Search This Blog

Followers

Εταιρια - Company

Τα ΦΥΤΩΡΙΑ DELTA – TREES ΕΠΕ είναι επιχείρηση με ευρείες δραστηριότητες στον κλάδο της παραγωγής – εμπορίας - αντιπροσωπείας καλλωπιστικών φυτών και δένδρων. Σκοπός της εταιρείας είναι η προμήθεια φυτών ιδιαίτερα μεγάλης ανάπτυξης στον δημόσιο τομέα, σε φυτώρια , σε εταιρείες πρασίνου, ξενοδοχειακές μονάδες ,σε ιδιώτες ,είτε από παραγωγική διαδικασία είτε από εισαγωγές σε συνεργασία η αντιπροσωπεία με τους μεγαλύτερους οίκους του εξωτερικού. Η εταιρία DELTA – TREES ΕΠΕ διαθέτουν κάθετες μονάδες παραγωγής φυτών στη γη, σε ιδιόκτητες εκτάσεις άνω των 100.000 τμ με συνεχείς βελτιώσεις και αυξητικές τάσεις, στην ευρύτερη περιοχή του ΑΣΤΑΚΟΥ ΑΙΤ/ΝΙΑΣ. Η επιχείρηση εκτός της παραγωγικής και εμπορικής διαδικασίας ειδικεύεται στην μεταμόσχευση όλων των ενηλίκων αλλά ταυτόχρονα και σπανίων δένδρων. Η περικοπή η μεταμόσχευση η μεταφορά και η εκφόρτωση αυτών των δένδρων απαιτούν συγκεκριμένες τεχνικές πού υπονοούν υψηλή τεχνογνωσία και μεγάλη εμπειρία. DELTA–TREES LTD company is a business with expanding activities in the field of production trading and representation of ornamental plants and trees. Purpose of the company is the supply of plants of high growth in the public section, in plants companies, hotel units, in faculties or from productive procedure or from imports in cooperation or represent with the biggest companies of exterior. DELTA – TREES LTD nurseries dispose integral production units of plants in owned areas over 100.000 m2 with continuous improvements and increasing tensions located in the area of Astakos Etoloakarnanias. The business except the production and trading procedure is being specialized in eradication of all the adults as well as rare trees. The retrenchment, eradication, transportation and unloading of these trees demands specific techniques which undermining high technical knowledge and big experience.

ΔΡΥΣ(Quercus) Οικογένεια : Φηγίδες (Fagaceae) Κοινό όνομα : βαλανιδιά - βελανιδιά

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Τετάρτη 16 Απριλίου 2014 0 σχόλια

Συσκευασία μπάλας χώματος σε Αριά [ Quercus Ilex ]
με περίμετρο κορμού 35 - 40 cm στα φυτώρια μας στο Λεσίνι Αιτ/νίας.
ΔΡΥΣ(Quercus)
Οικογένεια : Φηγίδες (Fagaceae)
Κοινό όνομα : βαλανιδιά - βελανιδιά
 
Γένος που περιλαμβάνει περισσότερα από 400 είδη αειθαλών ή φυλλοβόλων και γενικά ανθεκτικών στο κρύο δέντρων και θάμνων.  Είναι πολύ διαδομένα στις εύκρατες περιοχές μερικά ευδοκιμούν ακόμα και στις ορεινές ζώνες των τροπικών περιοχών. Οι βαλανιδιές έχουν σκληρό ξύλο και συνήθως αποκτούν μεγάλες διαστάσεις (φτάνουν εύκολα τα 50μ ύψος ) είναι επίσης πολύ μακρόβια (υπάρχουν δέντρα που η ηλικία τους ξεπερνά τα 500 χρόνια). Τα φύλλα σχεδόν πάντα έλλοβα έχουν διάφορα σχήματα και ακέραιες ή οδοντωτές παρυφές όσο για το χρώμα τους κυμαίνεται σε διαφορετικούς τόνους του πράσινου ανάλογα με το είδος –συχνά αποκτά όμορφες αποχρώσεις κατά το φθινόπωρο. Τα λουλούδια είναι μονογενή πάνω στο ίδιο δέντρο δηλαδή υπάρχουν «θηλυκά» και «αρσενικά». Τα πρώτα είναι πράσινα και ασήμαντα από διακοσμητική άποψη και τα δεύτερα κίτρινα και ενωμένα σε κρεμάμενους στύλους που καλύπτονται μ’ένα απλό χνούδι. Τα λουλούδια εμφανίζονται μαζί με τα πρώτα φύλλα αργά την άνοιξη. Οι καρποί, τα κοινά βαλανίδια είναι λείοι και γυαλιστεροί και καλύπτονται ενμέρει από ένα λείο κύπελλο ρυτιδωμένο ή αγκαθωτό διαμέσου του οποίου είναι προσκολλημένοι πάνω στα κλαδιά. Το ξύλο μερικών ειδών βαλανιδιάς χρησιμοποιείται στην ξυλουργική γιατί είναι πολύ ανθεκτικό και καλής ποιότητας. Εξαιτίας των μεγάλων τους διαστάσεων τα δέντρα που προορίζονται για διακοσμητικούς σκοπούς είναι κατάλληλα για πάρκα και μεγάλους κήπους.
 
Είδη και ποικιλίες
 
Φυλλοβόλα
Δρύς η κήρρις (Quercus cerris). Κοινά ονόματα :ρουπάκι, δέντρο, τσέρρο, μικρή βαλανιδιά, άγρια βαλανιδιά. Πολύ ανθεκτικό είδος με γρήγορη ανάπτυξη καταγόμενο από τη Νότια Ευρώπη. Έχει ύψος 30-35μ και ωοειδή, έλλοβα φύλλα. Η κόμη του ωοειδής στην αρχή τείνει μάλλον προς το σχήμα της πυραμίδας καθώς περνούν τα χρόνια. Τα κύπελλα των καρπών φέρουν κατσαρά λέπια.
Δρύς η κόκκινη (Quercus coccinea). Εύρωστο δέντρο με ύψος 10-15μ και διάμετρο κόμης 8-12. Τα φύλλα του γίνονται κόκκινα κατά το φθινόπωρο.
Δρύς η φαρνέττο (Quercus farnetto). Κατάγεται από την νότια Ευρώπη. Έχει ύψος 30-40 εκατ. πυκνή κόμη και μακριά έλλοβα φύλλα με πολύ κοντούς μίσχους.
Δρύς η ελλόβιος (Quercus palustris). Το είδος αυτό που κατάγεται από τις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες έχει κωνικό σχήμα και αναπτύσσεται σε βαλτώδη εδάφη.
Συσκευασία μπάλας χώματος σε Αριά [ Quercus Ilex ]
με περίμετρο κορμού 30 - 35 cm στα φυτώρια μας στο Λεσίνι Αιτ/νίας
Δρύς η έμμισχος (Quercus pedunculata).Κοινά ονόματα: δέντρο, δρύς, ρένια, ροτσόκι, ρουπάκι. Κατάγεται από τις χώρες της Μεσογείου και τον Καύκασο και είναι διαδομένη σ’ολη την Ευρώπη τη βόρεια Αφρική και τη Μικρά Ασία.
Έχει μέχρι και 50μ ύψος στρογγυλή, απλωτή κόμη οριζόντια κλαδιά και επιμήκη, έλλοβα φύλλα με κοντό μίσχο. Είναι μακρόβιο δέντρο (ζει μέχρι και 400 χρόνια) που συχνά αποκτά μεγάλες διαστάσεις (το πλάτος του κορμού φτάνει τα 3μ και η προβολή της κόμης τα 300μ2 ). Το είδος αυτό προτιμά τα υγρά και δροσερά εδάφη.
Δρύς η χνοώδης (Quercus pubescens). Κατάγεται από την νότια Ευρώπη και τη Μικρά Ασία. Έχει ύψος 10-15μ και έλλοβα φύλλα συχνά καρδιόσχημα στη βάση. Τα νεαρά κλαδιά οι νευρώσεις της κάτω επιφάνειας των φύλλων και το κύπελλο του καρπού φέρνουν ένα κιτρινωπό χνούδι.
Δρύς η άμισχος (Quercus sessiflora). Κοινά ονόματα : δέντρο, δεντρούλι, δρυς, γρανιτσιά ρουπάλι. Λέγεται και Δρύς η πετραία (Quercus petraea). Κατάγεται από τη νότια Ευρώπη. Έχει ύψος 20-30μ απλωτή κόμη και άμισχα λουλούδια και καρπούς.
 
Αειθαλή
Δρύς η κοκκοφόρος (Quercus coccifera). Κοινά ονόματα :πουρνάρι, πρινάρι απρινιά, κατσιπρινιά, κατσοπούρναρο, κατσικοπούρναρο. Φουντωτός θάμνος που κατάγεται από τις χώρες της Μεσογείου. Έχει ύψος το πολύ μέχρι 3μ και μικρά δερματώδη φύλλα με οδοντωτές και αγκαθωτές παρυφές.
Συσκευασία μπάλας χώματος σε Αριά [ Quercus Ilex ]
με περίμετρο κορμού 35 - 40 cm, στα φυτώρια μας στο Λεσίνι Αιτ/νίας.
Δρύς η ίληξ (Quercus illex).Κοινά ονόματα : Αριά,άρεος, ασίλακας (Κρήτη), κλαδί (Χαλκιδική).Δέντρο πολύ διαδομένο στα δάση των μεσογειακών περιοχών απ’οπου και κατάγεται. Έχει ύψος γύρω στα 20-25μ στρογγυλωπή κόμη και λογχοειδή, γυαλιστερά δερματώδη φύλλα. Αντέχει την ξηρασία και τα στεγνά, βραχώδη εδάφη και έχει σκληρό και βαρύ ξύλο κατάλληλο για την ξυλουργική.
Δρύς η φελλόδρυς (Quercus suber). Τυπική βαλανιδιά της Μεσογείου η οποία αναπτύσσεται επίσης και στις ακτές της Πορτογαλίας και του Μαρόκου που βρίσκονται στον Ατλαντικό. Το ύψος της δεν ξεπερνά τα 15μ ενώ η διάμετρος του κορμού της φτάνει τα 5μ. Ο κορμός καλύπτεται από έναν παχύ φλοιό που διασχίζεται από βαθιές αυλακώσεις απ’οπου λαμβάνεται ο φελλός. Η «κόμη» είναι πλατιά, ακανόνιστη και αραιή. Τα φύλλα μικρά, ωοειδή και δερματώδη με κυματοειδής παρυφές και μυτερές άκρες είναι γυαλιστερά και σκουροπράσινα στην πάνω επιφάνεια και στην κάτω γκρίζα και χνουδωτά. Η φελλόδρυς θέλει κλίματα υγρά και ζεστά, θέσεις φωτεινές και εδάφη κατά προτίμηση πυριτολιθικά και όξινα (δεν αντέχει τα ασβεστολιθικά).
Η συγκομιδή του φελλού αρχίζει όταν το δέντρο φτάσει σε ηλικία 30-35 χρόνων (το ύψος και η περίμετρος του κορμού θα πρέπει να κυμαίνεται γύρω 1,80μ και 60εκατ αντίστοιχα). Από τον πρώτο φλοιό ο οποίος είναι ζαρωμένος και ασύμμετρος παράγεται φελλός κατώτερης ποιότητας που ονομάζεται αρσενικός φελλός. Ο φλοιός ξανασχηματίζεται και όταν αποκτήσει το επιθυμητό πάχος (3-4εκατ) αφαιρείται και πάλι- ο φελλός που παράγεται πιο λεπτός και πιο λείος ονομάζεται ευγενής φελλός. Στο βιολογικό της κύκλο (περίπου 150 χρόνια) μια καλή φελλόδρυς μπορεί να δώσει μέχρι 200 κιλά φελλού (5-6 κιλά στα πρώτα χρόνια και 20-30 όταν βρίσκεται στην εποχή της πλήρους παραγωγής της.
Τεχνική της καλλιέργειας
Οι απαιτήσεις των δέντρων αυτών ποικίλλουν ανάλογα με το είδος. Γενικά καλό θα είναι να τις φυτεύετε σε αρκετά μεγάλους χώρους και σε εδάφη με καλή αποστράγγιση. Οι βαλανιδιές προτιμούν τις ηλιαζόμενες θέσεις αλλά αντέχουν και σε σχετικά σκιερές. Φυτεύονται το φθινόπωρο ή στις αρχές της ανοίξεως. Κατά τα πρώτα χρόνια ο εμπλουτισμός του εδάφους με κοπριά ή φυτόχωμα είναι χρήσιμος για τα περισσότερα είδη. Για να σχηματίσετε φράχτες για παράδειγμα από αριά, φυτεύετε τα δέντρα σε απόσταση 60-80 εκατ το ένα από το άλλο και έπειτα κόβετε τις κορυφές για να βοηθήσετε το σχηματισμό των πλευρικών διακλαδώσεων. Επίσης για να διατηρήσετε τους φράχτες στις διαστάσεις που θέλετε πρέπει να τους κλαδεύετε κάθε χρόνο κατά τον Μάρτιο. Εξάλλου για να κρατάτε πάντα καθαρό και μόνο ένα στέλεχος κόβετε τον Φεβρουάριο τα πλευρικά κλαδιά των μικρών δέντρων (ηλικίας 2-3χρόνων)
Συσκευασία μπάλας χώματος σε Αριά [ Quercus Ilex ]
με περίμετρο κορμού 35 - 40 cm, στα φυτώρια μας στο Λεσίνι Αιτ/νίας.
Πολλαπλασιασμός
Γενικά ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο. Οι σπόροι διατηρούν τη βλαστητική τους ικανότητα για μικρό χρονικό διάστημα και γι’αυτό η σπορά θα πρέπει να γίνεται μέσα σε διάστημα το πολύ 2μηνών από τη στιγμή της συγκομιδής το φθινόπωρο στο ύπαιθρο σε γλάστρες ή σε κασόνια. Το επόμενο φθινόπωρο τα νεαρά φυτά μεταφυτεύονται σε φυτώριο και μετά 2-3 χρόνια φυτεύονται στην οριστική τους θέση.
 
 
Δάσος βελανιδιάς Ξηρομέρου

Το είδος της βελανιδιάς που κυριαρχεί στο βελανιδοδάσος Ξηρομέρου είναι η ήμερη βελανιδιά, οι καρποί της οποίας μέχρι πριν 30 – 40 χρόνια χρησιμοποιούνταν για την κατεργασία δερμάτων, λόγω μιας ουσίας που περιέχουν, την τανίνη. Για τον λόγο αυτό οι κάτοικοι των γύρω χωριών κάθε χρόνο μάζευαν τον καρπό της βελανιδιάς και στη συνέχεια τον εμπορεύονταν σε εργοστάσια κατεργασίας δερμάτων κερδίζοντας ένα σημαντικό εισόδημα. Ταυτόχρονα ένα τμήμα του καρπού της βελανιδιάς που δεν ήταν εμπορεύσιμο χρησιμοποιούνταν ως ζωοτροφή στην τοπική κτηνοτροφία καθώς είναι πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες. Σήμερα η κατεργασία των δερμάτων γίνεται με χημικά μέσα, ενώ οι κτηνοτρόφοι προμηθεύονται ζωοτροφές ξενικής προέλευσης και αμφιβόλου ποιότητας, όπως είναι τα διάφορα φυράματα, ή άλλου είδους σκευάσματα. Έτσι, η συλλογή του βελανιδιού έχει σταματήσει.
 Χαρακτηριστικά
Τα χαρακτηριστικά της ήμερης βελανιδιάς που καθιστά το βελανιδοδάσος μοναδικό σε εθνικό επίπεδο είναι:
  •  Η αργή ανάπτυξή του και η πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η βελανιδιά για να μεγαλώσει και να φτάσει στην πρώτη της καρποφορία χρειάζεται να περάσουν περίπου 60 χρόνια. Η ηλικία των περισσότερων βελανιδιών στο βελανιδοδάσος Ξηρομέρου εκτιμάται ότι είναι από 300 έως 800 ετών.
  • Είναι δέντρο ημιαειθαλές, δηλαδή χάνει το φύλλωμά του σταδιακά από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο. Αυτό επιτρέπει την ομαλή αποικοδόμηση των οργανικών ουσιών που περιέχονται στα φύλλα και συμβάλλει στον εμπλουτισμό του εδάφους με θρεπτικά συστατικά, βοηθώντας στην ανάπτυξη και άλλων φυτών.
  • Το δέντρο της βελανιδιάς δεν καίγεται εύκολα, γεγονός που το καθιστά πολύ ανθεκτικό στις πυρκαγιές, ενώ μετά από το ξέσπασμα μιας πυρκαγιάς μπορεί και πρεμνοβλασταίνει πολύ εύκολα επιταχύνοντας σημαντικά την φυσική αναγέννηση του δάσους. Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι τα δέντρα που έχουν αναπτυχθεί από πρέμνα έχουν χαμηλότερης ποιότητας ξυλεία από τα δέντρα που προέρχονται από σπόρους.
  •  Αναπτύσσει εκτεταμένο ριζικό σύστημα που εκτείνεται σε μεγάλη έκταση γύρω από το δέντρο και σε μεγάλο βάθος, συμβάλλοντας στην κατακράτηση των εδαφών και στον εμπλουτισμό της υπόγειας υδροφορίας.
  • Λόγω του εκτεταμένου ριζικού συστήματος τα άτομα της βελανιδιάς φύονται σε αραιές αποστάσεις μεταξύ τους, γεγονός που επιτρέπει ενδιάμεσα την ανάπτυξη πολύ πλούσιας θαμνώδους και ποώδους βλάστησης, λόγω των εξαιρετικών συνθηκών και του μικροκλίματος που επικρατεί εκεί. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι στο βελανιδοδάσος Ξηρομέρου ευδοκιμούν μερικά από τα πλέον σπάνια είδη χλωρίδας, ένα από τα οποία είναι η Παιώνια του Ιονίου που απαντάται μόνον σε ορισμένες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας και στα νησιά του Ιονίου.
 
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑΣ (του Τσάρκου Α. Χαράλαμπου)
1. Πλατύφυλλη βελανιδιά: Quercus conferta
 Τη βελανιδιά αυτή τη συναντούμε στη βορειοανατολική πλευρά του Ξηρομέρου, κυρίως στην περιοχή μεταξύ Αετού  και Κατούνας όπως και στα Ακαρνανικά όρη, κυρίως στους πρόποδες έως τον Αμβρακικό.
2. Απόδισκος βελανιδιά: Quercus sesiliflora
 Αυτή η βελανιδιά την συναντούμε σε όλο σχεδόν το Ξηρόμερο σε μέσο και μεγάλο υψόμετρο. Γενικά όμως είναι πιο σπάνιο είδος δεδομένου ότι είναι απαιτητικό είδος σε υγρασία και βάθη και γόνιμο έδαφος. Έχουν απομείνει μεμονωμένα δέντρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει τεράστια γεωγραφική εξάπλωση στην Ευρώπη από τη νότια Σουηδία έως τη Σικελία και τη βορειοανατολική Πελοπόννησο, όσον αφορά την ανατολική Μεσόγειο και φυσικά την περιοχή μας. τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το είδος αυτό στο Ξηρόμερο είναι το διαβρωμένο έδαφος και η αλλαγή του κλίματος. Τη συναντούμε από τη λοφοσειρά της Βελαώρας του Αστακού και σε όλο το υπόλοιπο Ξηρόμερο.
3. Ποδισκοφόρος βελανιδιά: Quercus pedunculata
 Το είδος αυτό που λέγεται και «Ρουπάκι» είναι εξαιρετικά σπάνιο και το συναντούμε μεμονωμένα κυρίως σε ρεματιές και γενικά στα πιο υγρά και δροσερά μέρη του Ξηρομέρου.
4. Ποδισκοφόρος - Πιλιματοφόρος βελανιδιά: Quercus pedunculiflora
 Είναι παρόμοιο είδος με το προηγούμενο και στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις που έχει. Το είδος αυτό για το Ξηρόμερο είναι σχετικά κοινό μιας και το συναντούμε παντού σε όλη την επαρχία και σε όλες τις υψομετρικές ζώνες της περιοχής.
5. Ευθύφλυος βελανιδιά: Quercus cerris
 Το είδος αυτό το συναντούμε σε πολλές περιοχές του Ξηρομέρου σε σχέση όμως με την ομάδα των πιλιματοφόρων βελανιδιών (όπως η ήμερη), είναι πιο σπάνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε καλές συνθήκες περιβάλλοντος μπορεί να γίνει πολύ μεγάλο δέντρο που μπορεί να ξεπεράσει τα 30 μ. ύψος.
6. Ήμερη βελανιδιά: Quercus aegilops.v – tipica.v – macrolepis
 Το είδος αυτό είναι η γνωστή σε όλους μας βελανιδιά, που έχει τεράστια σχεδόν καθολική εξάπλωση στην επαρχία Ξηρομέρου, αλλά και σε όλο τον Νομό. Παλαιότερα σχημάτιζε αμιγή και μεικτά δάση με άλλα φυλλοβόλα ή αείφυλλα σε όλη την επαρχία σε χαμηλό και μέσο υψόμετρο από τη νήσο Πεταλάς του Αστακού έως τον Αμβρακικό και τον κάμπο Λεσινίου ως τον κάμπο του Αγρινίου.
7. Μακεδονική βελανιδιά: Quercus Macedonica
 Είναι ένα είδος που οι ειδικοί το τοποθετούσαν αρχικά στην Μακεδονια και την Ήπειρο. Προς ευχάριστη έκπληξη όμως το συναντούμε και στο Ξηρόμερο, κυρίως στον πυρήνα του βελανιδοδάσους Πρόδρομος – Αγράμπελο, κτλ.
8. Αγριοβελανιδιά: Quercus Crenata
 Είναι είδος παρόμοιο με την ήμερη βελανιδιά που το συναντούμε κυρίως σε ασβεστολιθικές και ξερές πλαγιές και υψίπεδα του Ξηρομέρου.
9. Quercus brachyphylla
 Συναντούμε το είδος αυτό σε όλο το Ξηρόμερο κυρίως στις πιο πετρώδεις και ξηρές πλαγιές.
10. Αριά: Quercus ilex
 Είναι η γνωστή αείφυλλη βελανιδιά που συναντάται σε πολλές περιοχές του Ξηρομέρου κυρίως όμως σε αείφυλλες ζώνες, σε ρεματιές και υγρές πλαγίες των βουνών του Ξηρομέρου.
11. Πουρνάρι: Quercus coccifera
 Είναι το γνωστό πουρνάρι.

12. Χρυσοβελανιδιά: Quercus  pubesceus

Δέντρο κοινό σε όλο το Ξηρόμερο όπου ζουν και οι δύο ποικιλίες του η τυπική (pubesceus) και η anatolica.
http://www.velanidodasos.gr/oaktree/

| | edit post

ΑΚΑΚΙΑ ΝΤΕΛΜΠΑΤΑ - ΛΕΥΚΑΖΟΥΣΑ ( ACACIA DECURRENS DEALBATA ) : ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

Αναρτήθηκε από ΦΥΤΑ ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΕΛΤΑ NURSERIES DELTA TREES LTD Κυριακή 6 Απριλίου 2014 0 σχόλια

ΑΚΑΚΙΑ (Acacia) - Willd
Οικογένεια : Μιμοσίδες (Mimosaceae)
Συνώνυμο : Μιμόζα

 


 
Τα μεγαλύτερα φυτά ακακίας λευκάζουζας - μιμόζας - ντελμπάτας
( acacia dealbata ) στην Ευρώπη σε παραγωγή από τα φυτώριά μας.
Γένος που περιλαμβάνει 450-500 είδη αειθαλών ή φυλλοβόλων δέντρων και δενδρυλλίων. Είναι όλα ευαίσθητα και κατάλληλα για περιοχές με εύκρατο – ζεστό κλίμα αλλά καλλιεργούνται και σε θερμοκήπιο και μεταφυτεύονται στο ύπαιθρο κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Στη χώρα μας καλλιεργούνται ιδιαίτερα στις κεντρικές και νότιες περιοχές. Έχουν αρτιολήκτως φτερωτά φύλλα ή φυλλώδια που τα αντικαθιστούν και τα οποία επίσης προέρχονται από την μετατροπή των κλαδιών τα οποία παρουσιάζονται πεπλατυσμένα κι εκτελούν τη φωτοσύνθεση. Είναι διακοσμητικά δέντρα περιζήτητα για την ανθοφορία τους που μπορούν να κλαδευτούν και να διαμορφωθούν στο επιθυμητό σχήμα. Εξάλλου με τη μέθοδο του φορτσαρίσματος μπορεί κανείς να πετυχει χειμωνιάτικη ανθοφορία που αρχίζει τον Οκτώβριο. Τα λουλούδια είναι πολύ μικρά πέταλα και πολυάριθμους μακρούς και λεπτούς στήμονες συνήθως κίτρινους. Τα λουλούδια αυτά μεταβάλλονται αργότερα σε χέδροπες.

Είδη και ποικιλίες

Ακακία ή οπλισμένη (Acacia armata). Γνωστό και σαν ακακία η παράδοξος (Acacia paradoxa)  είναι ένα θαμνώδες είδος το οποίο κατάγεται από την Αυστραλία. Φτάνει το ύψος των 3-4μ και τη διάμετρο του 1,5-2μ. Έχει κλαδιά με αγκάθια στις άκρες χωρίς φύλλα αλλά με σκουροπράσινα φυλλώδια μήκους 1,5-2 εκατ. και πλάτους 0,5 εκατ. Παρουσιάζει σφαιρικές ταξιανθίες πλάτους 1εκατ εφοδιασμένος με κοντό ποδίσκο σε λαμπερό κίτρινο χρώμα. Η ανθοφορία εμφανίζεται τον Μάρτιο-Απρίλιο και λουλούδια είναι κατά ζεύγη ή μεμονωμένα στο πιο ψηλό τμήμα των κλαδιών στη βάση των φυλλαδίων. Στη συνέχεια σχηματίζονται χέδροπες μήκους 3-5εκατ πεπλατυσμένοι και γυριστοί καλυμμένοι με χνούδι.

Ακακία η μπαιλευάνειος (Acacia bailleyana).

Πρόκειται για αρκετά ανθεκτικό είδος που κατάγεται από την Αυστραλία και μπορεί να καλλιεργηθεί και στις βόρειες περιοχές σε προφυλαγμένες τοποθεσίες. Φτάνει το ύψος των 6-8μ και τη διάμετρο των 2,5-4μ. Έχει γκριζοπράσινα συνθετικά φύλλα αρτιολήκτως πτερωτά μήκους 3-5εκατ. Παρουσιάζει κίτρινα σφαιρικά «κεφάλια» που σχηματίζονται ενωμένα σε βότρεις μήκους 5-10εκατ. στη μασχάλη των κλαδιών του προηγούμενου χρόνου.

Η ανθοφορία εμφανίζεται σε διαφορετικούς περιόδους ανάλογα με το κλίμα : Τον Φεβρουάριο-Μάρτιο στα νότια και τα κεντρικά και τον Μάρτιο-Απρίλιο στα βόρεια. Παράγει χέδροπες μήκους 4-10εκατ.

Ακακία η κυανόφυλλος (Acacia cyanophylla)

Είναι ένα εύρωστο δενδρύλλιο που κατάγεται από την Αυστραλία. Μοιάζει πολύ με την Ακακία την ιτέινο (Acacia saligna) αλλά έχει γαλαζοπράσινα φυλλώδια αντί για πράσινα. Το ύψος της φτάνει τα 5-6μ και η διάμετρος του 2,5-4μ. Έχει κλαδιά κρεμάμενα προς τα κάτω με φυλλώδια μακρόστενα ή λογχοειδή-δρεπανοειδή και μήκος που φτάνει τα 30εκατ γι’αυτά που βρίσκονται προς τη βάση και μόνο 15εκατ για τ’ανώτερα σχηματίζουν χρυσοκίτρινα «κεφάλια»τα οποία εμφανίζονται στη μασχάλη των φύλλων ενωμένα σε βότρεις. Ανθίζουν από τον Μάρτιο ως τον Μάιο. Ο καρπός είναι πεπλατυσμένος χέδροπας μήκους 8-12εκατ.

Ακακία η λευκάζουσα (Acacia dealbata). Γνωστό και σαν Ακακία η βλαστοτενής λευκάζουσα (Acacia decurrens dealbata) είναι ένα δεντρώδες αειθαλές είδος που κατάγεται από την Αυστραλία και την Τασμανία. Φτάνει το ύψος των 10-25μ και αναπτύσσει ακανόνιστη «κόμη» πλάτους από 5 ως 10μ. Η φλούδα του κορμιού είναι λεία ενώ τα κλαδιά παρουσιάζονται στην αρχή με χνούδι και γκριζωπό χρώμα. Έχει αρτιολήκτως φτερωτά φύλλα μήκους 15-25 περίπου εκατ. με γκριζοπράσινο – ασημί χρώμα και ταξιανθίες σε ζωηρά κίτρινα σφαιρικά «κεφάλια» που ανοίγουν τον Μάρτιο –Απρίλιο. Είναι το είδος που καλλιεργείται περισσότερο στη χώρα μας προπάντων για την παραγωγή κομμένων λουλουδιών.

Ακακία η φαρνέσιος (Acacia farnesiana). Γνωστό και σαν Ακακία η λεπτόφυλλος (Acacia leptophylla) κν.γαζία. Είναι ένα δεντρώδες είδος κατάλληλο για ζώνες με ήπιο κλίμα που καλλιεργείται σε προφυλαγμένες τοποθεσίες. Χρησιμοποιείται και στην αρωματοποιία. Το ύψος της φτάνει τα 2-3μ και η διάμετρος της «κόμης» μέχρι 1,5-2μ. Έχει αγκαθωτά κλαδιά με αρτιολήκτως φτερωτά φύλλα και παρουσιάζει ταξιανθίες σε «κεφάλια» αρκετά μεγάλες χρυσοκίτρινες και πολύ αρωματικές που ανοίγουν τον Φεβρουάριο – Μάρτιο στη μασχάλη των φύλλων. Στην συνέχεια παράγει χέδροπες .

Acacia η μακρόφυλλος (Acacia longifolia).Πρόκειται για πολύ ευαίσθητο είδος καταγόμενο από την Αυστραλία και την Τασμανία. Μπορεί να καλλιεργηθεί στο ύπαιθρο μόνο στις νότιες περιοχές ενώ στα ψυχρά κλίματα καλλιεργείται σε ψυχρό θερμοκήπιο. Είναι ένα δενδρύλλιο που φτάνει το ύψος των 6-8 μ και τη διάμετρο των 3 περίπου μ. με μακρουλά –λογχοειδή, γκριζοπράσινα φυλλώδια μήκους 10-12εκατ. Τα «κεφάλια» ζωηρά, κίτρινα είναι ενωμένα σε όρθιους στάχεις μήκους 5-8 εκατ. που σχηματίζονται στις μασχάλες των φύλλων. Η ανθοφορία σημειώνεται τον Μάρτιο. Οι καρποί είναι σκληροί χέδροπες μήκους 5-10εκατ.

Ακακία η μελανόξυλος (Acacia melanoxylon). Είναι ένα δέντρο που κατάγεται από την Αυστραλία και τη Τασμανία ύψους 25-30μ με συμπαγή, πυραμιδοειδή «κόμη» πλάτους 6-8μ. Το είδος αυτό είναι περιζήτητο για το σκούρο ξύλο του κατάλληλο για πολλές χρήσεις. Δεν έχει φύλλα αλλά λογχοειδή φυλλώσεις μήκους 5-10εκατ. Οι ταξιανθίες είναι «κεφάλια» πλάτους 1 περίπου εκατ. με κίτρινο –κρεμ χρώμα ενωμένα ανά 3-5 σε κοντά κλαδιά. Ανθίζει τον Μάρτιο –Απρίλιο. Παράγει χέδροπες μήκους 8-12 εκατ. καφέ κοκκινωπούς.

Ακακία η ανασχετική (Acacia retinodes).Γνωστή και σαν Ακακία η πολυανθής (Acacia floribunda) και Ακακία η αειανθής (Acacia semperflorens). Είναι ένα ανθεκτικό είδος κατάλληλο για υποκείμενο που μπορεί να καλλιεργηθεί και σε ασβεστώδη εδάφη και προσφέρει μια εξαιρετικά ανθεκτική ανθοφορία. Είναι ένα δενδρύλλιο ύψους 5-6μ και πλάτους 2-3μ με λογχοειδή φυλλώδια μήκους 8-12εκατ. Τα κίτρινα «κεφάλια» είναι ενωμένα σε φόβες και ανοίγουν συνεχώς από τον Απρίλιο ως τον Οκτώβριο.

Τεχνική της καλλιέργειας

Οι ακακίες φυτεύονται μεταξύ Οκτωβρίου και Μαρτίου σε εύφορα, υγρά εδάφη με καλή αποστράγγιση. Για μια καλή ανθοφορία είναι απαραίτητο ένα ελαφρά όξινο έδαφος παρ’ολο που τα είδη με φυλλώδια μπορούν να καλλιεργηθούν με επιτυχία και σε ασβεστώδη εδάφη.

Τα δέντρα που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο φυτεύονται σε γλάστρες 8 εκατ. (με εξαίρεση την Ακακία την οπλισμένη (Acacia armata) που χρειάζεται γλάστρες διαμέτρου 15εκατ) γεμάτες με ένα μείγμα με βάση το φυτόχωμα, το κοινό χώμα, την τύρφη και την άμμο που στη συνέχεια αντικαθίστανται από πιο μεγάλες γλάστρες διαμέτρου 25-30εκατ.

Οι ακακίες που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο χρειάζονται πάντοτε καλό αερισμό και φωτισμό. Ποτίζονται με άφθονο νερό το καλοκαίρι και την άνοιξη ενώ το φθινόπωρο και το χειμώνα περιορίζεται σημαντικά η συχνότητα των ποτισμάτων. Εξάλλου από το Μαίο ως τον Αύγουστο παρέχεται υγρό λίπασμα κάθε 15ημέρες. Όλα τα φυτά αλλάζουν γλάστρα κάθε χρόνο τον Μάρτιο.

Πολλαπλασιασμός

Όλα τα είδη μπορούν να πολλαπλασιαστούν με σπόρους, με μοσχεύματα και εμβολιασμό. Η σπορά γίνεται τον Απρίλιο σε θερμοκρασία 16οC και με χρησιμοποίηση του κατάλληλου μείγματος για σπόρους. Οι σπόροι φυτεύονται σε βάθος 0,5 περίπου εκατ. αφού χαραχτεί το προστατευτικό περίβλημα για να επιταχυνθεί η βλάστηση τους. Μόλις καταστεί δυνατό τα μικρά φυτά μεταφυτεύονται μεμονωμένα σε γλάστρες διαμέτρου 8εκατ γεμάτες με ένα μείγμα με βάση το φυτόχωμα, την τύρφη και την άμμο. Στην συνέχεια τους αλλάζετε γλάστρα και αφήνετε να δυναμώσουν πριν τα φυτέψετε στην οριστική τους θέση.

Τα μοσχεύματα ετοιμάζονται τον Αύγουστο: είναι κλαδάκια μήκους 5-10 εκατ. μαζί με ένα τμήμα του παλιότερου κλαδιού που φυτεύονται σε ένα μείγμα τύρφης και άμμου σε ίσα μέρη και σε θερμοκρασία 16-18οC. Τα ριζώμενα μοσχεύματα καλλιεργούνται στη συνέχεια όπως και τα φυτά που προέρχονται από σπόρο. Η μέθοδος αυτή δεν παρουσιάζει δυσκολίες αλλά η ριζοβόληση των μοσχευμάτων είναι πολύ αργή.

Τέλος όλα τα είδη μπορούν να εμβολιαστούν με προσέγγιση αν χρησιμοποιηθεί σαν υποκείμενο ένα φυτό του είδους Ακακία η ανασχετική (Acacia retinodes) με δενδρύλλια 18-24 περίπου μηνών. Ο εμβολιασμός πραγματοποιείται σε ύψος 50-60 εκατ. και η μέθοδος αυτή προσφέρει τη δυνατότητα δημιουργίας φυτών με αληθινά φύλλα που αναπτύσσονται εξίσου καλά και σε ασβεστώδη εδάφη.


Κλάδεμα

Οι ακακίες δεν χρειάζονται κανονικό κλάδεμα. Αντέχουν καλά στο κόψιμο και μπορούν να διαμορφωθούν σε διάφορα σχήματα. Τα δέντρα που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο διατηρούνται σε περιορισμένες διαστάσεις : για το σκοπό αυτό χρειάζεται ένα κορυφολόγημα στο τέλος της ανθοφορίας.

Κατά τον ( Π.Γ.Γεννάδιο Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 27 έτος 1914) έχουμε πλείστα είδη ακακιών όπως

Ακακία αγγίκη (Acacia angico ),

Ακακία ακρωτηριανή (Acacia capensis),

Ακακία αληθής (Acacia vera )

Ακακία απαλωτάτη (Acacia mollissima),

Ακακία αραβική (Acacia arabica),

Ακακία αργεντινή (Acacia piptadenia ),

Ακακία ένοπλος (Acacia armata),

Ακακία εχμάζουσα (Acacia retinoides),

Ακακία καβένειος (Acacia cavenia ),

Ακακία καταθέουσα (Acacia decurrens ),

Ακακία κατεχού (Acacia catechu ),

Ακακία κομμεωφόρος (Acacia arabica ),

Ακακία κρεμοκλαδής (Acacia pendula ),

Ακακία κυανόφυλλος (Acacia cyanophylla ),

Ακακία κυκλώπειος (Acacia cyclops ),

Ακακία λεββέκειος (Acacia lebbeck ),

Ακακία λευκάζουσα (Acacia dealbata),

Ακακία λευκόφλοιος (Acacia leucophloea ),

Ακακία μακρόφυλλος (Acacia longifolia),

Ακακία μελανόξυλος (Acacia melanoxylon),

Ακακία μικρόβοτρυς (Acacia microbotrya),

Ακακία ομαλόφυλλος (Acacia homalophylla),

Ακακία νειλώα (Acacia milotica ),

Ακακία πολυακανθος (Acacia polyacantha ),

Ακακία πυκνανθής (Acacia pycnacantha ),

Ακακία σενεγάλειος (Acacia senegal),

Ακακία σευάλη (Acacia seyal),

Ακακία σκωρυώδης (Acacia ferruginea),

Ακακία στενόκαρπος (Acacia stenocarpa ),

Ακακία στενόφυλλος (Acacia stenophylla),

Ακακία στρεπτή (Acacia tortilis ),

Ακακία υπόλευκος (Acacia albida),

Ακακία υψικάρηνος (Acacia excelsa),

Ακακία φαρνεσιανή (Acacia farnesiana ),

Ακακία φρικώδης (Acacia horrida ).

 

| | edit post

ΔΡΥΣ(Quercus) Οικογένεια : Φηγίδες (Fagaceae) Κοινό όνομα : βαλανιδιά - βελανιδιά

Συσκευασία μπάλας χώματος σε Αριά [ Quercus Ilex ]
με περίμετρο κορμού 35 - 40 cm στα φυτώρια μας στο Λεσίνι Αιτ/νίας.
ΔΡΥΣ(Quercus)
Οικογένεια : Φηγίδες (Fagaceae)
Κοινό όνομα : βαλανιδιά - βελανιδιά
 
Γένος που περιλαμβάνει περισσότερα από 400 είδη αειθαλών ή φυλλοβόλων και γενικά ανθεκτικών στο κρύο δέντρων και θάμνων.  Είναι πολύ διαδομένα στις εύκρατες περιοχές μερικά ευδοκιμούν ακόμα και στις ορεινές ζώνες των τροπικών περιοχών. Οι βαλανιδιές έχουν σκληρό ξύλο και συνήθως αποκτούν μεγάλες διαστάσεις (φτάνουν εύκολα τα 50μ ύψος ) είναι επίσης πολύ μακρόβια (υπάρχουν δέντρα που η ηλικία τους ξεπερνά τα 500 χρόνια). Τα φύλλα σχεδόν πάντα έλλοβα έχουν διάφορα σχήματα και ακέραιες ή οδοντωτές παρυφές όσο για το χρώμα τους κυμαίνεται σε διαφορετικούς τόνους του πράσινου ανάλογα με το είδος –συχνά αποκτά όμορφες αποχρώσεις κατά το φθινόπωρο. Τα λουλούδια είναι μονογενή πάνω στο ίδιο δέντρο δηλαδή υπάρχουν «θηλυκά» και «αρσενικά». Τα πρώτα είναι πράσινα και ασήμαντα από διακοσμητική άποψη και τα δεύτερα κίτρινα και ενωμένα σε κρεμάμενους στύλους που καλύπτονται μ’ένα απλό χνούδι. Τα λουλούδια εμφανίζονται μαζί με τα πρώτα φύλλα αργά την άνοιξη. Οι καρποί, τα κοινά βαλανίδια είναι λείοι και γυαλιστεροί και καλύπτονται ενμέρει από ένα λείο κύπελλο ρυτιδωμένο ή αγκαθωτό διαμέσου του οποίου είναι προσκολλημένοι πάνω στα κλαδιά. Το ξύλο μερικών ειδών βαλανιδιάς χρησιμοποιείται στην ξυλουργική γιατί είναι πολύ ανθεκτικό και καλής ποιότητας. Εξαιτίας των μεγάλων τους διαστάσεων τα δέντρα που προορίζονται για διακοσμητικούς σκοπούς είναι κατάλληλα για πάρκα και μεγάλους κήπους.
 
Είδη και ποικιλίες
 
Φυλλοβόλα
Δρύς η κήρρις (Quercus cerris). Κοινά ονόματα :ρουπάκι, δέντρο, τσέρρο, μικρή βαλανιδιά, άγρια βαλανιδιά. Πολύ ανθεκτικό είδος με γρήγορη ανάπτυξη καταγόμενο από τη Νότια Ευρώπη. Έχει ύψος 30-35μ και ωοειδή, έλλοβα φύλλα. Η κόμη του ωοειδής στην αρχή τείνει μάλλον προς το σχήμα της πυραμίδας καθώς περνούν τα χρόνια. Τα κύπελλα των καρπών φέρουν κατσαρά λέπια.
Δρύς η κόκκινη (Quercus coccinea). Εύρωστο δέντρο με ύψος 10-15μ και διάμετρο κόμης 8-12. Τα φύλλα του γίνονται κόκκινα κατά το φθινόπωρο.
Δρύς η φαρνέττο (Quercus farnetto). Κατάγεται από την νότια Ευρώπη. Έχει ύψος 30-40 εκατ. πυκνή κόμη και μακριά έλλοβα φύλλα με πολύ κοντούς μίσχους.
Δρύς η ελλόβιος (Quercus palustris). Το είδος αυτό που κατάγεται από τις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες έχει κωνικό σχήμα και αναπτύσσεται σε βαλτώδη εδάφη.
Συσκευασία μπάλας χώματος σε Αριά [ Quercus Ilex ]
με περίμετρο κορμού 30 - 35 cm στα φυτώρια μας στο Λεσίνι Αιτ/νίας
Δρύς η έμμισχος (Quercus pedunculata).Κοινά ονόματα: δέντρο, δρύς, ρένια, ροτσόκι, ρουπάκι. Κατάγεται από τις χώρες της Μεσογείου και τον Καύκασο και είναι διαδομένη σ’ολη την Ευρώπη τη βόρεια Αφρική και τη Μικρά Ασία.
Έχει μέχρι και 50μ ύψος στρογγυλή, απλωτή κόμη οριζόντια κλαδιά και επιμήκη, έλλοβα φύλλα με κοντό μίσχο. Είναι μακρόβιο δέντρο (ζει μέχρι και 400 χρόνια) που συχνά αποκτά μεγάλες διαστάσεις (το πλάτος του κορμού φτάνει τα 3μ και η προβολή της κόμης τα 300μ2 ). Το είδος αυτό προτιμά τα υγρά και δροσερά εδάφη.
Δρύς η χνοώδης (Quercus pubescens). Κατάγεται από την νότια Ευρώπη και τη Μικρά Ασία. Έχει ύψος 10-15μ και έλλοβα φύλλα συχνά καρδιόσχημα στη βάση. Τα νεαρά κλαδιά οι νευρώσεις της κάτω επιφάνειας των φύλλων και το κύπελλο του καρπού φέρνουν ένα κιτρινωπό χνούδι.
Δρύς η άμισχος (Quercus sessiflora). Κοινά ονόματα : δέντρο, δεντρούλι, δρυς, γρανιτσιά ρουπάλι. Λέγεται και Δρύς η πετραία (Quercus petraea). Κατάγεται από τη νότια Ευρώπη. Έχει ύψος 20-30μ απλωτή κόμη και άμισχα λουλούδια και καρπούς.
 
Αειθαλή
Δρύς η κοκκοφόρος (Quercus coccifera). Κοινά ονόματα :πουρνάρι, πρινάρι απρινιά, κατσιπρινιά, κατσοπούρναρο, κατσικοπούρναρο. Φουντωτός θάμνος που κατάγεται από τις χώρες της Μεσογείου. Έχει ύψος το πολύ μέχρι 3μ και μικρά δερματώδη φύλλα με οδοντωτές και αγκαθωτές παρυφές.
Συσκευασία μπάλας χώματος σε Αριά [ Quercus Ilex ]
με περίμετρο κορμού 35 - 40 cm, στα φυτώρια μας στο Λεσίνι Αιτ/νίας.
Δρύς η ίληξ (Quercus illex).Κοινά ονόματα : Αριά,άρεος, ασίλακας (Κρήτη), κλαδί (Χαλκιδική).Δέντρο πολύ διαδομένο στα δάση των μεσογειακών περιοχών απ’οπου και κατάγεται. Έχει ύψος γύρω στα 20-25μ στρογγυλωπή κόμη και λογχοειδή, γυαλιστερά δερματώδη φύλλα. Αντέχει την ξηρασία και τα στεγνά, βραχώδη εδάφη και έχει σκληρό και βαρύ ξύλο κατάλληλο για την ξυλουργική.
Δρύς η φελλόδρυς (Quercus suber). Τυπική βαλανιδιά της Μεσογείου η οποία αναπτύσσεται επίσης και στις ακτές της Πορτογαλίας και του Μαρόκου που βρίσκονται στον Ατλαντικό. Το ύψος της δεν ξεπερνά τα 15μ ενώ η διάμετρος του κορμού της φτάνει τα 5μ. Ο κορμός καλύπτεται από έναν παχύ φλοιό που διασχίζεται από βαθιές αυλακώσεις απ’οπου λαμβάνεται ο φελλός. Η «κόμη» είναι πλατιά, ακανόνιστη και αραιή. Τα φύλλα μικρά, ωοειδή και δερματώδη με κυματοειδής παρυφές και μυτερές άκρες είναι γυαλιστερά και σκουροπράσινα στην πάνω επιφάνεια και στην κάτω γκρίζα και χνουδωτά. Η φελλόδρυς θέλει κλίματα υγρά και ζεστά, θέσεις φωτεινές και εδάφη κατά προτίμηση πυριτολιθικά και όξινα (δεν αντέχει τα ασβεστολιθικά).
Η συγκομιδή του φελλού αρχίζει όταν το δέντρο φτάσει σε ηλικία 30-35 χρόνων (το ύψος και η περίμετρος του κορμού θα πρέπει να κυμαίνεται γύρω 1,80μ και 60εκατ αντίστοιχα). Από τον πρώτο φλοιό ο οποίος είναι ζαρωμένος και ασύμμετρος παράγεται φελλός κατώτερης ποιότητας που ονομάζεται αρσενικός φελλός. Ο φλοιός ξανασχηματίζεται και όταν αποκτήσει το επιθυμητό πάχος (3-4εκατ) αφαιρείται και πάλι- ο φελλός που παράγεται πιο λεπτός και πιο λείος ονομάζεται ευγενής φελλός. Στο βιολογικό της κύκλο (περίπου 150 χρόνια) μια καλή φελλόδρυς μπορεί να δώσει μέχρι 200 κιλά φελλού (5-6 κιλά στα πρώτα χρόνια και 20-30 όταν βρίσκεται στην εποχή της πλήρους παραγωγής της.
Τεχνική της καλλιέργειας
Οι απαιτήσεις των δέντρων αυτών ποικίλλουν ανάλογα με το είδος. Γενικά καλό θα είναι να τις φυτεύετε σε αρκετά μεγάλους χώρους και σε εδάφη με καλή αποστράγγιση. Οι βαλανιδιές προτιμούν τις ηλιαζόμενες θέσεις αλλά αντέχουν και σε σχετικά σκιερές. Φυτεύονται το φθινόπωρο ή στις αρχές της ανοίξεως. Κατά τα πρώτα χρόνια ο εμπλουτισμός του εδάφους με κοπριά ή φυτόχωμα είναι χρήσιμος για τα περισσότερα είδη. Για να σχηματίσετε φράχτες για παράδειγμα από αριά, φυτεύετε τα δέντρα σε απόσταση 60-80 εκατ το ένα από το άλλο και έπειτα κόβετε τις κορυφές για να βοηθήσετε το σχηματισμό των πλευρικών διακλαδώσεων. Επίσης για να διατηρήσετε τους φράχτες στις διαστάσεις που θέλετε πρέπει να τους κλαδεύετε κάθε χρόνο κατά τον Μάρτιο. Εξάλλου για να κρατάτε πάντα καθαρό και μόνο ένα στέλεχος κόβετε τον Φεβρουάριο τα πλευρικά κλαδιά των μικρών δέντρων (ηλικίας 2-3χρόνων)
Συσκευασία μπάλας χώματος σε Αριά [ Quercus Ilex ]
με περίμετρο κορμού 35 - 40 cm, στα φυτώρια μας στο Λεσίνι Αιτ/νίας.
Πολλαπλασιασμός
Γενικά ο πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρο. Οι σπόροι διατηρούν τη βλαστητική τους ικανότητα για μικρό χρονικό διάστημα και γι’αυτό η σπορά θα πρέπει να γίνεται μέσα σε διάστημα το πολύ 2μηνών από τη στιγμή της συγκομιδής το φθινόπωρο στο ύπαιθρο σε γλάστρες ή σε κασόνια. Το επόμενο φθινόπωρο τα νεαρά φυτά μεταφυτεύονται σε φυτώριο και μετά 2-3 χρόνια φυτεύονται στην οριστική τους θέση.
 
 
Δάσος βελανιδιάς Ξηρομέρου

Το είδος της βελανιδιάς που κυριαρχεί στο βελανιδοδάσος Ξηρομέρου είναι η ήμερη βελανιδιά, οι καρποί της οποίας μέχρι πριν 30 – 40 χρόνια χρησιμοποιούνταν για την κατεργασία δερμάτων, λόγω μιας ουσίας που περιέχουν, την τανίνη. Για τον λόγο αυτό οι κάτοικοι των γύρω χωριών κάθε χρόνο μάζευαν τον καρπό της βελανιδιάς και στη συνέχεια τον εμπορεύονταν σε εργοστάσια κατεργασίας δερμάτων κερδίζοντας ένα σημαντικό εισόδημα. Ταυτόχρονα ένα τμήμα του καρπού της βελανιδιάς που δεν ήταν εμπορεύσιμο χρησιμοποιούνταν ως ζωοτροφή στην τοπική κτηνοτροφία καθώς είναι πλούσιο σε θρεπτικές ουσίες. Σήμερα η κατεργασία των δερμάτων γίνεται με χημικά μέσα, ενώ οι κτηνοτρόφοι προμηθεύονται ζωοτροφές ξενικής προέλευσης και αμφιβόλου ποιότητας, όπως είναι τα διάφορα φυράματα, ή άλλου είδους σκευάσματα. Έτσι, η συλλογή του βελανιδιού έχει σταματήσει.
 Χαρακτηριστικά
Τα χαρακτηριστικά της ήμερης βελανιδιάς που καθιστά το βελανιδοδάσος μοναδικό σε εθνικό επίπεδο είναι:
  •  Η αργή ανάπτυξή του και η πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η βελανιδιά για να μεγαλώσει και να φτάσει στην πρώτη της καρποφορία χρειάζεται να περάσουν περίπου 60 χρόνια. Η ηλικία των περισσότερων βελανιδιών στο βελανιδοδάσος Ξηρομέρου εκτιμάται ότι είναι από 300 έως 800 ετών.
  • Είναι δέντρο ημιαειθαλές, δηλαδή χάνει το φύλλωμά του σταδιακά από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο. Αυτό επιτρέπει την ομαλή αποικοδόμηση των οργανικών ουσιών που περιέχονται στα φύλλα και συμβάλλει στον εμπλουτισμό του εδάφους με θρεπτικά συστατικά, βοηθώντας στην ανάπτυξη και άλλων φυτών.
  • Το δέντρο της βελανιδιάς δεν καίγεται εύκολα, γεγονός που το καθιστά πολύ ανθεκτικό στις πυρκαγιές, ενώ μετά από το ξέσπασμα μιας πυρκαγιάς μπορεί και πρεμνοβλασταίνει πολύ εύκολα επιταχύνοντας σημαντικά την φυσική αναγέννηση του δάσους. Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι τα δέντρα που έχουν αναπτυχθεί από πρέμνα έχουν χαμηλότερης ποιότητας ξυλεία από τα δέντρα που προέρχονται από σπόρους.
  •  Αναπτύσσει εκτεταμένο ριζικό σύστημα που εκτείνεται σε μεγάλη έκταση γύρω από το δέντρο και σε μεγάλο βάθος, συμβάλλοντας στην κατακράτηση των εδαφών και στον εμπλουτισμό της υπόγειας υδροφορίας.
  • Λόγω του εκτεταμένου ριζικού συστήματος τα άτομα της βελανιδιάς φύονται σε αραιές αποστάσεις μεταξύ τους, γεγονός που επιτρέπει ενδιάμεσα την ανάπτυξη πολύ πλούσιας θαμνώδους και ποώδους βλάστησης, λόγω των εξαιρετικών συνθηκών και του μικροκλίματος που επικρατεί εκεί. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι στο βελανιδοδάσος Ξηρομέρου ευδοκιμούν μερικά από τα πλέον σπάνια είδη χλωρίδας, ένα από τα οποία είναι η Παιώνια του Ιονίου που απαντάται μόνον σε ορισμένες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας και στα νησιά του Ιονίου.
 
ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑΣ (του Τσάρκου Α. Χαράλαμπου)
1. Πλατύφυλλη βελανιδιά: Quercus conferta
 Τη βελανιδιά αυτή τη συναντούμε στη βορειοανατολική πλευρά του Ξηρομέρου, κυρίως στην περιοχή μεταξύ Αετού  και Κατούνας όπως και στα Ακαρνανικά όρη, κυρίως στους πρόποδες έως τον Αμβρακικό.
2. Απόδισκος βελανιδιά: Quercus sesiliflora
 Αυτή η βελανιδιά την συναντούμε σε όλο σχεδόν το Ξηρόμερο σε μέσο και μεγάλο υψόμετρο. Γενικά όμως είναι πιο σπάνιο είδος δεδομένου ότι είναι απαιτητικό είδος σε υγρασία και βάθη και γόνιμο έδαφος. Έχουν απομείνει μεμονωμένα δέντρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει τεράστια γεωγραφική εξάπλωση στην Ευρώπη από τη νότια Σουηδία έως τη Σικελία και τη βορειοανατολική Πελοπόννησο, όσον αφορά την ανατολική Μεσόγειο και φυσικά την περιοχή μας. τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το είδος αυτό στο Ξηρόμερο είναι το διαβρωμένο έδαφος και η αλλαγή του κλίματος. Τη συναντούμε από τη λοφοσειρά της Βελαώρας του Αστακού και σε όλο το υπόλοιπο Ξηρόμερο.
3. Ποδισκοφόρος βελανιδιά: Quercus pedunculata
 Το είδος αυτό που λέγεται και «Ρουπάκι» είναι εξαιρετικά σπάνιο και το συναντούμε μεμονωμένα κυρίως σε ρεματιές και γενικά στα πιο υγρά και δροσερά μέρη του Ξηρομέρου.
4. Ποδισκοφόρος - Πιλιματοφόρος βελανιδιά: Quercus pedunculiflora
 Είναι παρόμοιο είδος με το προηγούμενο και στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις που έχει. Το είδος αυτό για το Ξηρόμερο είναι σχετικά κοινό μιας και το συναντούμε παντού σε όλη την επαρχία και σε όλες τις υψομετρικές ζώνες της περιοχής.
5. Ευθύφλυος βελανιδιά: Quercus cerris
 Το είδος αυτό το συναντούμε σε πολλές περιοχές του Ξηρομέρου σε σχέση όμως με την ομάδα των πιλιματοφόρων βελανιδιών (όπως η ήμερη), είναι πιο σπάνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε καλές συνθήκες περιβάλλοντος μπορεί να γίνει πολύ μεγάλο δέντρο που μπορεί να ξεπεράσει τα 30 μ. ύψος.
6. Ήμερη βελανιδιά: Quercus aegilops.v – tipica.v – macrolepis
 Το είδος αυτό είναι η γνωστή σε όλους μας βελανιδιά, που έχει τεράστια σχεδόν καθολική εξάπλωση στην επαρχία Ξηρομέρου, αλλά και σε όλο τον Νομό. Παλαιότερα σχημάτιζε αμιγή και μεικτά δάση με άλλα φυλλοβόλα ή αείφυλλα σε όλη την επαρχία σε χαμηλό και μέσο υψόμετρο από τη νήσο Πεταλάς του Αστακού έως τον Αμβρακικό και τον κάμπο Λεσινίου ως τον κάμπο του Αγρινίου.
7. Μακεδονική βελανιδιά: Quercus Macedonica
 Είναι ένα είδος που οι ειδικοί το τοποθετούσαν αρχικά στην Μακεδονια και την Ήπειρο. Προς ευχάριστη έκπληξη όμως το συναντούμε και στο Ξηρόμερο, κυρίως στον πυρήνα του βελανιδοδάσους Πρόδρομος – Αγράμπελο, κτλ.
8. Αγριοβελανιδιά: Quercus Crenata
 Είναι είδος παρόμοιο με την ήμερη βελανιδιά που το συναντούμε κυρίως σε ασβεστολιθικές και ξερές πλαγιές και υψίπεδα του Ξηρομέρου.
9. Quercus brachyphylla
 Συναντούμε το είδος αυτό σε όλο το Ξηρόμερο κυρίως στις πιο πετρώδεις και ξηρές πλαγιές.
10. Αριά: Quercus ilex
 Είναι η γνωστή αείφυλλη βελανιδιά που συναντάται σε πολλές περιοχές του Ξηρομέρου κυρίως όμως σε αείφυλλες ζώνες, σε ρεματιές και υγρές πλαγίες των βουνών του Ξηρομέρου.
11. Πουρνάρι: Quercus coccifera
 Είναι το γνωστό πουρνάρι.

12. Χρυσοβελανιδιά: Quercus  pubesceus

Δέντρο κοινό σε όλο το Ξηρόμερο όπου ζουν και οι δύο ποικιλίες του η τυπική (pubesceus) και η anatolica.
http://www.velanidodasos.gr/oaktree/

ΑΚΑΚΙΑ ΝΤΕΛΜΠΑΤΑ - ΛΕΥΚΑΖΟΥΣΑ ( ACACIA DECURRENS DEALBATA ) : ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

ΑΚΑΚΙΑ (Acacia) - Willd
Οικογένεια : Μιμοσίδες (Mimosaceae)
Συνώνυμο : Μιμόζα

 


 
Τα μεγαλύτερα φυτά ακακίας λευκάζουζας - μιμόζας - ντελμπάτας
( acacia dealbata ) στην Ευρώπη σε παραγωγή από τα φυτώριά μας.
Γένος που περιλαμβάνει 450-500 είδη αειθαλών ή φυλλοβόλων δέντρων και δενδρυλλίων. Είναι όλα ευαίσθητα και κατάλληλα για περιοχές με εύκρατο – ζεστό κλίμα αλλά καλλιεργούνται και σε θερμοκήπιο και μεταφυτεύονται στο ύπαιθρο κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Στη χώρα μας καλλιεργούνται ιδιαίτερα στις κεντρικές και νότιες περιοχές. Έχουν αρτιολήκτως φτερωτά φύλλα ή φυλλώδια που τα αντικαθιστούν και τα οποία επίσης προέρχονται από την μετατροπή των κλαδιών τα οποία παρουσιάζονται πεπλατυσμένα κι εκτελούν τη φωτοσύνθεση. Είναι διακοσμητικά δέντρα περιζήτητα για την ανθοφορία τους που μπορούν να κλαδευτούν και να διαμορφωθούν στο επιθυμητό σχήμα. Εξάλλου με τη μέθοδο του φορτσαρίσματος μπορεί κανείς να πετυχει χειμωνιάτικη ανθοφορία που αρχίζει τον Οκτώβριο. Τα λουλούδια είναι πολύ μικρά πέταλα και πολυάριθμους μακρούς και λεπτούς στήμονες συνήθως κίτρινους. Τα λουλούδια αυτά μεταβάλλονται αργότερα σε χέδροπες.

Είδη και ποικιλίες

Ακακία ή οπλισμένη (Acacia armata). Γνωστό και σαν ακακία η παράδοξος (Acacia paradoxa)  είναι ένα θαμνώδες είδος το οποίο κατάγεται από την Αυστραλία. Φτάνει το ύψος των 3-4μ και τη διάμετρο του 1,5-2μ. Έχει κλαδιά με αγκάθια στις άκρες χωρίς φύλλα αλλά με σκουροπράσινα φυλλώδια μήκους 1,5-2 εκατ. και πλάτους 0,5 εκατ. Παρουσιάζει σφαιρικές ταξιανθίες πλάτους 1εκατ εφοδιασμένος με κοντό ποδίσκο σε λαμπερό κίτρινο χρώμα. Η ανθοφορία εμφανίζεται τον Μάρτιο-Απρίλιο και λουλούδια είναι κατά ζεύγη ή μεμονωμένα στο πιο ψηλό τμήμα των κλαδιών στη βάση των φυλλαδίων. Στη συνέχεια σχηματίζονται χέδροπες μήκους 3-5εκατ πεπλατυσμένοι και γυριστοί καλυμμένοι με χνούδι.

Ακακία η μπαιλευάνειος (Acacia bailleyana).

Πρόκειται για αρκετά ανθεκτικό είδος που κατάγεται από την Αυστραλία και μπορεί να καλλιεργηθεί και στις βόρειες περιοχές σε προφυλαγμένες τοποθεσίες. Φτάνει το ύψος των 6-8μ και τη διάμετρο των 2,5-4μ. Έχει γκριζοπράσινα συνθετικά φύλλα αρτιολήκτως πτερωτά μήκους 3-5εκατ. Παρουσιάζει κίτρινα σφαιρικά «κεφάλια» που σχηματίζονται ενωμένα σε βότρεις μήκους 5-10εκατ. στη μασχάλη των κλαδιών του προηγούμενου χρόνου.

Η ανθοφορία εμφανίζεται σε διαφορετικούς περιόδους ανάλογα με το κλίμα : Τον Φεβρουάριο-Μάρτιο στα νότια και τα κεντρικά και τον Μάρτιο-Απρίλιο στα βόρεια. Παράγει χέδροπες μήκους 4-10εκατ.

Ακακία η κυανόφυλλος (Acacia cyanophylla)

Είναι ένα εύρωστο δενδρύλλιο που κατάγεται από την Αυστραλία. Μοιάζει πολύ με την Ακακία την ιτέινο (Acacia saligna) αλλά έχει γαλαζοπράσινα φυλλώδια αντί για πράσινα. Το ύψος της φτάνει τα 5-6μ και η διάμετρος του 2,5-4μ. Έχει κλαδιά κρεμάμενα προς τα κάτω με φυλλώδια μακρόστενα ή λογχοειδή-δρεπανοειδή και μήκος που φτάνει τα 30εκατ γι’αυτά που βρίσκονται προς τη βάση και μόνο 15εκατ για τ’ανώτερα σχηματίζουν χρυσοκίτρινα «κεφάλια»τα οποία εμφανίζονται στη μασχάλη των φύλλων ενωμένα σε βότρεις. Ανθίζουν από τον Μάρτιο ως τον Μάιο. Ο καρπός είναι πεπλατυσμένος χέδροπας μήκους 8-12εκατ.

Ακακία η λευκάζουσα (Acacia dealbata). Γνωστό και σαν Ακακία η βλαστοτενής λευκάζουσα (Acacia decurrens dealbata) είναι ένα δεντρώδες αειθαλές είδος που κατάγεται από την Αυστραλία και την Τασμανία. Φτάνει το ύψος των 10-25μ και αναπτύσσει ακανόνιστη «κόμη» πλάτους από 5 ως 10μ. Η φλούδα του κορμιού είναι λεία ενώ τα κλαδιά παρουσιάζονται στην αρχή με χνούδι και γκριζωπό χρώμα. Έχει αρτιολήκτως φτερωτά φύλλα μήκους 15-25 περίπου εκατ. με γκριζοπράσινο – ασημί χρώμα και ταξιανθίες σε ζωηρά κίτρινα σφαιρικά «κεφάλια» που ανοίγουν τον Μάρτιο –Απρίλιο. Είναι το είδος που καλλιεργείται περισσότερο στη χώρα μας προπάντων για την παραγωγή κομμένων λουλουδιών.

Ακακία η φαρνέσιος (Acacia farnesiana). Γνωστό και σαν Ακακία η λεπτόφυλλος (Acacia leptophylla) κν.γαζία. Είναι ένα δεντρώδες είδος κατάλληλο για ζώνες με ήπιο κλίμα που καλλιεργείται σε προφυλαγμένες τοποθεσίες. Χρησιμοποιείται και στην αρωματοποιία. Το ύψος της φτάνει τα 2-3μ και η διάμετρος της «κόμης» μέχρι 1,5-2μ. Έχει αγκαθωτά κλαδιά με αρτιολήκτως φτερωτά φύλλα και παρουσιάζει ταξιανθίες σε «κεφάλια» αρκετά μεγάλες χρυσοκίτρινες και πολύ αρωματικές που ανοίγουν τον Φεβρουάριο – Μάρτιο στη μασχάλη των φύλλων. Στην συνέχεια παράγει χέδροπες .

Acacia η μακρόφυλλος (Acacia longifolia).Πρόκειται για πολύ ευαίσθητο είδος καταγόμενο από την Αυστραλία και την Τασμανία. Μπορεί να καλλιεργηθεί στο ύπαιθρο μόνο στις νότιες περιοχές ενώ στα ψυχρά κλίματα καλλιεργείται σε ψυχρό θερμοκήπιο. Είναι ένα δενδρύλλιο που φτάνει το ύψος των 6-8 μ και τη διάμετρο των 3 περίπου μ. με μακρουλά –λογχοειδή, γκριζοπράσινα φυλλώδια μήκους 10-12εκατ. Τα «κεφάλια» ζωηρά, κίτρινα είναι ενωμένα σε όρθιους στάχεις μήκους 5-8 εκατ. που σχηματίζονται στις μασχάλες των φύλλων. Η ανθοφορία σημειώνεται τον Μάρτιο. Οι καρποί είναι σκληροί χέδροπες μήκους 5-10εκατ.

Ακακία η μελανόξυλος (Acacia melanoxylon). Είναι ένα δέντρο που κατάγεται από την Αυστραλία και τη Τασμανία ύψους 25-30μ με συμπαγή, πυραμιδοειδή «κόμη» πλάτους 6-8μ. Το είδος αυτό είναι περιζήτητο για το σκούρο ξύλο του κατάλληλο για πολλές χρήσεις. Δεν έχει φύλλα αλλά λογχοειδή φυλλώσεις μήκους 5-10εκατ. Οι ταξιανθίες είναι «κεφάλια» πλάτους 1 περίπου εκατ. με κίτρινο –κρεμ χρώμα ενωμένα ανά 3-5 σε κοντά κλαδιά. Ανθίζει τον Μάρτιο –Απρίλιο. Παράγει χέδροπες μήκους 8-12 εκατ. καφέ κοκκινωπούς.

Ακακία η ανασχετική (Acacia retinodes).Γνωστή και σαν Ακακία η πολυανθής (Acacia floribunda) και Ακακία η αειανθής (Acacia semperflorens). Είναι ένα ανθεκτικό είδος κατάλληλο για υποκείμενο που μπορεί να καλλιεργηθεί και σε ασβεστώδη εδάφη και προσφέρει μια εξαιρετικά ανθεκτική ανθοφορία. Είναι ένα δενδρύλλιο ύψους 5-6μ και πλάτους 2-3μ με λογχοειδή φυλλώδια μήκους 8-12εκατ. Τα κίτρινα «κεφάλια» είναι ενωμένα σε φόβες και ανοίγουν συνεχώς από τον Απρίλιο ως τον Οκτώβριο.

Τεχνική της καλλιέργειας

Οι ακακίες φυτεύονται μεταξύ Οκτωβρίου και Μαρτίου σε εύφορα, υγρά εδάφη με καλή αποστράγγιση. Για μια καλή ανθοφορία είναι απαραίτητο ένα ελαφρά όξινο έδαφος παρ’ολο που τα είδη με φυλλώδια μπορούν να καλλιεργηθούν με επιτυχία και σε ασβεστώδη εδάφη.

Τα δέντρα που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο φυτεύονται σε γλάστρες 8 εκατ. (με εξαίρεση την Ακακία την οπλισμένη (Acacia armata) που χρειάζεται γλάστρες διαμέτρου 15εκατ) γεμάτες με ένα μείγμα με βάση το φυτόχωμα, το κοινό χώμα, την τύρφη και την άμμο που στη συνέχεια αντικαθίστανται από πιο μεγάλες γλάστρες διαμέτρου 25-30εκατ.

Οι ακακίες που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο χρειάζονται πάντοτε καλό αερισμό και φωτισμό. Ποτίζονται με άφθονο νερό το καλοκαίρι και την άνοιξη ενώ το φθινόπωρο και το χειμώνα περιορίζεται σημαντικά η συχνότητα των ποτισμάτων. Εξάλλου από το Μαίο ως τον Αύγουστο παρέχεται υγρό λίπασμα κάθε 15ημέρες. Όλα τα φυτά αλλάζουν γλάστρα κάθε χρόνο τον Μάρτιο.

Πολλαπλασιασμός

Όλα τα είδη μπορούν να πολλαπλασιαστούν με σπόρους, με μοσχεύματα και εμβολιασμό. Η σπορά γίνεται τον Απρίλιο σε θερμοκρασία 16οC και με χρησιμοποίηση του κατάλληλου μείγματος για σπόρους. Οι σπόροι φυτεύονται σε βάθος 0,5 περίπου εκατ. αφού χαραχτεί το προστατευτικό περίβλημα για να επιταχυνθεί η βλάστηση τους. Μόλις καταστεί δυνατό τα μικρά φυτά μεταφυτεύονται μεμονωμένα σε γλάστρες διαμέτρου 8εκατ γεμάτες με ένα μείγμα με βάση το φυτόχωμα, την τύρφη και την άμμο. Στην συνέχεια τους αλλάζετε γλάστρα και αφήνετε να δυναμώσουν πριν τα φυτέψετε στην οριστική τους θέση.

Τα μοσχεύματα ετοιμάζονται τον Αύγουστο: είναι κλαδάκια μήκους 5-10 εκατ. μαζί με ένα τμήμα του παλιότερου κλαδιού που φυτεύονται σε ένα μείγμα τύρφης και άμμου σε ίσα μέρη και σε θερμοκρασία 16-18οC. Τα ριζώμενα μοσχεύματα καλλιεργούνται στη συνέχεια όπως και τα φυτά που προέρχονται από σπόρο. Η μέθοδος αυτή δεν παρουσιάζει δυσκολίες αλλά η ριζοβόληση των μοσχευμάτων είναι πολύ αργή.

Τέλος όλα τα είδη μπορούν να εμβολιαστούν με προσέγγιση αν χρησιμοποιηθεί σαν υποκείμενο ένα φυτό του είδους Ακακία η ανασχετική (Acacia retinodes) με δενδρύλλια 18-24 περίπου μηνών. Ο εμβολιασμός πραγματοποιείται σε ύψος 50-60 εκατ. και η μέθοδος αυτή προσφέρει τη δυνατότητα δημιουργίας φυτών με αληθινά φύλλα που αναπτύσσονται εξίσου καλά και σε ασβεστώδη εδάφη.


Κλάδεμα

Οι ακακίες δεν χρειάζονται κανονικό κλάδεμα. Αντέχουν καλά στο κόψιμο και μπορούν να διαμορφωθούν σε διάφορα σχήματα. Τα δέντρα που καλλιεργούνται σε θερμοκήπιο διατηρούνται σε περιορισμένες διαστάσεις : για το σκοπό αυτό χρειάζεται ένα κορυφολόγημα στο τέλος της ανθοφορίας.

Κατά τον ( Π.Γ.Γεννάδιο Λεξικόν Φυτολογικόν σελίς 27 έτος 1914) έχουμε πλείστα είδη ακακιών όπως

Ακακία αγγίκη (Acacia angico ),

Ακακία ακρωτηριανή (Acacia capensis),

Ακακία αληθής (Acacia vera )

Ακακία απαλωτάτη (Acacia mollissima),

Ακακία αραβική (Acacia arabica),

Ακακία αργεντινή (Acacia piptadenia ),

Ακακία ένοπλος (Acacia armata),

Ακακία εχμάζουσα (Acacia retinoides),

Ακακία καβένειος (Acacia cavenia ),

Ακακία καταθέουσα (Acacia decurrens ),

Ακακία κατεχού (Acacia catechu ),

Ακακία κομμεωφόρος (Acacia arabica ),

Ακακία κρεμοκλαδής (Acacia pendula ),

Ακακία κυανόφυλλος (Acacia cyanophylla ),

Ακακία κυκλώπειος (Acacia cyclops ),

Ακακία λεββέκειος (Acacia lebbeck ),

Ακακία λευκάζουσα (Acacia dealbata),

Ακακία λευκόφλοιος (Acacia leucophloea ),

Ακακία μακρόφυλλος (Acacia longifolia),

Ακακία μελανόξυλος (Acacia melanoxylon),

Ακακία μικρόβοτρυς (Acacia microbotrya),

Ακακία ομαλόφυλλος (Acacia homalophylla),

Ακακία νειλώα (Acacia milotica ),

Ακακία πολυακανθος (Acacia polyacantha ),

Ακακία πυκνανθής (Acacia pycnacantha ),

Ακακία σενεγάλειος (Acacia senegal),

Ακακία σευάλη (Acacia seyal),

Ακακία σκωρυώδης (Acacia ferruginea),

Ακακία στενόκαρπος (Acacia stenocarpa ),

Ακακία στενόφυλλος (Acacia stenophylla),

Ακακία στρεπτή (Acacia tortilis ),

Ακακία υπόλευκος (Acacia albida),

Ακακία υψικάρηνος (Acacia excelsa),

Ακακία φαρνεσιανή (Acacia farnesiana ),

Ακακία φρικώδης (Acacia horrida ).

 

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
www.delta-trees.com

FACEBOOK

About Us

Η φωτογραφία μου
ATHENS, ATTICA GREECE, Greece
OFFICE :Square Tsokri1 & Sigrou Ave 11742 Athens - Greece EXHIBITION HALL : 28 KM National Road Athens – Lamias 19014 Κιν.0030/6973392234 delta-trees@hotmail.com info@delta-trees.com www.delta-trees.com

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΡΘΡΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΡΘΡΑ

Φυτά και Φυτώρια στον κόσμο

Vivai piante - plantas de viveros - plantes de vivers - viveiros de plantas - bimëve çerdhe - مشاتل النباتات - растения разсадници- pépinières de plantes - Pflanzen Baumschulen - געוויקסן נערסעריז - planter planteskoler - צמחים במשתלות – puukoolides - 植物の保育園 - pembibitan tanaman- plandlanna plandaí - plöntur nurseries - 植物苗圃 - rasadnicima biljke - augu audzētavas - гадавальніка раслін - augalų medelynai - Planter barnehageplanten kwekerijenr - planten kwekerijen - meithrinfeydd planhigion - növények faiskola - розплідники рослин - گیاهان گلخانه ها - szkółki roślin - pepiniere de plante - питомники растений - постројења вртићи - растенија расадници - rastliny škôlky - rastline drevesnice - mimea vitalu - växter plantskolor – ชำพืช - bitkiler kreşler - rostliny školky - halaman nurseries - kasvien taimitarhat

Blog Archive