυχρό περιβάλλον. Όταν αρχίζει η βλάστηση ανοίγονται τα κασόνια κλείνει η θέρμανση και αρχίζουν τα κανονικά ποτίσματα για να διατηρείται το μείγμα υγρό. Μια πρώτη μεταφύτευση πραγματοποιείται όταν τα μικρά φυτά έχουν τέσσερα φύλλα χρησιμοποιώντας δοχεία με τύρφη, κοινό χώμα και άμμο που διατηρούνται σε σκιερή θέση για την πρώτη εβδομάδα. Ύστερα μεταφέρονται στον ήλιο και ποτίζονται κανονικά. Τα μικρά φυτά διατηρούνται σε ψυχοστρωμνή κλειστή κατά τις πιο ψυχρές και βροχερές ημέρες ως τον Ιούνιο. Στην περίοδο αυτή τα φυτά θα φτάσουν το ύψος των 15μ περίπου εκατ. και θα είναι απαραίτητο να δεθούν σε στήριγμα. Τον Ιούνιο μπορούν να αρχίσουν να φυτεύονται στην οριστική τους θέση. Για να συνεχιστεί η καλλιέργεια σε γλάστρα η μεταφύτευση θα γίνει αφού τα φυτά φτάσουν το ύψος των 30-40 εκατ. Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν δοχεία διαμέτρου 30 περίπου εκατ γεμάτα με ένα πιο βαρύ μείγμα με βάση κηπόχωμα, κοινό χώμα, τύρφη και άμμο όπως για τη συνηθισμένη καλλιέργεια σε γλάστρα.
Η μεταφύτευση είναι γενικά η πιο λεπτή «επιχείρηση» για το γένος αυτό των φυτών: οι ρίζες πρέπει να αφήνονται πάντοτε τυλιγμένες από την μπάλα του χώματος. Εξάλλου για τα φυτά που καλλιεργούνται σε γλάστρα είναι απαραίτητο να ποτιστεί η μπάλα του χώματος πριν από το φύτεμα στην οριστική θέση και τα ποτίσματα να συνεχίζονται κανονικά ως τις αρχές της περιόδου αναπαύσεως του δέντρου.

Κλάδεμα
Το κλάδεμα είναι μια πολύ σπουδαία εργασία στην καλλιέργεια των ευκαλύπτων που κλαδεύονται κανονικά κάθε χρόνο ή περιοδικά ανάλογα με το είδος διαμορφώσεως. Για να πετύχει κανείς δενδρύλλια, χαμηλούς και υψηλούς θάμνους δέντρα με πατροπαράδοτες διαστάσεις και μορφή είναι απαραίτητες ιδιαίτερες μέθοδοι κλαδέματος. Το δέντρο που αναπτύσσεται με τη φυσική του μορφή παρουσιάζει έναν μόνο κορμό με λίγες και λεπτές διακλαδώσεις καθώς και κορυφή που προέρχεται από τη γρήγορη ανάπτυξη του κορυφαίου βλαστού.
Για να καλλιεργηθεί το φυτό σαν χαμηλός θάμνος είναι απαραίτητο να κλαδεύεται κάθε χρόνο στις αρχές της ανοίξεως και να κόβονται όλα τα κλαδιά στο επίπεδο του εδάφους.
Για να επιτύχει κανείς αντίθετα δενδρύλλια με χαμηλά κλαδιά και δέντρα με πιο περιορισμένες διαστάσεις κόβεται το κεντρικό στέλεχος έτσι που να διατηρήσει μόνο τα κλαδιά του προηγούμενου χρόνου. Το κλάδεμα αυτό πραγματοποιείται κάθε χρόνο τον Ιούνιο ώσπου το δέντρο να έχει κορμό στο επιθυμητό μήκος. Θα πρέπει να διατηρείται σε ισορροπία η ανάπτυξη της «κόμης» με αφαίρεση των βλαστών που τείνουν να αναπτύσσονται περισσότερο από τους άλλους και να ελέγχεται με κλάδεμα όλων των κλαδιών ακόμα και ως το μισό του μήκους τους : έτσι πετυχαίνονται δείγματα με περιορισμένο ύψος και με εύρωστα κλαδιά που αναπτύσσονται κάτω από το ανάστημα του κορμού. Στις ζώνες που είναι εκτεθειμένες στους ανέμους όπου είναι απαραίτητο ένα καλό ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα θα πρέπει να κόβονται τα δέντρα σχεδόν στο επίπεδο του εδάφους την άνοιξη μετά το φύτεμα. Το καλοκαίρι αν θέλει κανείς να καλλιεργήσει το φυτό σαν δέντρο αφήνει έναν μόνο βλαστό στη βάση και αφαιρεί όλους τους άλλους. Διαφορετικά για να σχηματίσετε ένα θάμνο αραιώνετε τους βλαστούς και αφήνετε έναν ορισμένο αριθμό απ’αυτούς. Για τα φυτά που είναι εκτεθειμένα στους ανέμους είναι προτιμότερο να μην αναπτύσσεται υπερβολικά η κόμη :στην περίπτωση αυτή γίνεται ένα ετήσιο κορυφολόγημα την άνοιξη πριν από την αφύπνιση της βλαστήσεως.
Όταν θέλει κανείς να έχει φυτά που να παράγει συνεχώς νεαρά φύλλα θα πρέπει να κόβει όλα τα κλαδιά ηλικίας 1 χρόνου κάθε άνοιξη πριν από την αφύπνιση της βλαστήσεως.
Εξάλλου οι ευκάλυπτοι διαμορφώνονται συχνά σε χαμηλούς θάμνους με κοντούς κορμούς και τότε χρειάζονται ιδιαίτερο κλάδεμα :καθορίζεται το επιθυμητό ύψος του κορμού και κόβονται όλα τα στελέχη που βρίσκονται 15εκατ. πάνω απ’αυτό το ύψος μαζί με όλα τα πλευρικά κλαδιά. Στη συνέχεια αφήνονται μόνο οι βλαστοί που σχηματίζονται στα 15εκατ. από το άκρο του κορμού και αφαιρούνται όλοι οι άλλοι. Για να διατηρηθεί η μορφή αυτή είναι απαραίτητο να αφαιρούνται κάθε χρόνο την άνοιξη και όλοι βλαστοί που εμφανίζονται στο άκρο του κορμού και να περιορίζεται η υπερβολική ανάπτυξη μερικών κλαδιών με κορυφολόγημα ή κόψιμο τον Μάιο –Ιούνιο.
Τα φυτά που καλλιεργούνται σε γλάστρα μπορούν να πάρουν μορφή χαμηλού θάμνου ή διακλαδισμένου δενδρυλλίου. Στην πρώτη περίπτωση κόβονται όλα τα κλαδιά στο επίπεδο του εδάφους στις αρχές της ανοίξεως κάθε 1-2 χρόνια. Για να ευνοηθεί αντίθετα η διακλάδωση των δενδρυλλίων είναι απαραίτητο να κορυφολογούνται συχνά οι πιο εύρωστοι βλαστοί. Όταν το δενδρύλλιο είναι πολύ πυκνό και αρχίζουν να εμφανίζονται τα ενήλικα φύλλα κόβονται σύρριζα όλα τα κλαδιά.

Ζωικοί εχθροί και ασθένειες
Οι νεαροί βλαστοί μπορούν να προσβληθούν από ψύλλες που τρέφονται από το χυμό και αφήνουν μια άσπρη κηρώδη ουσία. Τα φύλλα προπάντων τα νεαρά μπορούν να παρουσιάσουν παραμορφώσεις και να ξεραθούν. Το παράσιτο αυτό μπορεί να καταπολεμηθεί με προϊόντα που έχουν σαν βάση το θερινό πολτό.
Οι πιο συχνές ασθένειες είναι η σήψη του λαιμού στα φυτά που μόλις έχουν βλαστήσει και η μολύβδωση στα ενήλικα δέντρα. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για έναν μύκητα που προσβάλλει το φυτό σε κακές συνθήκες καλλιέργειας όπως η παρουσία λιμνάζοντας νερού : οι ρίζες σαπίζουν και τα στελέχη με τα φύλλα αρχίζουν να ξεραίνονται από την βάση. Δεν υπάρχουν αποτελεσματικά μέσα για την καταπολέμηση της ασθένειας αυτής και πρέπει να ξεριζώνονται τα άρρωστα φύλλα. Η μολύβδωση είναι πάντοτε μια ασθένεια που προκαλείται από μύκητα : η μόλυνση προέρχεται από μη επουλωμένες πληγές και τα συμπτώματα είναι διάφορα. Τα φύλλα μπορούν να πάρουν άλλο χρωματισμό και να γίνουν σαρκώδη ή παραμορφωμένα. Οι κορμοί και τα κλαδιά μπορούν να παρουσιάσουν εσωτερικές νεκρώσεις και να καλυφθούν από γκριζωπά καρποφόρα σώματα. Η καταπολέμηση είναι προληπτικού τύπου : θα πρέπει να αφαιρούνται τα άρρωστα φύλλα και να προστατεύονται τα τραύματα με μαστίχα.



ΓΡΕΒΙΛΛΕΑ (Grevillea)

ΓΡΕΒΙΛΛΕΑ (Grevillea)


Οικογένεια : Πρωτείδες (Proteaceae)

Γρεβίλλεια κατά τον Π. Γεννάδιο. Γένος με 190 είδη αειθαλών και ευαίσθητων δέντρων και θάμνων που κατάγονται από τη Νέα Γουινέα και τη Νέα Καληδονία. Έχουν εναλλασσόμενα ακέραια ή κροσσωτά φύλλα ανάλογα με το είδος και τα λουλούδια με εντυπωσιακά χρώματα ενωμένα σε βότρεις. Στα ήπια κλίματα η γρεβίλλεα μπορεί να καλλιεργηθεί στο ύπαιθρο ενώ στις ψυχρές περιοχές πρέπει να διατηρείται σε θερμοκήπιο ή σε εσωτερικούς χώρους στη διάρκεια του χειμώνα και να μεταφέρεται έξω από τον Μάιο ως τον Οκτώβριο.

Είδη και ποικιλίες

Γρεβιλλέα η αλπική (Grevillea alpestris). Συνών. Grevillea alpina. Χαμηλός θάμνος (0,6-1,2μ) καταγόμενος από την Αυστραλία με μακριά ευλίγιστα και απλωτά κλαδιά. Έχει ωοειδή –επιμήκη χνουδωτά φύλλα και ροζ λουλούδια με κίτρινο κάλυκα και κόκκινους στύλους που ανοίγουν από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο ενωμένα από 5 σε επάκριους βότρεις.

Γρεβιλλέα η ασπληνιόφυλλη (Grevillea asplenifolia). Μεγάλος θάμνος με γραμμοειδή οδοντωτά φύλλα των οποίων η κάτω επιφάνεια καλύπτεται από ένα παχύ χνούδι. Έχει ροζ λουλούδια που ανοίγουν τον Ιούλιο –Αύγουστο ενωμένα σε επάκριους βότρεις.

Γρεβιλλέα η βάγξειος (Grevillea banksii).Θάμνος με κλαδιά κρεμάμενα προς τα κάτω πτερωτά φύλλα και κόκκινα λουλούδια που εμφανίζονται τον Αύγουστο ενωμένα σε βότρεις.

Γρεβιλλέα η γιουνιπερίνα (Grevillea juniperina). Μικρός θάμνος που σχηματίζει πυκνές τούφες. Τα λουλούδια του έχουν ανοιχτοκίτρινο χρώμα και εμφανίζονται τον Μάιο-Ιούνιο ενωμένα σε σκιάδια.

Γρεβιλλέα η κιλιάνα (Grevillea killiana). Είδος με πλατιά, λογχοειδή ακέραια ή πολύ διαιρεμένα φύλλα τα οποία έχουν φωτεινό πράσινο χρώμα στην επάνω και γλαυκό στην κάτω επιφάνεια. Τα λουλούδια του είναι κόκκινα.

Γρεβιλλέα η εύρωστη (Grevillea robusta). Θάμνος ή δέντρο καταγόμενο από την Αυστραλία. Έχει διακοσμητικό φύλλωμα και είναι κατάλληλο για παρτέρια και για καλλιέργεια σε γλάστρα μέσα σε θερμοκήπιο. Στα νεαρά και εύρωστα φυτά, τα φύλλα διπλά πτερωτά, μπορούν να φτάσουν σε μήκος 45εκατ. Έχουν ένα όμορφο ζωηρό πράσινο χρώμα στην επάνω επιφάνεια και ένα ελαφρό χνούδι στην κάτω. Ανθίζει τον Ιούνιο. Παρουσιάζει πορτοκαλόχρωμα λουλούδια ενωμένα σε βοτρυοειδείς ταξιανθίες. Τα φυτά που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο ή σε εσωτερικούς χώρους ανθίζουν σπάνια.

Γρεβιλλέα η ροσμαρινόφυλλη (Grevillea rosmarinifolia). Θάμνος ύψους και πλάτους 2-4μ με απλωτά κλαδιά. Έχει γραμμοειδή ανοιχτοπράσινα φύλλα και κίτρινα λουλούδια ενωμένα ανά 12 σε μασχαλιαίους βότρεις που ανοίγουν από τον Μάιο ως τον Σεπτέμβριο. Στα ήπια κλίματα μπορεί να καλλιεργηθεί και στο ύπαιθρο.

Γρεβιλλέα του The leman (Grevillea thelemanniana). Έχει ύψος μέχρι 1μ και οδοντωτά βαθυπράσινα φύλλα. Ανθίζει την άνοιξη.

Γρεβιλλέα η θυρσοειδής (Grevillea thyrosides). Είδος ανθεκτικό στα ήπια κλίματα. Έχει ύψος 1,5-2μ πλάτος 0,6-1,2μ πτερωτά φύλλα και ροζ λουλούδια ενωμένα σε βότρεις. Ανθίζει από τον Μάιο ως τον Ιούνιο.

Τεχνική της καλλιέργειας

Οι γρεβιλέες φυτεύονται τον Απρίλιο –Μάιο στο ύπαιθρο σε απάνεμες θέσεις και σε ουδέτερο ή όξινο χώμα εμπλουτισμένο με τύρφη ή φυλλόχωμα. Στο θερμοκήπιο ή στους εσωτερικούς χώρους φυτεύονται σε γλάστρες διαμέτρου 15-20εκατ τα μεγάλα. Το χειμώνα θα πρέπει να διατηρούνται σε μια ελάχιστη θερμοκρασία 4-70C.

Στη διάρκεια της ανοίξεως και του καλοκαιριού χρειάζονται άφθονα ποτίσματα τα οποία όμως μειώνονται το χειμώνα τόσο ώστε να έχει ελάχιστη υγρασία το χώμα. Το καλοκαίρι χρειάζονται επίσης ένα υγρό λίπασμα κάθε 2 εβδομάδες. Είναι απαραίτητο να τους αλλάζετε γλάστρα κάθε χρόνο τον Μάρτιο.

Πολλαπλασιασμός

Τα ευαίσθητα είδη πολλαπλασιάζονται κυρίως με μόσχευμα. Παίρνετε τα μοσχεύματα από τους πλευρικούς βλαστούς και τα βάζετε σε κασόνι που περιέχει ένα μείγμα άμμου και τύρφης και σε θερμοκρασία 15-180C. Αφήνετε τα μικρά φυτά να δυναμώσουν σε ψυχρό θερμοκήπιο και τα φυτεύετε στο ύπαιθρο τον Μάιο.

Η σπορά δίνει καλά αποτελέσματα για το είδος Γρεβιλλέα η εύρωστη αυτή γίνεται τον Μάρτιο σε γλάστρες ή γαβάθες που περιέχουν ένα μείγμα από τύρφη κηπόχωμα και άμμο σε ίσα μέρη σε θερμοκρασία 13-160C. Τα νέα φυτά μεταφυτεύονται σε γλάστρες διαμέτρου 8εκατ.

ΓΛΕΔΙΣΧΙΑ (Gleditschia)

ΓΛΕΔΙΣΧΙΑ - ΓΚΛΕΝΤΙΤΣΙΑ (Gleditschia)

Οικογένεια : Καισαλπινίδες (Casalpinaceae)

Γένος που περιλαμβάνει 11 είδη φυλλοβόλων δέντρων τα οποία κατάγονται από την Ασία και τη βόρεια Αμερική. Τα δέντρα αυτά μπορούν να φυτευτούν μέσα σε χλοοτάπητες ή να σχηματίσουν φράχτες. Έχουν πολύ όμορφα σύνθετα και χρωματιστά φύλλα ανοιχτοπράσινα στην αρχή, κίτρινα το φθινόπωρο και ασήμαντα μικρά πράσινα λουλούδια που ανοίγουν τον Ιούλιο. Καλλιεργείται συνήθως ένα μόνο είδος η Γλεδισχία η τριάκανθος (Gleditschia tricanthos).
Έχει ύψος 20μ και διάμετρο 4-6μ. Ο κορμός και τα κλαδιά φέρουν αγκάθια μήκους από 5 ως 30εκατ. Παράγει μαύρους χέδροπες που παραμένουν στο φυτό και μετά το πέσιμο των φύλλων.

Από τις ποικιλίες του αναφέρουμε την «Κομψότατη» (Elegantissima) με κλαδιά που κρέμονται προς τα κάτω και αργή ανάπτυξη την «Άοπλο» (Inermis) χωρίς αγκάθια και την «Ηλιοκόσμημα» (Sun burst) με χρυσοκίτρινα φύλλα.
Γλεδισχία η Σινική (Gleditschia sinensis - horrida) και Γλεδισχία η Τριάκανθος (Gleditschia tricanthos Αγγ. Honey Locust) απαντώσιν από πολλού θεραπευόμενα και παρ΄υμίν ως δένδρα κοσμητικά η των δενδροστοιχειών ( Π. Γεννάδιος Λεξικό φυτολογικόν σελ. 224). Ο Δ. Καββάδας αναφέρει και την Γλεδισχία την Ιαπωνική (Gleditschia japonica var. Purpurea hort) με ακάνθας πεπλατυσμένας.



Τεχνική της καλλιέργειας

Οι γλεδισχίες καλλιεργούνται εύκολα σε όλα τα εδάφη κήπου ακόμα και στα άγονα. Προτιμούν τις προσήλιες ή μερικώς σκιαζόμενες θέσεις. Φυτεύονται στις αρχές της ανοίξεως ή το φθινόπωρο. Χρειάζονται κλάδεμα μόνο στην περίπτωση που σχηματίζουν φράχτες. Στις άλλες περιπτώσεις αρκεί τα καθάρισμα του δέντρου από τα ξερά κλαδιά μια φορά το χρόνο στις αρχές του καλοκαιριού.

Πολλαπλασιασμός

Η γλεδισχία πολλαπλασιάζεται με σπόρο τον Μάρτιο σε ψυχρό κασόνι. Αμέσως μόλις τα μικρά φυτά δυναμώσουν κάπως μεταφυτεύονται σε γλάστρες διαμέτρου 8 εκατ που θα μεταφερθούν σε φυτώριο όπου θα παραμείνουν σε φυτώριο όπου θα παραμείνουν 2-3 χρόνια πριν φυτευτούν στην οριστική τους θέση. Ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει και με εμβολιασμό.

Ζιζυφος (Zizyphus), Tζιτζιφιά

Ζιζυφος (Zizyphus), Αγγλιστί (jujube-tree), Γαλλιστί (jujubier),

Οικογενεια :Ραμνίδες (Rhamnaceae) Κοινό όνομα :τζιτζιφιά

Το όνομα του φυτού είναι Αραβικής καταγωγής, αναφέρεται δε το πρώτον εις την ελληνικήν περί τα τέλη του Α΄μ.χ αιώνος, υπό του Διδύμου ( γεωπονικά 10,3,4) ( Λεξικό Π.Γ.Γεννάδιου 1914).
Η Τζιτζιφιά μικρό καρποφόρο δέντρο του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι Ζίζυφος η κοινή (Zizyphus sativa) κατάγεται από την Κίνα και καλλιεργείται στις μεσογειακές χώρες από την αρχαιότητα. Κατά τον Γεννάδιο απαντώνται αυτοφυόμενα η καλλιεργούμενα είδη. Ζίζυφος ο Λωτός, Ζίζυφος ο κεντροφόρος, Ζίζυφος η κοινή «( Z. Lotus , Z. Spina Christi & Z. Vulgaris - Sativa).
Αξιόλογον είναι το είδος Zizyphus Jujuba Lab. Ιθαγενές της Σινικής θεραπευόμενον ευρέως είς τας θερμάς υποτροπικάς ευκράτους περιοχάς και παρ΄υμιν εις Ιονίους νήσους προς κόσμον και δια τους εύγευστους μεγαλυτέρους της εδώδίμου Ζιζύφου καρπούς. Άλλα είδη είναι η Zizyphus joazeri ,Zizyphus giraldii, Zizyphus oxyphylla, Zizyphus rigosa, (Λεξικό Δ.Καββάδα τόμος IV σελ. 1582).
Το είδος Zizyphus Lotus (Ζίζυφος ο Λωτός), Πάλιουρον εν Λιβύη το ονομάζει ο Θεόφραστος, χρησιμοποιείτο ως τροφή των Λωτοφάγων κατά την Ομηρική εποχή.

Χρειάζεται εύκρατο θερμό κλίμα γι’αυτό στις βόρειες περιοχές θα πρέπει να φυτεύεται σε πολύ προφυλαγμένα μέρη. Πρόκειται για φυλλοβόλο δέντρο με συστραμμένο κορμό και κλαδιά καθώς και μικρά ωοειδή γυαλιστερά και δερματώδη φύλλα με αγκαθωτά παράφυλλα. Τα λουλούδια κιτρινωπά και ασήμαντα ανοίγουν στα τέλη της ανοίξεως. Οι μικροί καρποί που μοιάζουν κάπως με τις ελιές είναι δρύπες με παχιά και σαρκώδη σάρκα η οποία έχει υπόξινη γεύση. Το χρώμα των καρπών οι οποίοι είναι γνωστοί σαν τζίτζιφα στην αρχή είναι πράσινο αργότερο κίτρινο και τέλος κατά την ωρίμανση (Σεπτέμβριο-Οκτώβριο) κοκκινωπό ή καστανό.

Τεχνική της καλλιέργειας
Η τζιτζιφιά αναπτύσσεται καλά στις περιοχές με εύκρατο-θερμό κλίμα. Φυτεύεται το φθινόπωρο σε βαθιά, ελαφριά, στεγνά αλλά όχι αργιλώδη εδάφη και σε μέρη προφυλαγμένα από το κρύο και τους ανοιξιάτικους παγετούς. Είναι ένα δέντρο με πολύ αργή ανάπτυξη που φτάνει την πλήρη παραγωγή γύρω στην ηλικία των 15χρόνων.

Πολλαπλασιασμός
Η τζιτζιφιά είναι ένα δέντρο με πολλές παραφυάδες οι οποίες κόβονται το φθινόπωρο και φυτεύονται σε φυτώριο όπου αφήνονται ώσπου να φτάσουν το ύψος του 1-1,5μ. Μπορεί επίσης να πολλαπλασιαστεί και με σπόρο αλλά στην περίπτωση αυτή θα περάσουν αρκετά χρόνια για να μπεί το δέντρο σε παραγωγή.

Συγκομιδή και διατήρηση
Τα τζίτζιφα συγκομίζονται όταν είναι τελείως ώριμα. Μπορούν να καταναλωθούν νωπά ή αφού ξεραθούν στον ήλιο : με την αποξήρανση η σάρκα χάνει την ξινωπή της γεύση και γίνεται πιο γλυκιά. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μαρμελάδες. Στην ιατρική χρησιμοποιούνται για την Παρασκευή καταπραϋντικών.

Το άρθρο είναι αφιερωμένο σε έναν  ακούραστο Εργάτη - Επιστήμονα - Γεωπόνο - Μελετητή τον Φίλο Γρηγόρη Γκουντόπουλο για την εξαιρετική προσπάθεια που καταβάλλει με τις άρτιες και επιστημονικές γνώσεις του στην εξάπλωση της καλλιέργειας και παραγωγής Ροδιού στην Ελλάδα.  

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
www.delta-trees.com

FACEBOOK

About Us

Η φωτογραφία μου
ATHENS, ATTICA GREECE, Greece
OFFICE :Square Tsokri1 & Sigrou Ave 11742 Athens - Greece EXHIBITION HALL : 28 KM National Road Athens – Lamias 19014 Κιν.0030/6973392234 delta-trees@hotmail.com info@delta-trees.com www.delta-trees.com

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΡΘΡΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΡΘΡΑ

Φυτά και Φυτώρια στον κόσμο

Vivai piante - plantas de viveros - plantes de vivers - viveiros de plantas - bimëve çerdhe - مشاتل النباتات - растения разсадници- pépinières de plantes - Pflanzen Baumschulen - געוויקסן נערסעריז - planter planteskoler - צמחים במשתלות – puukoolides - 植物の保育園 - pembibitan tanaman- plandlanna plandaí - plöntur nurseries - 植物苗圃 - rasadnicima biljke - augu audzētavas - гадавальніка раслін - augalų medelynai - Planter barnehageplanten kwekerijenr - planten kwekerijen - meithrinfeydd planhigion - növények faiskola - розплідники рослин - گیاهان گلخانه ها - szkółki roślin - pepiniere de plante - питомники растений - постројења вртићи - растенија расадници - rastliny škôlky - rastline drevesnice - mimea vitalu - växter plantskolor – ชำพืช - bitkiler kreşler - rostliny školky - halaman nurseries - kasvien taimitarhat

Blog Archive