Στις 8/2/2011 βρεθήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος όπου έδωσε διάλεξη με τίτλο «Από τον Κήπο εν κινήσει στον Πλανητικό Κήπο» ο Γάλλος αρχιτέκτονας τοπίου Gilles Clement (Ζιλ Κλεμάν) Καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτονικής των Βερσαλλιών και στην Εθνική Σχολή Τοπίων. Η φιλοσοφία του Γάλλου αρχιτέκτονα τοπίου είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να δημιουργεί και να ζει μέσα στον φυσικό κόσμο, κομμάτι του οποίου αποτελεί. Μεγάλος ταξιδευτής, που έχει ταξιδεύσει από την Αυστραλία ως τη Νότια Αφρική, Καλιφόρνια και Ν. Αμερική, θεωρεί ότι έχει ζωτική σημασία για τη φύση να αφεθεί ελεύθερη, «για να επέλθει η αρμονία ανάμεσα σε φυτά, χρώματα και ορυκτά». Στη διάλεξη του τον προλόγισε ο δημοσιογράφος Γιώργος Αρχιμανδρίτης και ο αρχιτέκτων Θωμάς Δοξιάδης, ενώ παρουσιαστής και συντονιστής της συζήτησης θα είναι ο αρχιτέκτονας Μέμος Φιλιππίδης. «Περισσότερο από όλα πιστεύω στη διαρκή επαναθεώρηση όλων όσων επιτρέπουν στη ζωή να υπάρχει και να εξελίσσεται», δήλωσε ο Ζιλ Κλεμάν. «Δεν πιστεύω τόσο σε μια ποσοτική, αλλά σε μια συμπεριφορική διαφοροποίηση. Αισθάνομαι πολύ συχνά ότι οι οικολόγοι έχουν μια σκληρότητα, μια επιθυμία να μπλοκάρουν την εξέλιξη, να διατηρήσουν την κατάσταση "όπως πριν". Κι όμως, η ζωή πάνω στη γη δεν σταμάτησε ποτέ να επινοεί φόρμες ριζικά καινούργιες και, όπως πρέπει, "σκανδαλώδεις". Η φύση είναι πληθωρική, αλλά δεν επαναλαμβάνεται η ίδια».
Ο Ζιλ Κλεμάν είναι ένας από τους σπάνιους καλλιτέχνες και στοχαστές που έχει μια ολιστική θεώρηση του δίπτυχου «οικολογία και πολιτισμός». «Εγώ είμαι κυρίως κηπουρός. Φυτεύω έναν σπόρο και περιμένω. Συμβαίνουν όμως και απρόβλεπτα πράγματα. Σύμφωνα με τον Κλεμάν, ο κηπουρός, αντί να περιορίζει τα φυτά σε έναν συγκεκριμένο τόπο, μπορεί να δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη φύση και να της αφήσει «το πεδίο ελεύθερο». Τα φυτά, ανάλογα με την τυχαία μετακίνηση των σπόρων, θα μπορέσουν να βρουν τον τόπο που τους ταιριάζει περισσότερο.
Ο Ζιλ Κλεμάν είναι ένας από τους σπάνιους καλλιτέχνες και στοχαστές που έχει μια ολιστική θεώρηση του δίπτυχου «οικολογία και πολιτισμός». «Εγώ είμαι κυρίως κηπουρός. Φυτεύω έναν σπόρο και περιμένω. Συμβαίνουν όμως και απρόβλεπτα πράγματα. Σύμφωνα με τον Κλεμάν, ο κηπουρός, αντί να περιορίζει τα φυτά σε έναν συγκεκριμένο τόπο, μπορεί να δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη φύση και να της αφήσει «το πεδίο ελεύθερο». Τα φυτά, ανάλογα με την τυχαία μετακίνηση των σπόρων, θα μπορέσουν να βρουν τον τόπο που τους ταιριάζει περισσότερο.
0 σχόλια