Οικογένεια:
Ψυχανθή ή Παπιλιονίδες (Papilionaceae).
Αγγλιστί (Golden Chain, Bean - Tree) , Γερμανιστί ( Goldregen).
Γένος που περιλαμβάνει 6 είδη ανθεκτικών και φυλλοβόλων δέντρων ή θάμνων, που ανθίζουν τον Μάιο – Ιούνιο και είναι κατάλληλα για μικρούς κήπους. Δυστυχώς, όλα τα μέρη τους είναι δηλητηριώδη, και κυρίως οι σπόροι που περιέχονται στις μικρές ράγες τους, γι’ αυτό πρέπει να συλλέγονται και να καίγονται αμέσως μόλις σχηματιστούν.
Χαρακτηριστικά σε όλα τα είδη είναι τα λουλούδια τους, τα οποία έχουν κίτρινο χρώμα και σχήμα ψυχής (ψυχανθή) και σχηματίζουν πυκνές, κρεμάμενες και επιμήκεις βοτρυοειδείς ταξιανθίες.
Λαβούρνο το αναγυροειδές (Laburnum anagyroides). Λέγεται και Λαβούρνο το κοινό (L. vulgare). Σ΄ αυτό το είδος πιθανόν να αναφέρεται ο Θεόφραστος με το όνομα Εβένην κύτισος ( Cytisus Laburnum), ( φυτών ιστορία 4,4,6 και 5,3,1) σύμφωνα με τον Δημ. Σ. Καββάδα Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν τόμος V, σελίς 2240 Πρόκειται για μικρό θάμνο, που φτάνει σε ύψος 4-5 μ. και παρουσιάζει βοτρυοειδείς ταξιανθίες, μήκους 20 περίπου εκατ. Ποικιλίες είναι η «Χρυσή (“Aureum”) με χρυσαφένιο φύλλωμα, η «Φθινοπωρινή» (“Autumnale”) με πολύ σκούρα πράσινα φύλλα και βοτρυοειδείς ταξιανθίες μήκους 35 εκατ., η «Κλαίουσα» (“Peudulum”) με εμφάνιση «κλαίουσας» και τέλος η «Δρυόφυλλος» (“Quercifolium”) με φύλλωμα όμοιο με της βελανιδιάς.
Υβρίδιο Labrnum x watereri. Αποτελεί διασταύρωση μεταξύ των ειδών Λαβούρνο το αλπικό (L. alpinum) και Λαβούρνο το αναγυροειδές (L. anagyroides). Έχει μικρά, στιλπνά φύλλα και κίτρινα λουλούδια, που σχηματίζουν λεπτές βοτρυοειδείς ταξιανθίες, μήκους 30 εκατ. Σ’ αυτό υπάγονται οι ποικιλίες «Κλαίουσα του Alford’s» (“Alford’s woeping”) με απλωτή, αψιδωτή «κόμη» και η “Vossii” γνωστή και σαν υβρίδιο Laburnum x vossii, που έχει πλούσια ανθοφορία μ’ εξαιρετικά μακριούς βότρεις.
Τα υβρίδια και οι ποικιλίες πολλαπλασιάζονται με εμβολιασμό κατά τον Μάρτιο. Σαν υποκείμενα χρησιμοποιούνται τα είδη Λαβούρνο το αλπικό (L. alpinum) και Λαβούρνο το αναγυροειδές (L. anagyroides).
Αγγλιστί (Golden Chain, Bean - Tree) , Γερμανιστί ( Goldregen).
Γένος που περιλαμβάνει 6 είδη ανθεκτικών και φυλλοβόλων δέντρων ή θάμνων, που ανθίζουν τον Μάιο – Ιούνιο και είναι κατάλληλα για μικρούς κήπους. Δυστυχώς, όλα τα μέρη τους είναι δηλητηριώδη, και κυρίως οι σπόροι που περιέχονται στις μικρές ράγες τους, γι’ αυτό πρέπει να συλλέγονται και να καίγονται αμέσως μόλις σχηματιστούν.
Χαρακτηριστικά σε όλα τα είδη είναι τα λουλούδια τους, τα οποία έχουν κίτρινο χρώμα και σχήμα ψυχής (ψυχανθή) και σχηματίζουν πυκνές, κρεμάμενες και επιμήκεις βοτρυοειδείς ταξιανθίες.
Είδη
και ποικιλίες
Λαβούρνο
το αλπικό (Laburnum alpinum).
Δενδρύλλιο με απλωτή «κόμη» και στιλπνά φύλλα με ωραίο, βαθυπράσινο
χρώμα. Πρόκειται για φυτό που αντέχει
αρκετά στην ξηρασία και μπορεί να φτάσει σε ύψος 5 μ. Σ’ αυτό υπάγονται οι ποικιλίες «Κλαίουσα» (“Pendulum”), με κρεμάμενα προς τα κάτω
κλαδιά, και αψιδωτή «κόμη» και η «Πυραμιδοειδής» (“Pyramidelis”) με συμπαγή και όρθια βλάστηση.Λαβούρνο το αναγυροειδές (Laburnum anagyroides). Λέγεται και Λαβούρνο το κοινό (L. vulgare). Σ΄ αυτό το είδος πιθανόν να αναφέρεται ο Θεόφραστος με το όνομα Εβένην κύτισος ( Cytisus Laburnum), ( φυτών ιστορία 4,4,6 και 5,3,1) σύμφωνα με τον Δημ. Σ. Καββάδα Βοτανικόν-Φυτολογικόν Λεξικόν τόμος V, σελίς 2240 Πρόκειται για μικρό θάμνο, που φτάνει σε ύψος 4-5 μ. και παρουσιάζει βοτρυοειδείς ταξιανθίες, μήκους 20 περίπου εκατ. Ποικιλίες είναι η «Χρυσή (“Aureum”) με χρυσαφένιο φύλλωμα, η «Φθινοπωρινή» (“Autumnale”) με πολύ σκούρα πράσινα φύλλα και βοτρυοειδείς ταξιανθίες μήκους 35 εκατ., η «Κλαίουσα» (“Peudulum”) με εμφάνιση «κλαίουσας» και τέλος η «Δρυόφυλλος» (“Quercifolium”) με φύλλωμα όμοιο με της βελανιδιάς.
Υβρίδιο Labrnum x watereri. Αποτελεί διασταύρωση μεταξύ των ειδών Λαβούρνο το αλπικό (L. alpinum) και Λαβούρνο το αναγυροειδές (L. anagyroides). Έχει μικρά, στιλπνά φύλλα και κίτρινα λουλούδια, που σχηματίζουν λεπτές βοτρυοειδείς ταξιανθίες, μήκους 30 εκατ. Σ’ αυτό υπάγονται οι ποικιλίες «Κλαίουσα του Alford’s» (“Alford’s woeping”) με απλωτή, αψιδωτή «κόμη» και η “Vossii” γνωστή και σαν υβρίδιο Laburnum x vossii, που έχει πλούσια ανθοφορία μ’ εξαιρετικά μακριούς βότρεις.
Τεχνική
της καλλιέρεγειας
Το λαβούρνο είναι φυτό εύκολης
καλλιέργειας, γιατί ευδοκιμεί σε οποιοδήποτε έδαφος κήπου και σε μέρη προσήλια
ή ημισκιαζόμενα. Η καλύτερη εποχή για το
φύτεμα είναι η περίοδος Οκτωβρίου – Νοεμβρίου ή Μαρτίου – Απριλίου. Κατά την πρώτη περίοδο, μετά τη φύτευση, τα
νεαρά δέντρα χρειάζονται υποστηρίγματα.
Πολλαπλασιασμός
Και τα δύο είδη πολλαπλασιάζονται με
σπόρο, κατά τον Σεπτέμβριο – Οκτώβριο. Η
σπορά γίνεται σε γλάστρες, που τοποθετούνται έπειτα σε κρύο κασόνι. Τα νεαρά φυτά μεταφυτεύονται αργότερα σε
τελάρα και στη συνέχεια σε φυτώρια. Το
επόμενο φθινόπωρο φυτεύονται στην οριστική τους θέση.Τα υβρίδια και οι ποικιλίες πολλαπλασιάζονται με εμβολιασμό κατά τον Μάρτιο. Σαν υποκείμενα χρησιμοποιούνται τα είδη Λαβούρνο το αλπικό (L. alpinum) και Λαβούρνο το αναγυροειδές (L. anagyroides).
0 σχόλια