Οικογένεια: Μελίδες (Meliaceae)
Κοινά ονόματα: ψευδομελία, μελιάδι, πασχαλιά, σολομός
και στην Κύπρο: λουλουδιά και μαυρομάτα.
Γαλλιστί Lilas des Indes, Arbre a Chapelet, Αγγλιστί China Tree, Pride of India, China Berry ( Λεξικό Δ. Καββάδα σελίς 2548).
Πρόκειται για μικρό φυλλοβόλο δέντρο με λείο κορμό, όχι πολύ διακλαδισμένο, με φύλλα που αποτελούνται απο πολυάριθμα (7-12) περιττόληκτα φτερωτά φυλλάρια. Κατά τον Ιούνιο – Ιούλιο παρουσιάζει ωραιότατα λιλά και ελαφρώς αρωματικά λουλούδια, ενωμένα σε αραιές επάκριες φόβες. Οι καρποί, κίτρινοι και σφαιρικοί, παραμένουν πάνω στο δέντρο ακόμα και μετά την πτώση των φύλλων. Χάρη στην παρατεταμένη ανθοφορία και την ανάλαφρη «κόμη» του το δέντρο αυτό χρησιμοποιείται συχνά σαν διακοσμητικό. Μπορεί να καλλιεργηθεί στο ύπαιθρο μόνο σε περιοχές με ήπιο κλίμα.
Αξιόλογα είδη είναι η Μελία η Σκιαδιόμορφος ( Melia Umbraculiformis) είδος αειθαλές. Η Μελία η Πολυανθής ( Melia Floribunda) και η Μελία η Αζαδιράχτειος ( Melia Azadirachta). ( Λεξικό Δ. Καββάδα σελίς 2548).
Τεχνική της καλλιέργειας
Στις περιοχές όπου το κλίμα δεν είναι πολύ ήπιο πρέπει να καλλιεργείται σε γλάστρα. Μπορεί ν’ ανθίσει στο ύπαιθρο το καλοκαίρι, αλλά πρέπει να προστατεύεται σε ψυχρό θερμοκήπιο ή σε βεράντα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Δεν είναι πολύ απαιτητικό σ’ ό,τι αφορά το έδαφος. Αναπτύσσεται πολύ καλά σ’ ένα γόνιμο, ελαφρό κηπόχωμα με καλή αποστράγγιση. Χρειάζεται ποτίσματα μόνο αν το κλίμα είναι πολύ ξερό. Για ν’ αποκτήσει το δέντρο συμπαγή «κόμη» καλό θα είναι να επιβραχύνονται στο μισό του μήκους τους οι βλαστοί του χρόνου.
Πολλαπλασιασμός
Γίνεται με σπόρο σε θερμοστρωμνή, την άνοιξη. Τα μικρά φυτά μεταφυτεύονται σε γλάστρες, όπου διατηρούνται μέχρι να αναπτυχθεί καλά το ριζικό τους σύστημα και στη συνέχεια φυτεύονται στην οριστική τους θέση.
Ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει και με παραφυάδες, που αποσπώνται από το μητρικό δέντρο και φυτεύονται την άνοιξη.
Κοινά ονόματα: ψευδομελία, μελιάδι, πασχαλιά, σολομός
και στην Κύπρο: λουλουδιά και μαυρομάτα.
Γαλλιστί Lilas des Indes, Arbre a Chapelet, Αγγλιστί China Tree, Pride of India, China Berry ( Λεξικό Δ. Καββάδα σελίς 2548).
Ἔστι δὲ καὶ μελίας γένη δύο. τούτων δ᾽ ἡ μὲν ὑψηλὴ καὶ εὐμήκης ἐστὶ τὸ ξύλον ἔχουσα λευκὸν καὶ εὔινον καὶ μαλακώτερον καὶ ἀνοζότερον καὶ οὐλότερον· ἡ δὲ ταπεινοτέρα καὶ ἧττον εὐαυξὴς καὶ τραχυτέρα καὶ σκληροτέρα καὶ ξανθοτέρα. τὰ δὲ φύλλα τῷ μὲν σχήματι δαφνοειδῆ, πλατυφύλλου δάφνης, εἰς ὀξύτερον δὲ συνηγμένα, χαραγμὸν δέ τιν᾽ ἔχοντα κύκλῳ καὶ ἐπακανθίζοντα· τὸ δὲ ὅλον, ὅπερ εἴποι τις ἂν φύλλον τῷ ἅμα φυλλορροεῖν, ἀφ᾽ ἑνὸς μίσχου· καὶ περὶ μίαν οἷον ἶνα κατὰ γόνυ καὶ συζυγίαν τὰ φύλλα καθ᾽ ἕκαστον πέφυκε, συχνῶν διεχουσῶν τῶν συζυγιῶν, ὁμοίως καὶ ἐπὶ τῆς οἴης. ἔστι δὲ τῶν μὲν βραχέα τὰ γόνατα καὶ αἱ συζυγίαι τὸ πλῆθος ἐλάττους, τῶν δὲ τῆς λευκῆς καὶ μακρὰ καὶ πλείους· καὶ τὰ καθ᾽ ἕκαστον φύλλα μακρότερα καὶ στενότερα, τὴν δὲ χρόαν πρασώδη. φλοιὸν δὲ λεῖον ἔχει, καπυρὸν δὲ καὶ λεπτὸν καὶ τῇ χρόᾳ πυρρόν. πυκνόρριζον δὲ καὶ παχύρριζον καὶ μετέωρον. καρπὸν δὲ οἱ μὲν περὶ τὴν Ἴδην οὐχ ὑπελάμβανον ἔχειν οὐδ᾽ ἄνθος· ἔχει δ᾽ ἐν λοβῷ λεπτῷ καρπὸν καρυηρὸν ὡς τῶν ἀμυγδαλῶν ὑπόπικρον τῇ γεύσει. φέρει δὲ καὶ ἕτερ᾽ ἄττα οἷον βρύα, καθάπερ ἡ δάφνη, πλὴν στιφρότερα· καὶ ἕκαστον καθ᾽ αὑτὸ σφαιροειδές, ὥσπερ τὰ τῶν πλατάνων· τούτων δὲ τὰ μὲν περὶ τὸν καρπόν, τὰ δ᾽ ἀπηρτημένα πολύ, καὶ τὰ πλεῖστα οὕτω. φύεται δὲ ἡ μὲν λεία περὶ τὰ βαθυάγκη μάλιστα καὶ ἔφυδρα, ἡ δὲ τραχεῖα καὶ περὶ τὰ ξηρὰ καὶ πετρώδη. ἔνιοι δὲ καλοῦσι τὴν μὲν μελίαν τὴν δὲ βουμέλιον, ὥσπερ οἱ περὶ Μακεδονίαν. Μείζον δὲ καὶ μανότερον ἡ βουμέλιος, δι᾽ ὃ καὶ ἧττον οὖλον. φύσει δὲ τὸ μὲν πεδεινὸν καὶ τραχύ, τὸ δ᾽ ὀρεινὸν καὶ λεῖον· ἔστι δὲ ἡ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι φυομένη εὔχρους καὶ λεία καὶ στερεὰ καὶ γλίσχρα, ἡ δ᾽ ἐν τῷ πεδίῳ ἄχρους καὶ μανὴ καὶ τραχεῖα. _τὸ δ᾽ ὅλον ὡς εἰπεῖν τὰ δένδρα ὅσα καὶ ἐν τῷ πεδίῳ καὶ ἐν τῷ ὄρει φύεται, τὰ μὲν ὀρεινὰ εὔχροά τε καὶ στερεὰ καὶ λεῖα γίνεται, καθάπερ ὀξύη πτελέα τὰ ἄλλα· τὰ δὲ πεδεινὰ μανότερα καὶ ἀχρούστερα καὶ χείρω, πλὴν ἀπίου καὶ μηλέας καὶ ἀχράδος, ὡς οἱ περὶ τὸν Ὄλυμπόν φασι· ταῦτα δ᾽ ἐν τῷ πεδίῳ κρείττω καὶ τῷ καρπῷ καὶ τοῖς ξύλοις· ἐν μὲν γὰρ τῷ ὄρει τραχεῖς καὶ ἀκανθώδεις καὶ ὀζώδεις εἰσίν, ἐν δὲ τῷ πεδίῳ λειότεροι καὶ μείζους καὶ τὸν καρπὸν ἔχουσι γλυκύτερον καὶ σαρκωδέστερον· μεγέθει δὲ αἰεὶ μείζω τὰ πεδεινά.
Θεόφραστος. Περί φυτών ιστορίας Γ΄ κεφ. XIΟι αρχαίοι Έλληνες και ιδιαίτερα ο Θεόφραστος αναφέροντας την Μελία εννοεί τον σημερινόν Φράξον ( Fraxinus ). Όπως αναφέρουμε πιο πάνω, διακρίνει δύο είδη. Την Μελία η οποία έχει άσπρο ξύλο και συμπαγή υφή την οποία ονομάζει Μελιό η Μελίη η Φράξο η Φράσσο η Μελεό,( το πιο πιθανόν είναι να εννοεί τον Φράξινον τον Ευρωπαικόν – Fraxinus Ornus η Ornus Europaea) και την Μελία με λιγότερο συμπαγή υφή, πιο ψηλό και αραιό δέντρο το οποίο ονομάζει Βουμέλιο η Μέλεγο η Φράξο. Για τον Φράξο η Φράξινο (Fraxinus) όμως θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο αναλυτικότερα.
Η Μελία είναι γένος με 5 είδη δεντρωδών φυτών, που κατάγονται από τις θερμές ζώνες της Άπω Ανατολής και της Αυστραλίας. Ένα είδος, η Μελία η αζέδαραχ (Melia azedarach) έχει προσαρμοστεί στα εύκρατα μεσογειακά κλίματα. Ωστόσο, ενώ στους τόπους της καταγωγής του μπορεί να ξεπεράσει το ύψος των 10 μ. στη χώρα μας φτάνει μέχρι 5-6 μ.Πρόκειται για μικρό φυλλοβόλο δέντρο με λείο κορμό, όχι πολύ διακλαδισμένο, με φύλλα που αποτελούνται απο πολυάριθμα (7-12) περιττόληκτα φτερωτά φυλλάρια. Κατά τον Ιούνιο – Ιούλιο παρουσιάζει ωραιότατα λιλά και ελαφρώς αρωματικά λουλούδια, ενωμένα σε αραιές επάκριες φόβες. Οι καρποί, κίτρινοι και σφαιρικοί, παραμένουν πάνω στο δέντρο ακόμα και μετά την πτώση των φύλλων. Χάρη στην παρατεταμένη ανθοφορία και την ανάλαφρη «κόμη» του το δέντρο αυτό χρησιμοποιείται συχνά σαν διακοσμητικό. Μπορεί να καλλιεργηθεί στο ύπαιθρο μόνο σε περιοχές με ήπιο κλίμα.
Αξιόλογα είδη είναι η Μελία η Σκιαδιόμορφος ( Melia Umbraculiformis) είδος αειθαλές. Η Μελία η Πολυανθής ( Melia Floribunda) και η Μελία η Αζαδιράχτειος ( Melia Azadirachta). ( Λεξικό Δ. Καββάδα σελίς 2548).
Τεχνική της καλλιέργειας
Στις περιοχές όπου το κλίμα δεν είναι πολύ ήπιο πρέπει να καλλιεργείται σε γλάστρα. Μπορεί ν’ ανθίσει στο ύπαιθρο το καλοκαίρι, αλλά πρέπει να προστατεύεται σε ψυχρό θερμοκήπιο ή σε βεράντα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Δεν είναι πολύ απαιτητικό σ’ ό,τι αφορά το έδαφος. Αναπτύσσεται πολύ καλά σ’ ένα γόνιμο, ελαφρό κηπόχωμα με καλή αποστράγγιση. Χρειάζεται ποτίσματα μόνο αν το κλίμα είναι πολύ ξερό. Για ν’ αποκτήσει το δέντρο συμπαγή «κόμη» καλό θα είναι να επιβραχύνονται στο μισό του μήκους τους οι βλαστοί του χρόνου.
Πολλαπλασιασμός
Γίνεται με σπόρο σε θερμοστρωμνή, την άνοιξη. Τα μικρά φυτά μεταφυτεύονται σε γλάστρες, όπου διατηρούνται μέχρι να αναπτυχθεί καλά το ριζικό τους σύστημα και στη συνέχεια φυτεύονται στην οριστική τους θέση.
Ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει και με παραφυάδες, που αποσπώνται από το μητρικό δέντρο και φυτεύονται την άνοιξη.
0 σχόλια